Κυριακή 6 Ιούνη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Στη στάση κατέβηκαν!

«

Η παρατήρηση της βιολογίας», ξεκίνησε ο άνθρωπος που ακούμπαγε στην πλάτη μου, «πως ο άνθρωπος θεωρείται σαν ανώτατη βαθμίδα εξέλιξης των ζώων γιατί έχει συνείδηση και έναρθρο λόγο, από μόνη της, δεν αποδεικνύει τίποτα. Μόνον ο κοινωνικός άνθρωπος, ο άνθρωπος δηλαδή που "αφομοιώνει και αναπαράγει τον πολιτισμό", σύμφωνα με τον Μαρξ, είναι ο δημιουργός της ιστορίας, ο δημιουργός του δικού του αντικειμενικού κόσμου και του πολιτισμού. Με άλλα λόγια, δημιουργός του εαυτού του! Για να λειτουργήσουν αυτές οι ξεχωριστές, ας τις πούμε έτσι, ιδιότητες του ανθρώπου, για τις οποίες κάνει λόγο μηχανιστικά η βιολογία, πρέπει να ενσωματωθούν "στο σύστημα των κοινωνικών σχέσεων". Εκεί μέσα και μέσα απ' αυτές, ο άνθρωπος θα βάλει σε λειτουργία τις ανώτατες ιδιότητές του, θα δικαιώσει τη βιολογική του ανωτερότητα.

Πράγματι, ο άνθρωπος με την "παραγωγή των εργαλείων παραγωγής με τη βοήθεια εργαλείων", απέδειξε πως ξεχώρισε από τα άλλα ζώα της Γης. Μιας τέτοιας ποιότητας ζώο, όμως, όπως είναι ο άνθρωπος, είναι υποχρεωμένο απέναντι στον εαυτό του να πράττει πάντα σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Σύμφωνα με τις ευθύνες του! Γιατί γνωρίζει πως τίποτα δε θα προκύψει από μόνο του. Η κοινωνία μέσα στην οποία ζει δικό του δημιούργημα είναι. Ο άνθρωπος και μόνον αυτός - μόνος του - πρέπει να στρώσει για να κοιμηθεί. Και θα κοιμηθεί όπως θα στρώσει!

Δεν είναι, λοιπόν, πράξη ανεπτυγμένου ζώου η πράξη του ανθρώπου να απέχει από τις διεργασίες που τον αφορούν. Που αφήνει τα πράγματα στην "τύχη" τους. Που δεν εντάσσει τον εαυτό του μέσα στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Η Ευρώπη που οικοδομείται από τη δική του αποχή ή την ελλιπή συμμετοχή του, για παράδειγμα, είναι η Ευρώπη μέσα στην οποία θα πορευτεί αυτός και το μέλλον του κόσμου. Είναι η Ευρώπη που δημιουργεί τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εναν πολιτισμό που στιγματίζεται από εκατομμύρια άνεργους, εκατομμύρια άστεγους, εκατομμύρια πεινασμένους. Φαινόμενα που δε συνάδουν ούτε με τις βιολογικές ούτε, πολύ περισσότερο, με τις κοινωνικές ικανότητες του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, και μόνον αυτός, είναι "υποκείμενο και δημιουργός όλου του υλικού και πνευματικού πολιτισμού", μάθαμε. Κανένας μας δεν πρέπει να είναι ευτυχισμένος με το επίπεδο του σημερινού κόσμου. Η οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πάλι για παράδειγμα, δεν είναι εφάμιλλη με το πραγματικό σημερινό πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου. Και όποιος στηρίζει, και επιμένει σε αυτό το ταξικό μόρφωμα, αποδεικνύει πως δεν έχει βάλει σε λειτουργία όλες τις ικανότητές του. Πράγμα που δεν επιτρέπει, σε αυτό το είδος των ανθρώπων να περάσουν ολοκληρωτικά στην "ανώτατη βαθμίδα" του ζωικού βασιλείου! Τόσο σοβαρά είναι τα πράγματα! (Δεν αναφέρομε, φυσικά, σε εκείνους που ξέρουν και από συμφέρον πράττουν αλλιώς).

Η βιολογική "ανώτατη βαθμίδα" όσο μένει μόνον ...βιολογική και στάσιμη είναι άχρηστη. Ο άνθρωπος για να δικαιώσει την ύπαρξή του πρέπει να μετασχηματίζεται καθημερινά και αδιάκοπα και ο ίδιος, όπως μετασχηματίζεται καθημερινά και αδιάκοπα και η φύση. Και, βέβαια, και οι κοινωνίες. Αφορισμοί όπως, "τώρα, πια, τα πράγματα είναι δεδομένα και μέσα σε αυτά τα δεδομένα, για να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να κινηθούμε", δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με τις αντικειμενικές ικανότητες του ανθρώπου και με το ρεαλισμό. Τίποτα δεν είναι στάσιμο και τίποτα αμετάβλητο. Και με αυτή την έννοια είναι και δυνατό και οφειλόμενο να δοκιμάσει κάποιος την αποδέσμευση. Την αποδέσμευση από έναν οργανισμό που τραβάει τον πολιτισμό προς τα πίσω. Αφού κανένα από τα μέτρα που παίρνει δεν είναι αντίθετο με τις κατευθύνσεις που έχουν δοκιμαστεί και έχουν όλες αποτύχει. Η αποδέσμευση θα ενεργοποιήσει όλες τις παραμέτρους της κίνησης, θα αποκαλύψει νέες δυνάμεις και νέες εκδοχές για το μέλλον του κόσμου...».

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς πρέπει να έχουν καθίσματα που να κοιτάζουν προς τα πίσω. Αντίθετα, δηλαδή, προς τα εκεί που φεύγει το όχημα. Πέρα από τη ζάλη που σου προκαλούν σου στερούν τη δυνατότητα να βλέπεις ποιος κάθεται πίσω σου. Ετσι σας μεταφέρω απλώς τη θυμωμένη ομιλία, χωρίς να μπορώ να σας πω τα χαρακτηριστικά αυτού που μίλαγε. Ούτε αυτού που άκουγε. Εγώ κοίταζα, μπροστά... Σε κάποια στάση κατέβηκαν.


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ