Υπενθύμιση

«Το 1987, στο προοίμιο της πρώτης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, ο σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, εξέχουσα προσωπικότητα των "Αδελφών Μουσουλμάνων", ίδρυσε την ισλαμική οργάνωση "Χαμάς" (Ζήλος). Το εγχείρημα στηρίχτηκε στην ανομολόγητη ανοχή του Ισραήλ και στη γενναία χρηματοδότηση της Σαουδιακής Αραβίας, δύο χωρών που, από διαφορετικές αφετηρίες, είχαν κάθε λόγο να επιζητούν ένα εσωτερικό αντίβαρο στην κοσμική, αριστερών προσανατολισμών PLO του Αραφάτ». (του Π. Παπακωνσταντίνου «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)

Πού είναι το κακό;

«Να εξασφαλίσουμε ότι η πρόοδος της τεχνολογίας θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του πιο φτωχού κομματιού της ανθρωπότητας προτού να είναι πολύ αργά. Προτού δηλαδή οι φτωχοί προσπαθήσουν να πετάξουν τους πλούσιους στη θάλασσα"» (φράση του Ε. Σεβερίνο στη στήλη του Μ. Μητσού, «ΝΕΑ»).

Η διευκρίνιση

«Αρνητικά απάντησε η Κοντολίζα Ραΐζ όταν ρωτήθηκε αν η Ουάσιγκτον έδωσε το πράσινο φως για τη δολοφονία του θρησκευτικού ηγέτη της Χαμάς. Και πρόσθεσε: "Μην ξεχνάμε όμως ότι ο ίδιος ο Γιασίν είχε εμπλακεί ενεργά σε τρομοκρατικές πράξεις". Εντάξει, καταλάβαμε...» (σχόλιο του Χρ. Οικονόμου, «ΕΘΝΟΣ»).

Στην αναμπουμπούλα...

«Από το 1993 που επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με τη βοήθεια των "φίλιων συνδικαλιστικών δυνάμεων", επικράτησε στη χώρα μια αδιατάρακτη κοινωνική γαλήνη. Χάρη σ' αυτή την κοινωνική γαλήνη επιτεύχτηκε το μέγα άλμα της ένταξής μας στην ΟΝΕ. Δε θα πετυχαίναμε τους στόχους του Μάαστριχτ αν οι εργαζόμενοι δε συναινούσαν σε συγκρατημένες μισθολογικές αναπροσαρμογές. Στις θυσίες λοιπόν των εργαζομένων στηρίχτηκε η επιτυχία της ένταξής μας στην ΟΝΕ. Τετραγωνίζεται όμως ο κύκλος; Νομίζω ναι, εφόσον προσφερθούν νέες ιδέες. Σταδιακά πρέπει να εγκαταλείψουμε την ισοπεδωτική λογική της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας» (αποσπάσματα από άρθρο του Ν. Νικολάου στον «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ»).