Με στημένους κοινωνικούς ψευτοδιαλόγους ανάμεσα στους λεγόμενους κοινωνικούς εταίρους (ΣΕΒ, τραπεζίτες, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και άλλους), η κυβέρνηση της ΝΔ θα επιχειρήσει να «χρυσώσει το χάπι» της αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής που σκοπεύει να εφαρμόσει. Στόχος της (μετά τον υποτιθέμενο κοινωνικό διάλογο) να καταθέσει το νέο φορολογικό νόμο μέσα στο Σεπτέμβρη του 2004. Οι προθέσεις του οικονομικού επιτελείου είναι επί της ουσίας ίδιες με αυτές, που κατά καιρούς είχε επεξεργαστεί και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτή τη φάση, ξεδιπλώνεται η επιχείρηση ανίχνευσης εδάφους των διαθέσεων της «αγοράς» και, ήδη, άνοιξε το ζήτημα της φορολόγησης πάνω στην ακίνητη ιδιοκτησία. Σε πρώτο πλάνο, ανοίγει το θέμα της αύξησης των «αντικειμενικών τιμών» σε επίπεδα πολύ κοντά ή και τα ίδια με τις (εξω)πραγματικές εμπορικές τιμές. Το ενδεχόμενο αυτό είναι πλέον πολύ ορατό (η προηγούμενη αύξηση είχε γίνει το Μάρτη του 2001). Επίσης, όλες οι κυβερνήσεις φροντίζουν να αυξάνουν τις αντικειμενικές τιμές αρκετά χρόνια πριν από τις εκλογές. Οπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, βάζει ζήτημα επιβολής ΦΠΑ πάνω στις τιμές των νέων κατοικιών. Ταυτόχρονα, σκοπεύει να επαναφέρει το φόρο «αυτόματου υπερτιμήματος» πάνω στις μεταβιβάσεις παλαιών κατοικιών, επιβαρύνοντας και φορολογικά τις μικρή ακίνητη ιδιοκτησία. Και ο δυο φόροι είναι κατάφωρα αντιλαϊκοί. Ειδικά ο πρώτος (ΦΠΑ στα ακίνητα) ευνοεί τους μεγαλοεργολάβους και τους κατασκευαστές. Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι ο ΦΠΑ μεταφέρεται ολόκληρος στον τελικό αγοραστή, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την απόκτηση αξιοπρεπούς κατοικίας, τέτοιας που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Η κυβέρνηση, ψαρεύοντας στα «θολά νερά», αφήνει «ανοιχτό» το ύψος του συντελεστή ΦΠΑ (αν για παράδειγμα θα είναι 18% ή 8%) και ακόμη αν θα καταργηθεί ή όχι ο σημερινός φόρος μεταβίβασης (9% στο πρώτο κλιμάκιο μέχρι τα 15.000 ευρώ και 11% στο επιπλέον ποσό). Στο πλαίσιο αυτό, από το υπουργείο Οικονομίας διαμήνυαν χτες ότι «δεν υπάρχει απόφαση για την επιβολή ΦΠΑ από το 2005» και ότι «σε κάθε περίπτωση (δηλαδή ακόμη και αν επιβληθεί ο ΦΠΑ) πρόθεση του υπουργείου είναι να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση». Ανεξάρτητα από τις όποιες μεθοδεύσεις γίνουν με τους συντελεστές, οι μεγάλοι ωφελημένοι από τυχόν εφαρμογή του συστήματος θα είναι οι μεγαλοκατασκευαστές. Αυξημένα σε κάθε περίπτωση θα είναι και τα φορολογικά έσοδα του κράτους, καθώς η εφαρμογή του ΦΠΑ προϋποθέτει την κατάργηση του σημερινού «ελάχιστου κόστους κατασκευής», πάνω στο οποίο εφαρμόζεται ΦΠΑ 18%. Γεγονός είναι ότι τα διοχετευόμενα από την κυβέρνηση σενάρια θυμίζουν «ασκήσεις επί χάρτου», που τροφοδοτούν το δρομολογημένο ψευτοδιάλογο, ο οποίος θα ξεκινήσει ανάμεσα στις δυνάμεις του «κοινωνικού εταιρισμού».