Κατανοητή η μεγάλη δυσκολία των στελεχών του μέχρι πρότινος κυβερνώντος κόμματος να αρθρώσουν έναν κάποιο αντιπολιτευτικό λόγο, στις πρώτες μετεκλογικές τους εμφανίσεις και, ακόμη περισσότερο, να διαμορφώσουν μια όποια, γενικότερη αντιπολιτευτική τακτική. Τα προβλήματα δε βρίσκονται τόσο στον - έτσι κι αλλιώς - αναγκαίο χρόνο προσαρμογής, μετά τη μακρόχρονη παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία, όσο στο γεγονός πως η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόσει την ίδια, ουσιαστικά, με αυτή του ΠΑΣΟΚ, πολιτική. Τι να πουν επομένως; Πως είναι αντίθετοι στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, στην παραπέρα «απελευθέρωση» των εργασιακών σχέσεων και στην παραπέρα γενίκευση της μερικής απασχόλησης και της κάθε λογής «ευλυγισίας», στην παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς, κλπ., κλπ.; Μα την πολιτική αυτή ακριβώς εφάρμοζαν και οι ίδιοι, τόσα χρόνια τώρα...

Γι' αυτό και μιλάνε γενικόλογα, για «δημιουργική αντιπολίτευση», στήριξη στα θετικά και εναντίωση στα αρνητικά κυβερνητικά μέτρα, κλπ., κλπ., περιμένοντας τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης, ώστε να παίζουν το ρόλο που έπαιζε μέχρι προχτές και η ΝΔ. Με άλλα λόγια, θα στηρίζουν την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής και, ταυτόχρονα, θα διαφωνούν σε επιμέρους πλευρές, παριστάνοντας την αντιπολίτευση...