Την απόλυτη πλειοψηφία, και μάλιστα ακόμα πιο ενισχυμένη κατά μία έδρα, έδωσαν για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Φαρμάκου στις ταξικές δυνάμεις στο 9ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Επιβραβεύοντας τη μέχρι σήμερα πορεία της Ομοσπονδίας, δήλωσαν την απόφασή τους, μαζί με το συνδικάτο τους, να συνεχίσουν στην ίδια ταξική κατεύθυνση τον αγώνα για τα προβλήματα του κλάδου, αλλά και γενικότερα της εργατικής τάξης.

Αυτή η πορεία και η αγωνιστική δράση είχαν αποτέλεσμα και τη μαζικοποίηση πολλών σωματείων το προηγούμενο διάστημα από εκατοντάδες εργαζόμενους που δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στις ταξικές δυνάμεις του κλάδου. Συνέπεια αυτών ήταν στο Συνέδριο να αυξηθούν κατά 20 οι αντιπρόσωποι που συμμετέχουν (73 από 53 στο προηγούμενο), οι οποίοι εκπροσωπούν περίπου 800 νέους ψηφίσαντες εργαζόμενους στις αρχαιρεσίες. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι γύρισαν και πάλι τις πλάτες στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- «Αυτόνομη Παρέμβαση», που για μία ακόμα φορά κατέβηκαν με κοινό ψηφοδέλτιο, αποδεικνύοντας ότι μπορεί τα κόμματά τους να διαφωνούν στα λόγια και στα προεκλογικά μπαλκόνια, αλλά τα βρίσκουν στο συνδικαλιστικό κίνημα όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Ετσι, για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο η Προοδευτική Κίνηση πήρε 53 ψήφους και 12 έδρες από 38 και 11, αντίστοιχα, που είχε. Η Δημοκρατική Εργατική Ενότητα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΠ) πήρε 14 ψήφους και τρεις έδρες από 15 ψήφους και 4 έδρες που είχε. Για τη ΓΣΕΕ η ΠΚ πήρε 44 ψήφους από 31 που είχε και κέρδισε και τους δύο αντιπροσώπους που εκλέγει η Ομοσπονδία.

Στην εισήγησή της η πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Ζωή Σώκου, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην τρίχρονη δράση της Ομοσπονδίας και καταθέτοντας το πρόγραμμα δράσης τόνισε: «Οι στόχοι που βάζουμε είναι φιλόδοξοι. Είναι όμως ρεαλιστικοί και απαντούν στις ανάγκες των εργαζομένων. Είναι στο χέρι όλων μας το πόσο θα βοηθήσουμε να γίνουν αιτήματα πάλης του συνόλου των εργαζομένων του κλάδου». Καθοριστικής σημασίας ζήτημα, σημείωσε ακόμα, είναι ο συντονισμός που πρέπει να υπάρξει με άλλες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, σωματεία, με καθοριστική τη συμβολή του ΠΑΜΕ, σε αντίθεση με τη συμβιβαστική και υποχωρητική στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.