Σε έναν αποκαλυπτικό μονόλογο για τις επικίνδυνες προθέσεις του σε ό,τι αφορά (και) στον λαϊκό πολιτισμό επιδόθηκε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου σε εκδήλωση παρουσίασης των θέσεών του για τον πολιτισμό, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής.

Κατ' αρχήν, η επιλογή του Μεγάρου για παρουσίαση θέσεων για τον πολιτισμό έχει σημασιολογικό περιεχόμενο, αφού αναδεικνύει τις «εκλεκτικές συγγένειες» του - υποτιθέμενου - «νέου» ΠΑΣΟΚ με τους «παραδοσιακούς» του «συμμάχους», ενώ δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το τι πολιτιστική πολιτική θα ακολουθήσει: την «πεπατημένη». Αλλωστε, ο πολιτισμός και για τον Γ. Παπανδρέου δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας «νέος αναπτυσσόμενος τομέας της οικονομίας», δήλωση η οποία αρκεί για να στηρίξει κάθε κριτική περί εμπορευματοποίησης της πολιτιστικής δημιουργίας και πλήρους ένταξής της στην καπιταλιστική «αγορά».

Δε σταμάτησε, όμως, εκεί. Εκχυδαΐζοντας ακόμη περισσότερο την πολιτισμική διαδικασία, έφτασε στο σημείο να φέρει σαν παράδειγμα της παραπάνω θέσης του την Αγγλία, λέγοντας πως η μουσική αποτελεί για τη χώρα αυτή μεγαλύτερο (σ.σ. προφανώς σε κερδοφορία) εξαγωγικό προϊόν... από το χάλυβα! Δήλωση ακόμη πιο «προχωρημένη» από όσα δεν τολμά να ομολογήσει ούτε καν η Ευρωπαϊκή Ενωση όταν προβάλλει τη «στήριξη» των λεγόμενων «πολιτιστικών βιομηχανιών».

Εκτός όμως από τη «σύγκριση» της μουσικής με τον χάλυβα, ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε ακόμη πιο «καλλιτεχνικές» παρομοιώσεις. Προσπαθώντας να εξηγήσει τη θέση του υπέρ της «καινοτομίας» και του «πειραματισμού» σε αντιπαράθεση με την «ομοιομορφία», είπε:ι «φύγαμε απ' τη λογική μιας βιομηχανικής κοινωνίας, που το εργοστάσιο έβγαζε το συγκεκριμένο προϊόν, με τον εργαζόμενο τυποποιημένο με τις συγκεκριμένες γνώσεις και πάμε σε μια άλλη μορφή οικονομίας, που θα την παρομοίαζα περισσότερο με ένα βιότοπο, που για να επιβιώσει κανείς πρέπει να μπολιαστεί με ιδέες»!

Η θέση του ΠΑΣΟΚ για τον πολιτισμό έτσι όπως εκφράστηκε από τον πρόεδρό του είναι η βίαιη αφομοίωση, ουσιαστικά, των «δυνάμεων» της περιφέρειας στην πολιτική και πολιτιστική «παγκοσμιοποίηση» έτσι ώστε να γίνει «ανταγωνιστική». Αυτή η επικίνδυνη για τη λαϊκή δημιουργία θέση, «βαφτίζεται» ως «ανάπτυξη των περιφερειακών δυνάμεων» μέσω της «αποκέντρωσης» η οποία θα επιτευχθεί με τη σειρά της μέσω του... ίντερνετ και της «κοινωνίας της πληροφορίας». Η τεχνολογία άλλωστε είναι και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τον «περιορισμό των πολιτιστικών ανισοτήτων» και για την προβολή του εθνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Η φετιχοποίηση της τεχνολογίας από χρήσιμο μεν, εργαλείο δε, εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου, αποκρύπτει τη στοχο-προσήλωση του κόμματός του στην ενίσχυση του «πολιτισμού» του κεφαλαίου και στην απαξίωση του λαϊκού πολιτισμού και της ερασιτεχνικής δημιουργίας που έχει νεκρώσει τα πνευματικά κέντρα και τα έχει μετατρέψει σε δημοτικές επιχειρήσεις.

Εκτός όμως από την περιφέρεια, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «κάλεσε» και τους Ελληνες καλλιτέχνες, τα Εργατικά Κέντρα και όλους τους φορείς, όχι μόνο να «παίξουν» στο «παιχνίδι» του «ανταγωνισμού», αλλά και να «συμβάλλουν» στον μικρο-ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου. Περιοχή η οποία, πάντα για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, «ταλανίζεται από συγκρούσεις» (σ.σ. όχι από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τις οποίες φέρει βέβαια μεγάλη ευθύνη και η κυβέρνησή του και ο ίδιος προσωπικά ως υπουργός Εξωτερικών) προσθέτοντας φυσικά και το ιδεολόγημα περί «διαλόγου των πολιτισμών» σε αντιπαράθεση με τη «σύγκρουσή» τους.

Επίσης ο Γ. Παπανδρέου άφησε να εννοηθεί ότι ο πολιτισμός - πιο συγκεκριμένα, αυτό που ο ίδιος θέλει να είναι ο πολιτισμός - θα αφορά, με κάποιον αδιευκρίνιστο, πάντως, τρόπο, όλες τις πτυχές της πολιτικής, από την αγροτική μέχρι τα «μεγάλα έργα», αφού «ο πολιτισμός δε χωράει σε ένα υπουργείο»...