Στείλε στην ανεργία τους πολιτικάντηδες | ΕΚΛΟΓΕΣ 2004

ΕΚΛΟΓΕΣ 2004

Στείλε στην ανεργία τους πολιτικάντηδες

Μέρες τώρα το σκέφτομαι. Πώς γίνεται αυτοί που κυβέρνησαν τόσα και τόσα χρόνια να μιλάνε γι' αλλαγή; Πώς γίνεται αυτοί που πασκίζουν να εκλεγούν πρωθυπουργοί να κατέρχονται τόσο χαμηλά και να ομολογούν ότι χειμάζει ο λαός από την πολιτική τους. Αναρωτιέμαι, γιατί όλοι αυτοί μιλάνε για το συμφέρον του λαού.

Ναι, κάποιος το είπε: Η ιστορία επαναλαμβάνεται, ως κωμωδία όμως. Ναι, ακριβώς έτσι. Το διαπιστώνεις διαβάζοντας και Καβάφη. Για το ποίημά του «Ας φρόντιζαν» ο λόγος. Τότε ο πολίτης είχε αυτογνωσία. Κι ομολογούσε: «Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης». Ταυτόχρονα έπαιρνε θάρρος, λέγοντας: «Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην/ Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος/ (...)/ Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα/ κι έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων». Διαλαλούσε, για ευνόητους λόγους, ότι γνωρίζει «του Κακεργέτη βλέψεις και παλιανθρωπίες και τα λοιπά», πράγμα χρήσιμο.

Με αυτά, λοιπόν, όχι μόνον αισιοδοξεί, αλλά και αυτάρεσκα λέει «Οθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα/ ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν τη χώρα/ την προσφιλή πατρίδα μου Συρία».

Δεν είναι ψηλομύτης. Να τρυπώσει θέλει. Γι' αυτό και δέχεται: «Σ' ό,τι δουλειά με βάλλουν θα πασχίσω/ να είμαι στη χώρα ωφέλιμος». Αυτή είναι η πρόθεσή του. Κι αν τον εμποδίσουν με τα συστήματά τους «τους ξέρουμε τους προκομμένους: να τα λέμε τώρα;/ αν μ' εμποδίσουν, τι φταίω εγώ;» αφοπλιστικά ρωτάει.

Το είπε απ' αρχής. Την προσφιλή του πατρίδα θέλει να υπηρετήσει. Γι' αυτό και ιεραρχεί τα πρόσωπα, στα οποία θα στραφεί. «Θ' απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα/ κι αν ο μωρός αυτός δε μ' εκτιμήσει/ θα πάγω στον αντίπαλό του τον Γρυπό/ Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δε με προσλάβει/ πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό». Είπα, έχει αυτογνωσία ο φέρελπις, που τόσο θέλει να υπηρετήσει την προσφιλή πατρίδα του. Γι' αυτό εκτιμά πως θα τον θελήσει ένας από τους τρεις κι έτσι «... είν' η συνείδησίς μου ήσυχη/ για το αψήφιστο της εκλογής», αφού «βλάπτουν κ' οι τρεις τους τη Συρία το ίδιο». Οντας κατεστραμμένος άνθρωπος, ομολογεί: «Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ./Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί/ να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό./ Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν».

Τότε είχαμε τον άνθρωπο να καμαρώνει για τις γνώσεις του και για τις απλυσιές των τρανών, που γνώριζε. Τότε έβαζε το μυαλό του να σκεφτεί σε ποιον θ' απευθυνθεί, με γνώση ότι και οι τρεις το ίδιο βλάπτουν την προσφιλή πατρίδα του, αφού είναι μωρός ο πρώτος, ηλίθιος ο δεύτερος, αχαρακτήριστος ο τρίτος.

Τώρα έχουμε την κάθοδο, με χιονιάδες, αέρηδες, βροχές, των Ζαβίνα, Γρυπού, Υρκανού. Ντυμένοι με στολή παραλλαγής, ανάλογα πού πάνε. Και να οι χειραψίες, οι εναγκαλισμοί, οι ασπασμοί. Απλοί άνθρωποι θέλουν να μοιάζουν ότι είναι. Κάτοχοι της αγγλικής, μπασμένοι κάμποσο στα διοικητικά, φρονούν στα γεμάτα πως είναι οι ενδεδειγμένοι να υπηρετήσουν την προσφιλή πατρίδα τους. Και να φιλιά. Και να χτυπήματα στην πλάτη. Και να λόγοι άλογοι. Ξέρουν, βλάπτουν το ίδιο την προσφιλή πατρίδα μας. Να μπαλωθούν, ζητούν. Στο κάτω - κάτω κατέρχονται σ' εσένα ακίνδυνα έτσι όπως σε θεωρούν μωρό, πάνε στον άλλο, με την ίδια ευκολία κι ας τον θεωρούν ηλίθιο. Στον τρίτο δε χρειάζεται να πάνε, αφού τους βλέπουν να τους κουνάν τα πλαστικά σημαιάκια.

Μπορεί να λες: Αχ, ρε κερατάδες, σας ανάγκασα να 'ρθετε να με βρείτε. Να μυρίσετε το χνώτο μου. Ν' ανατριχιάσετε απ' τη σκληράδα του χεριού μου. Μπορεί, ακόμα, να λες, είναι για λύπηση. Σκέψου, όμως, το λόγο του ποιητή. Πες κι εσύ φωναχτά βλάφτουν το ίδιο την προσφιλή πατρίδα σου με αυτά που έπραξαν και θα ξανακάνουν. Αρνήσου το αψήφιστο της εκλογής. Γίνε ο κραταιός Θεός και δημιούργησε τον τέταρτο καλό. Κι αν δεν προλαβαίνεις ως τις εκλογές, κοίταξε τρόγυρά σου και πες καθαρά στον εαυτό σου: Ποιους έβλεπες χτες στις απεργίες σου, στα μπλόκα σου, στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις σου; Ποιους θα βλέπεις κι αύριο. Κοίταξε καλά τους ανθρώπους που ζητούν την ψήφο σου κι απάντησε στο ερώτημα: Ποιος σου μοιάζει;

Ελα, μην κάνεις πως δεν το ξέρεις. Ο τέταρτος υπάρχει. Φρόντισαν πριν 85 χρόνια να τον δημιουργήσουν άνθρωποι εργατικοί. Τον υπερασπίστηκαν άνθρωποι καθημερινοί, σαν και σένα. Και μην ξεχνάς, κραταιός είσαι εσύ, όταν παύσει η συνείδηση να 'ναι ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Εσύ δεν μπορεί να βλάπτεις την προσφιλή πατρίδα σου. Κι ο γείτονάς σου στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στο εμπορικό, στο χωράφι το ίδιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να βλάπτει τον εαυτό του. Ενωθείτε και συστρατευθείτε στο δρόμο που μετράει 85 χρόνια μήκος κι όλο μακραίνει με το βήμα των ανθρώπων της δουλιάς. Στείλε στην ανεργία τους πολιτικάντηδες και τις μεταγραφές τους. Για σένα, για τα παιδιά σου, για τα όνειρα που κι εσύ κάποτε έκανες και κάνει το παιδί σου, για έναν κόσμο της ειρήνης, φωτεινό, της δουλιάς και της δικαιοσύνης. Αρνήσου να 'σαι συνυπεύθυνος με την ψήφο σου, σ' αυτά που σκοπεύουν να κάνουν.

Καταδίκασέ τους.

Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ