«Το έπιπλο είναι έργο τέχνης, καλλιτέχνημα, όταν κατασκευάζεται με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά». Αυτό το απλό, ορθότατο μότο, προτάσσει στο πολύ ενδιαφέρον και πλούσια εικονογραφημένο με χαρακτηριστικά, αποδεικτικά της παραπάνω ρήσης, παραδείγματα, βιβλίο της η Ειρήνη Δαρζέντα -Γοργία «Το έπιπλο (Το ελληνικό έπιπλο, α` τόμος)», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φιλιππότη. Η Ειρήνη Δαρζέντα, σε ηλικία 20 χρόνων ήδη, το 1956 είχε εκδώσει το βιβλίο της «Μελέτη της ιστορίας των επίπλων». Εκτοτε συνέχισε να μελετά τη μακραίωνη ιστορία και αισθητική του επίπλου. Στον α` τόμο της νέας μελέτης της «ταξιδεύει» πίσω στο χρόνο, στις τέσσερις χιλιετίες του ελληνικού επίπλου. Ξεκινώντας από τα προϊστορικά χρόνια και τον Ομηρο - που, στην «Οδύσσεια» περιέγραψε παραστατικότατα, τα έπιπλα «Φέρανε πλάι της φωτιάς και θέσα το θρονί της,/ που τορνευτό με φίλντισι κι ασήμι το 'χε φτιάξει/ ο μάστορας ο Ικμάλιος μαζί μ' ακουμποπόδι/ συνταιριαστό και με προβιά μεγάλη σκεπασμένο/ σ' εκείνο επάνω η φρόνιμη καθόταν Πηνελόπη» - και φθάνοντας μέχρι τη νεοελληνική ζωγραφική στο έπιπλο. Ο αναγνώστης του βιβλίου «ταξιδεύει» από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο και ανά τους αιώνες στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο και τη Σμύρνη.