Από τα «δεν απεμπολούμε το δικαίωμα του βέτο» - φράση κλισέ για το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80 - η κυβέρνηση Σημίτη και η... «ισχυρή Ελλάδα» προσέρχονται τις επόμενες μέρες στη Ρώμη για να εναποθέσουν και αυτό το «αναφαίρετο δικαίωμα» εντός της ΕΕ στον κάλαθο των αχρήστων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν από τη χτεσινή συνεδρίαση του λεγόμενου επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης, που συσκέφτηκε υπό την προεδρία του Κ. Σημίτη, η ελληνική αντιπροσωπεία είναι αποφασισμένη να προσέλθει στην έναρξη της Διακυβερνητικής Διάσκεψης που θα γίνει το Σάββατο και αφορά την έκδοση του νέου Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την απόφαση να δηλώνει «ναι» στην απαίτηση των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ για την κατάργηση του «βέτο» στη λήψη των αποφάσεων...

Η κυβέρνηση Σημίτη, πιστή στη λογική της «υπερεθνικής κυβέρνησης» που «έχει ανάγκη» η ΕΕ (όπως συχνά έχει αναφέρει ο πρωθυπουργός), φέρεται να έχει συνηγορήσει στις απαιτήσεις του γαλλογερμανικού άξονα για την κατάργηση του «βέτο».

Αξιοσημείωτη είναι η επιχειρηματολογία των κυβερνώντων, με την οποία θα επιχειρήσουν να περάσουν στην κοινή γνώμη αυτά τα νέα τους «διαπιστευτήρια» υποτέλειας στο ιμπεριαλιστικό διευθυντήριο των Βρυξελλών. Οπως έλεγαν κυβερνητικοί παράγοντες, μετά τη χτεσινή σύσκεψη, η κυβέρνηση θα προσέλθει στη Διακυβερνητική «αναγνωρίζοντας ότι η ΕΕ των 25 δεν μπορεί να λειτουργήσει με το βέτο» και «πως με το βέτο σε ισχύ δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται αποφάσεις στην Ευρώπη των 25»... Ακόμα πιο κυνικά υποτελής είναι η επόμενη αιτιολογία της απόφασής τους: «Και τόσα χρόνια που είχαμε το βέτο, πότε το χρησιμοποιήσαμε» (!), λένε για συμπληρώσουν ότι «η κατάργηση του βέτο είναι κάτι που θέλουμε εμείς πρώτοι»!!!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συμπράξει στη Διακυβερνητική σε ένα άγριο παζάρι, ανάλογο εκείνου που διεμείφθη πριν λίγα χρόνια με αφορμή τη Συνθήκη της Νίκαιας, όπου τέθηκαν και οι βάσεις για την πλήρη κατάργηση του βέτο. Ετσι και τώρα, λοιπόν, η Ελλάδα εμφανίζεται να προσέρχεται στη Διακυβερνητική με τη θέση ότι αντί του βέτο και της αρχής της ομοφωνίας πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή της «ενισχυμένης πλειοψηφίας» στη λήψη των αποφάσεων.

Οπως και στη Νίκαια, δηλαδή, που επιλέχτηκαν τα κριτήρια του αριθμού των κρατών και του μεγέθους των πληθυσμών των χωρών για τη λήψη μιας απόφασης, κάτι αντίστοιχο θα γίνει δεκτό από την Ελλάδα και στην ερχόμενη Διακυβερνητική. Μόνο που εδώ πια μιλάμε για κατάργηση του βέτο σε θέματα ύψιστης σημασίας, όπως η Ασφάλεια, η Αμυνα, η φορολογία, η παιδεία κλπ. Θέματα και τομείς ύψιστης σημασίας άσκησης πολιτικής, που παραχωρούνται στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, στο όνομα της «Ενωμένης Ευρώπης»...