ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Η περικύκλωση και η υπονόμευση προς το νησί της Επανάστασης συνεχίζεται. «Στρατεύθηκαν» λοιπόν -και με τη μορφή επείγοντος- «τρεις ιστορικοί διαφωνούντες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης» που με κείμενό τους στην αμερικανική εφημερίδα «Washington Post» αλλά και σε πολλές άλλες εφημερίδες «καλούν τώρα την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να πάρουν θέση για την Κούβα»!

Συγκεκριμένα, ο πρώην Πρόεδρος της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ, ο πρώην Πρόεδρος της Ουγγαρίας Αρπαντ Γκεντς και ο πρώην Πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα, γνωρίζοντας και οι τρεις πολύ καλά τι σημαίνει να υπονομεύεις, με τη στήριξη ή και τις εντολές «έξωθεν», προσπαθούν να νομιμοποιήσουν και να υποστηρίξουν το «βρώμικο πόλεμο εναντίον της Κούβας». Ενδεδυμένοι το μανδύα του «αγωνιστή αντιφρονούντα» που τους έχουν αποδώσει πολλάκις τα δυτικά ΜΜΕ... εκφράζουν την υποστήριξή τους προς τους διαφωνούντες της Κούβας και καλούν την Ευρώπη να συγκροτήσει ένα Ταμείο για τη Δημοκρατία!

Αφορμή του κειμένου φυσικά η εξάρθρωση του δικτύου των «μισθοφόρων», όπως έχει αποκαλέσει η κουβανική κυβέρνηση τα «75 στελέχη της κουβανικής αντιπολίτευσης»... Παραποιώντας κατάφωρα τα γεγονότα περί σκηνοθετημένων δικών... απλώς και μόνο επειδή τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη»... τονίζουν ότι παρά ταύτα «οι φωνές των ελεύθερα σκεπτόμενων Κουβανών δυναμώνουν και αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχούν ο Κάστρο και η κυβέρνησή του»!..

Δε φείδονται και συνεχίζουν: «Το καθεστώς της Κούβας ασφυκτιά - όπως ασφυκτιούσαν και οι ηγέτες των χωρών του Σιδηρού Παραπετάσματος στο τέλος της δεκαετίας του '80. H εσωτερική αντιπολίτευση ενισχύεται. Οι καιροί αλλάζουν, η επανάσταση γερνά μαζί με τους ηγέτες της και το καθεστώς είναι νευρικό. Ο Κάστρο γνωρίζει καλά ότι θα έρθει η μέρα που η επανάσταση θα χαθεί μαζί του. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί τότε. Οσο πιο σαφές όμως γίνει σήμερα ότι η ελευθερία, η δημοκρατία και η ευημερία σε αυτή τη χώρα εξαρτώνται από τη στήριξη των διαφωνούντων της, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες μιας μελλοντικής ειρηνικής μετάβασης στη δημοκρατία.

Το θράσος δε λείπει και οι «τρεις ιστορικοί διαφωνούντες» προτείνουν και λύσεις, αφού «αποτελεί χρέος του δημοκρατικού κόσμου να υποστηρίξει τους εκπροσώπους της κουβανικής αντιπολίτευσης, ανεξαρτήτως του χρόνου που οι Κουβανοί σταλινικοί θα παραμείνουν προσκολλημένοι στην εξουσία». Ετσι, «η κουβανική αντιπολίτευση πρέπει να έχει την ίδια διεθνή στήριξη που είχαν οι διαφωνούντες στην άλλοτε διαιρεμένη Ευρώπη. Δηλώσεις καταδίκης της κυβερνητικής καταστολής, σε συνδυασμό με συγκεκριμένα διπλωματικά βήματα από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική και τις ΗΠΑ, θα αποτελούσαν κατάλληλα μέσα για την άσκηση πίεσης στο καθεστώς της Κούβας».

Και αφού ούτε το αμερικανικό εμπάργκο κατά της Κούβας δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, ούτε όμως η ευρωπαϊκή πολιτική, που ήταν πιο φιλική προς το κουβανικό καθεστώς, οι τρεις προτείνουν απευθείας στήριξη των «διαφωνούντων», Ευρωπαϊκό Ταμείο και κατάταξη του Φιντέλ Κάστρο ως δικτάτορα... Τι να πει κανείς!