Ο θόρυβος που ξέσπασε για άλλη μια φορά γύρω από την «αντιπαράθεση συνοροφυλάκων και αστυνομικών», καθόλου δε φώτισε το πραγματικό θέμα, την ουσία της πολιτικής στόχευσης της κυβέρνησης. Θα λέγαμε ότι επιμελώς σκέπασε τα πράγματα και τη σύμπλευση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Η κυβέρνηση από 5ετίας ξεκίνησε επίσημα την ίδρυση των «συνοροφυλάκων» ως ειδικής κατηγορίας προσωπικού που ανήκει και εντάσσεται στο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ. Κατά τον ίδιο τρόπο ίδρυσε το 1999 και τους «ειδικούς φρουρούς». Και για τις δύο κατηγορίες αυτές αστυνομικού προσωπικού, την επιλογή του έκανε έξω από τις διαδικασίες των πανελλήνιων εξετάσεων, θέτοντας ως βασικό κριτήριο τη στρατιωτική τους θητεία στις «ειδικές δυνάμεις».

Το μόνιμο κυβερνητικό επιχείρημα, για την αναγκαιότητα ίδρυσης ξεχωριστών αστυνομικών κατηγοριών με νέες προσλήψεις, ήταν ότι οι νέες ανάγκες δεν μπορούν να καλυφθούν με την υπάρχουσα αριθμητική δύναμη και ότι χρειαζόταν εξοικονόμηση αστυνομικού προσωπικού για την αντιμετώπιση του εγκλήματος.

Για δε τα καθήκοντά τους, τα κυβερνητικά στελέχη στη Βουλή ισχυρίζονταν ότι θα ήταν περιορισμένα και συγκεκριμένα.

Ετσι ο εισηγητής πλειοψηφίας κατά τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τους συνοροφύλακες Ευάγγελος Στάϊκος είπε ότι «επιχειρείται απλά η σύσταση ειδικών υπηρεσιών συνοριακής φύλαξης, με αποκλειστική αποστολή την αξιοποίηση και αποτελεσματική επιτήρηση των συνόρων μας, προκειμένου από τη μια μεριά να αποτρέπεται η λαθραία είσοδος μεταναστών και από την άλλη να επιτυγχάνεται η άμεση επαναπροώθηση αυτών που έχουν εισέλθει παράνομα».

Ο δε Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης, είπε στη Βουλή για τη σύσταση των «ειδικών φρουρών» ότι «πρόκειται για την πρόσληψη προσωπικού, το οποίο θα απασχολείται αποκλειστικά με τη φρούρηση στόχων, έτσι ώστε να αποδεσμευτούν από το έργο αυτό αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες θα αποδοθούν στην αστυνόμευση, για να συμβάλλουν με την ένστολη παρουσία τους.., στην αποκατάσταση της ασφάλειας της χώρας μας». Ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνιζε ότι «είναι αναγκαία η άμεση πρόσληψη αυτών των ειδικών καθηκόντων φρουρών, ούτως ώστε στη συνέχεια, αφού εκπαιδευτούν και εγκατασταθούν στους στόχους, να μπορέσουν οι χίλιοι αστυνομικοί, που θα φύγουν από τη φύλαξη των στόχων, να συμβάλλουν αποφασιστικά στην αστυνόμευση του Λεκανοπεδίου».

Πολύ σύντομα αποδείχτηκε η κυβερνητική μεθόδευση. Πλήθυναν με άλλες τροπολογίες και αποφάσεις, όχι μόνο τα καθήκοντά τους, προκαλώντας τη σύγχυση και αναστάτωση του υπάρχοντος προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και ο αριθμός τους. Από 2.000 έφτασαν σταδιακά σήμερα τις 8.000-8.500 και έχουν ακόμη μέλλον!

Ειδικότερα, οι συνοριακοί φύλακες έφτασαν μέχρι την Ομόνοια (!) με την ίδρυση τμημάτων δίωξης λαθρομεταναστών, ενώ με αντικείμενο τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης, όπλων και ναρκωτικών, εντάθηκαν οι έλεγχοι που πραγματοποιούν στο εσωτερικό της χώρας, δημιουργώντας κατά διαστήματα συνθήκες γενικευμένης τρομοκρατίας του κόσμου. Ταυτόχρονα, ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων.

Το μέτρο αυτό, εκτός των άλλων, αντιστοιχεί στην πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους μετανάστες: Διατήρηση της παρανομίας στο μεγαλύτερο μέρος για τη χρήση τους ως φτηνή εργατική δύναμη και καταστολή τους, όταν «οι περιστάσεις» το απαιτούν (επιχειρήσεις - «σκούπα», «επαναπροωθήσεις» (!) κλπ.).

Πατώντας στα αποτελέσματα της δικής της πολιτικής, που εμπλέκει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, που οδήγησε και οδηγεί στον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από τις πατρίδες τους, ισχυρίζεται ότι έτσι προστατεύει τα σύνορα και τη χώρα, τους πολίτες και την ασφάλειά τους, που «κινδυνεύει» από τους μετανάστες.

Στόχος να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις για τον «εσωτερικό εχθρό».

Ας δούμε και τι έγινε με την «εξοικονόμηση προσωπικού».

Με τη σύσταση αυτών των νέων αστυνομικών κατηγοριών και την ως σήμερα αριθμητική τους δύναμη, οι δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. αυξήθηκαν κατά 20% περίπου. Λογικά, εξοικονομήθηκαν αντίστοιχες δυνάμεις με την παράδοση των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων. Ταυτόχρονα, η ΕΛ.ΑΣ. απαλλάχτηκε από την εξωτερική φρούρηση φυλακών, για την οποία φτιάχτηκε άλλο, ειδικό σώμα, που υπάγεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, με 1.200 περίπου άτομα.

Αστυνομικά καθήκοντα παραδόθηκαν στο νέο αυτό προσωπικό, ενώ η ΕΛ.ΑΣ, συνέχισε να κρατά... επιδόσεις εγγράφων και άλλα συναφή, καθώς και την έκδοση των διαβατηρίων, που επέστρεψε στην ΕΛ.ΑΣ. κατ' απαίτηση των Αμερικανών.

Το ερώτημα πού πήγαν οι αστυνομικές δυνάμεις που εξοικονομήθηκαν, γιατί δεν ανταποκρίνεται άμεσα η ΕΛ.ΑΣ. σε κλήσεις πολιτών, γιατί τα αστυνομικά τμήματα και οι ειδικές υπηρεσίες αντιμετώπισης της εγκληματικότητας παραμένουν χωρίς προσωπικό, δεν απαντιέται.

Γιατί, ταυτόχρονα, έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας; Πού κατευθύνθηκε το «εξοικονομηθέν προσωπικό»; Γιατί δεν έλυσε προβλήματα που επικαλέστηκε η κυβέρνηση;

Το επιχείρημα ότι δε φτάνουν (!) οι αστυνομικές δυνάμεις δεν αρκεί για να απαντηθεί το γιατί υπήρχε ανάγκη δημιουργίας νέων ξεχωριστών αστυνομικών κατηγοριών.

Διότι ακόμη κι αν δεχτούμε ότι υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό (που δεν ισχύει), γιατί η κυβέρνηση δεν αύξανε τον αριθμό των εισαγομένων μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων για να καλύψει τις ανάγκες;

Και γιατί πρόβλεψε ως και 35ετή υπηρεσία για τις ειδικές αυτές κατηγορίες από το πρώτο σχέδιο νόμου; Ηξερε ή ξέρει ότι ως και το 2030 θα έχουμε πρόβλημα στα σύνορα; Αλλος ήταν ο στόχος.

Η κυβέρνηση ήθελε ν' αυξήσει γρήγορα και αλματωδώς τις αστυνομικές δυνάμεις.

Δεν έφτανε όμως αυτό για τις νέες ανάγκες και τα σύνθετα καθήκοντα της καταστολής.

Επρεπε να βρει τρόπους να επιταχύνει την προσαρμογή του κλίματος στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ. Γι' αυτό δεν την ικανοποιούσε ούτε ο ρυθμός αύξησης μέσω των πανελλήνιων, ούτε το στίγμα που άφηνε το δημοκρατικό αυτό μέτρο στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ.

Από παλιότερα ακούγονταν φωνές για την «ανεπάρκεια» του συστήματος εισαγωγής στις αστυνομικές σχολές.

Στην κυβέρνηση δεν έφτανε ούτε η παλιότερη αντιδραστική σκέψη για ειδικό στρατιωτικό σώμα για τα σύνορα. Δεν της έφτασαν οι 3.000 προσλήψεις αστυνομικών που έκαναν πρόσθετα το 1995 για τον ίδιο λόγο.

Η κυβέρνηση θέλει μια στρατιωτική αστυνομία, μέσα στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Και αυτή θέλει να την κάνει φορέα γενίκευσης της στρατιωτικοποίησης της ΕΛ.ΑΣ. Τα πράγματα θα σφίξουν και στο εσωτερικό της, όπως το ΚΚΕ είχε προβλέψει.

Το προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ. δεν μπόρεσε να διακρίνει τον πραγματικό στόχο αυτών των μέτρων και σ' αυτό συνέβαλε καθοριστικά και η συμφωνία της ΝΔ στην προώθησή τους.

Η κυβέρνηση, έχοντας τη συναίνεση της ΝΔ, δούλεψε με τακτική. Πήγε σιγά σιγά. Εκμεταλλεύτηκε την καλλιεργούμενη «ανασφάλεια των πολιτών». Δεν είχε τις απαιτούμενες αντιστάσεις και... προχώρησε μέχρι και την Ομόνοια! Για την ασφάλεια του πολίτη!

Η κυβέρνηση δεν υπονομεύει την «εθνική αστυνομία», όπως ισχυρίζονται συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ. Αντίθετα, θέλει να την ενισχύσει στον «εθνικό» της ρόλο, της παρακολούθησης και καταστολής των λαϊκών αγώνων. Η μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε», που υιοθέτησε μέσα στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. κατά τα πρότυπα άλλων χωρών, υπηρετεί αυτόν ακριβώς το στόχο. Να την κάνει αποτελεσματικότερη για να συνεχίσει την ιστορία της ως μηχανισμού του αστικού κράτους, ενάντια στο λαό. Εκεί στρέφει το ενδιαφέρον της και το προσωπικό που αποδεσμεύει.

Οι εξελίξεις αυτές συνιστούν ένα μέρος των μέτρων που αφορούν στην ενίσχυση και προσαρμογή του ανθρώπινου δυναμικού των μηχανισμών καταστολής του λαϊκού κινήματος στις ανάγκες της αντιδραστικοποίησης του πολιτικού συστήματος, της εφαρμογής του πλέγματος των αντιδημοκρατικών νόμων και διατάξεων, του εντεινόμενου αυταρχισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνες μόνιμες θέσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, που απλόχερα εξαγγέλλονται και υλοποιούνται, είναι για τους μηχανισμούς καταστολής (έσω και έξω) (αστυνομικό προσωπικό, μισθοφόροι για τις Ενοπλες Δυνάμεις, δημοτικοί αστυνομικοί κλπ.).

Για τους υπόλοιπους κλάδους και τομείς... μερική απασχόληση. Το ειδικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την καταστολή φαίνεται και από το παράδειγμα του χώρου των Σωμάτων Ασφαλείας.

Υπερπληθώρα κάθε είδους αστυνομικών, ενώ στο Πυροσβεστικό Σώμα λείπει το 25% του προβλεπόμενου από το νόμο προσωπικού, που ανέρχεται σε 3.000 και πλέον άτομα.

Η πολιτική αυτή απαντά στην ανάγκη θωράκισης του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος από την αμφισβήτηση της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής πάλης. Στην εξασφάλιση απαρέγκλιτης υλοποίησης της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της αστικής τάξης και των διεθνών συμμαχιών της.

Οι εξελίξεις αυτές επικαιροποιούν με πρόσθετα στοιχεία και καταδεικνύουν ευρύτερα τον ταξικό χαρακτήρα και την αποστολή του κράτους και των μηχανισμών καταστολής. Σηματοδοτούν το πολιτικό πρόβλημα του αντιλαϊκού προσανατολισμού των Σωμάτων Ασφαλείας. Η αντίσταση σ' έναν τέτοιο προσανατολισμό, με αιτήματα εκδημοκρατισμού, πρέπει να έρθει στο προσκήνιο των διεκδικήσεων και του συνδικαλιστικού κινήματος των υπαλλήλων των Σωμάτων Ασφαλείας.

Η επιδείνωση των προβλημάτων τους είναι συνέπεια της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής. Στη Θεσσαλονίκη πρέπει να πάνε, αλλά μαζί με τους εργαζόμενους, για να διεκδικήσουν την κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου του οποίου τις συνέπειες πληρώνουν και οι ίδιοι. Για την απόκρουση της προσπάθειας αποχαρακτηρισμού επαγγελμάτων ως βαρέων - ανθυγιεινών και να ενταχθούν και άλλα. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις πείνας. Εκεί είναι η θέση τους. Η επίλυση των προβλημάτων τους θα προοδεύει, όσο το λαϊκό κίνημα θα αποκρούει τα αντιλαϊκά μέτρα, όσο θα διαμορφώνονται κοινωνικο-πολιτικοί όροι για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Αυτό μπορεί να γίνεται ένα πολύ χρήσιμο συμπέρασμα στις προσπάθειες για να έχουν θετικό αποτέλεσμα οι αγώνες τους. Ας μην περιμένουν λοιπόν υποστήριξη από εκεί που δεν υπάρχει.

Αυτό, αλλά και αρκετά άλλα μας επιβεβαιώνει και το πρόσφατο παράδειγμα της στάσης της ΝΔ, κατά τη συζήτηση του πρόσφατου νομοσχεδίου για τους συνοροφύλακες.

Ορισμένοι συνδικαλιστές αστυνομικοί (με την προθυμότατη συνδρομή στελεχών της ΝΔ) παρουσιάζουν μια αξιοπρόσεκτη ικανότητα... να προβοκάρουν τους αγώνες και τα αιτήματα των αστυνομικών υπαλλήλων, να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο και να κατευθύνουν τη διαμάχη ανάμεσα σε εργαζόμενους. Που με την τακτική τους (ανεξάρτητα από προθέσεις) διευκολύνουν τη δικαιολόγηση ενός νέου γύρου διώξεων και ίσως της έναρξης ενός πιο δραστικού περιορισμού των συνδικαλιστικών ελευθεριών στα Σωμάτων Ασφαλείας.

Στην ουσία το δικαίωμα του συνδικαλισμού δεν το θέλουν ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ. Δεν καταδίωξαν τυχαία τους πρωτεργάτες την περίοδο ίδρυσής του, αλλά και μετά. Δεν το λένε βέβαια ανοιχτά. Το λένε αλλιώς και επανειλημμένα: Μιλούν για «συνετό συνδικαλισμό». Δηλαδή στα μέτρα τους. Υποτακτικό. Αλλιώς...

«Η ΝΔ δε σύρεται από τους συνδικαλιστές», δήλωσε στη Βουλή ο κ. Νεράτζης, βουλευτής της ΝΔ, κατά τη συζήτηση του ίδιου νομοσχεδίου.

Αλλωστε, στήριξε αυτές τις αρνητικές αλλαγές σε βάρος τους. Ε, τότε, ας πάψουν και οι συνδικαλιστές να σύρονται, όσοι σύρονται, πίσω από τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, ελπίζοντας ότι έτσι θα λύσουν προβλήματα (αν ελπίζουν αυτό).

Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, είναι ταξική. Δεν αλλάζει απέναντι στο προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας, ούτε επηρεάζεται με την ανάδειξη στα βουλευτικά έδρανα ή σε άλλες δομές της εξουσίας πρώην στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη ζωή.

Γι' αυτό και το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας πρέπει να απεγκλωβιστεί από αυτά τα κόμματα, να μην επηρεαστεί από τη δημαγωγία της ΝΔ και το όψιμο ενδιαφέρον του ΠΑΣΟΚ, να δώσει διαζύγιο σ' αυτή την πολιτική. Να μη βάλει την υπογραφή του στη συνέχισή της, που θα είναι πιο οδυνηρή για το λαό. Να δυναμώσει τους αγώνες του, να στηρίξει ένα ισχυρό ΚΚΕ, που πάντα στέκεται δίπλα στα προβλήματά του. Που προειδοποίησε επανειλημμένα για τα μέτρα που έρχονται (π.χ. ασφαλιστικό, ένταξη των υπαλλήλων μέσα σ' αυτό), που αποκάλυψε έγκαιρα το περιεχόμενο των αλλαγών αυτών που επήλθαν.

Καιρός για προβληματισμό και συμπεράσματα.