ΕΙΝΑΙ πολύ γνωστές οι παροιμιακές φράσεις που αναφέρονται στον Αύγουστο και λένε: «Μακάρι σαν τον Αύγουστο να 'ταν οι μήνες ούλοι!». Πασίγνωστη επίσης κι εκείνη που ο ξωμάχος εύχεται κι επιθυμεί ο μήνας αυτός να ήταν δυο φορές το χρόνο αφού καθώς λένε είναι ο μήνας που τρέφει τους άλλους έντεκα...

ΚΑΛΑ, βέβαια όλα αυτά τα παροιμιακά, που τα έχει δουλέψει των ξωμάχων ο καθημερινός μόχθος, που χρόνια και χρόνια με τον ιδρώτα τους ποτίζουν τη γη μας.

ΣΤΟΥ κάμπου το λογαριασμό όμως μπαίνουν και τα μετεωρολογικά, όλα αυτά που φτάνουν ξαφνικά κι απροσδόκητα και φέρνουν απελπισία κι απόγνωση. Κι ο φετινός Αύγουστος με τα προγνωστικά π' ακούστηκαν φαίνεται πως θα έχει και τούτο το καλοκαίρι λαχτάρες για τον κάμπο στης σοδειάς την ώρα.

Ο ΚΑΜΠΟΣ όσο κι αν έχουν αλλάξει πολλά για τους ξωμάχους που τον δουλεύουν ολοχρονίς, έχει πάντα έγνοιες, λαχτάρες και τρεξίματα. Ολοι οι μήνες, καθένας με τα δικά του,θέλουν το δουλευτή κοντά του, όσο να φτάσει της σοδειάς η ώρα, ώσπου να σιγουρέψει της φαμελιάς του το ψωμί.

ΡΟΛΟΪ πανάρχαιο, που δε σηκώνει απουσίες, βιασύνες, που έχει το δικό του ρυθμό, που θέλει τον αγρότη να 'ναι μέρα νύχτα δίπλα του, έχοντας το φόβο και τη λαχτάρα, πως όλο το βιος της γης του, ο καρπός, μπορούνε να χαθούνε από το ξαφνικό το μαύρο σύγνεφο, που μέσα σε λίγη μόλις ώρα φέρνει τη συμφορά και την απόγνωση.

ΜΑΚΡΙΝΗ η εποχή που χαιρόμαστε του Αυγούστου την ώρα στα δικά μας τα χώματα. Τα σταφιδάλωνα που έτοιμα καρτερούσαν τους τρυγητάδες που σε λίγο θα κουβαλούσαν και θ' άπλωναν τη «μαύρη ρώγα» και θα περίμεναν να την «ψήσει» ο ήλιος. Ξενομερίτες, τότε, οι τρυγητάδες έφταναν από μακριά κι έμεναν κοντά μας ένα σχεδόν μήνα, ώσπου να τελειώσουν όλα και «σηκωθεί» το πράμα για τις αποθήκες, τις «πασίγνωστες» σαράγιες του έμπορα ή της Τράπεζας.

ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΣΕ τότε ο τόπος γύρω από τα σταφιδάλωνα, όπου νύχτα - μέρα, όλοι κι όλα, στιγμή με στιγμή μετρούσαν τη νύχτα, λαχταρούσαν και περίμεναν να φτάσει δίχως ξαφνικά του καιρού ξεσπάσματα το τέλος... Ενας κόσμος ολόκληρος άγρυπνος κι αυτός όπως κι εσύ, με την ίδια λαχτάρα και προσδοκία. Σαν πυγολαμπίδες εδώ κι εκεί τα λαδοφάναρα έδιναν του κάθε ξωμάχου το στίγμα. Και συχνά μαζί του το φωναχτό εκείνο συνομιλητό μέσα στη φεγγαράδα τ' Αυγούστου. Κουβεντολόι για όλα τα μαντάτα και πιότερο απ' όλα για του καιρού τα σημάδια, που καθένας τα έβγαζε ανιχνεύοντας, διαβάζοντας το πανάρχαιο εκείνο μετεωρολογικό τεφτέρι, αυτό, που έμαθε κι άκουσε δουλεύοντας νύχτα - μέρα τη γη...

ΒΑΖΟΥΜΕ και τούτη τη χρονιά πλώρη για το νησί. Ωρα αυγουστιάτικη, πάμε να βρούμε του μαΐστρου τη φρεσκαδούρα. Πάμε να σταθούμε στο φρύδι του γκρεμού και ν' αγναντέψουμε του Μύρτου την ξακουστή θάλασσα εκεί που φτεροκοπούσαν οι πέρδικες και σάλταραν εδώ κι εκεί τ' αγριόγιδα.

ΠΑΜΕ, στο νησί σ' αγαπημένους τόπους. Μετρημένα είναι πια στα δάχτυλα τα ξακουστά εκείνα σταφιδάλωνα, που έκαναν την Παλλική να μοσχοβολάει απ' άκρη σ' άκρη κι ολούθε ο ξωμάχος με τη φαμελιά του γύρω του να παλεύει για τη σοδειά του. Πάμε στην Κεφαλονιά που κοντά στ' άλλα ο φετινός Αύγουστος θυμίζει πως εδώ και 50 χρόνια τα νησιά ζούσαν τη μεγάλη εκείνη τραγωδία των μεγάλων σεισμών... Με εκατοντάδες νεκρούς και τη γενική καταστροφή στα τρία γειτονικά νησιά (Ζάκυνθο, Ιθάκη, Κεφαλονιά) που κι άλλες φορές είχε πλήξει ο Εγκέλαδος.

ΑΝΑΣΑ δροσιάς από το Μεγάλο Βουνό και το μαϊστράλι του Ιονίου μας περιμένει πάντα στην Κεφαλονιά.