Η σ. Β. Ν. πήρε αφορμή να γράψει το σημείωμα από τα παρακάτω, που είπε ο κ. Κωνσταντόπουλος στη συνέντευξη: «Εκατομμύρια πολιτών αγωνίζονται για μια διαφορετική εξέλιξη, για έναν διαφορετικό κόσμο για να είναι οι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη, για να υπάρχει προοπτική για όλους, ανθρώπινη ανάπτυξη για όλους, για να υπάρξει απασχόληση, για να υπάρχει προστασία και αξιοπρεπής διαβίωση. Μονάχα η κ. Παπαρήγα διαφωνεί και ισχυρίζεται ότι αυτά τα εκατομμύρια των πολιτών όλου του πλανήτη δεν είναι τίποτα άλλο παρά εξωραϊσμός της παγκοσμιοποίησης και συγκάλυψη του ταξικού και εκμεταλλευτικού χαρακτήρα που έχει η σημερινή πραγματικότητα».

Και συνοψίζοντας η Αλέκα τα ζητήματα για τα οποία το ΚΚΕ θωρεί ότι επείγει σήμερα να αναπτυχθεί πιο συντονισμένα η δράση των κομμάτων - όπως η καταδίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των επεμβάσεων που γίνονται με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, το δυνάμωμα της πάλης κατά της καθιέρωσης ενός νέου διεθνούς δικαίου κ.λπ., την υπεράσπιση του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν το δικό τους δρόμο διακυβέρνησης και ανάπτυξης, το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις συνέπειες της επιθετικής του πολιτικής, την ανάπτυξη του κινήματος υπεράσπισης των κατακτήσεων των εργαζομένων, την ανάπτυξη της συνεργασίας και του συντονισμού των ταξικών οργανώσεων των εργαζομένων κ.λπ. - πρόσθεσε: «Να αναλάβουμε δραστήριες πρωτοβουλίες για το συντονισμό της δράσης μας, απομυθοποιώντας την "παγκοσμιοποίηση", παίρνοντας υπόψη και τα νέα κινήματα που αναπτύσσονται κατά της πολιτικής των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων...».

Δοκίμασα, μέσα από ένα συνειρμό λέξεων και ενός σχολίου από το «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» για τη σωστή χρήση των λέξεων, του Γ. Μπαμπινιώτη, να βρω ποιες είναι οι ικανότητες και τα προσόντα ενός δικολάβου για τα οποία κάνει λόγο η Β.Ν. στο σημείωμά της: Δικολάβος είναι ο πρακτικός δικηγόρος που δεν έχει πτυχίο και μπορεί να δικηγορεί μόνο σε κατώτερα δικαστήρια (παλαιότερα). Μεταφορικά, δικολάβος, είναι αυτός που παραποιεί σκόπιμα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας παραπλανητικά επιχειρήματα. Συνώνυμο του «δικολάβος» είναι ο στρεψόδικος. (Στρεψοδικία είναι η χρήση σοφιστικών ή κακόπιστων επιχειρημάτων σε δίκη με στόχο την παραπλάνηση του δικαστηρίου και συνεκδοχικά είναι κάθε κακόπιστο επιχείρημα που στοχεύει στη διαστροφή της αλήθειας), και στο σχόλιο (σελ. 666) διαβάζω για τις λέξεις «επιχείρημα - ισχυρισμός, σόφισμα»: «... Στην περίπτωση που εσκεμμένα ο ομιλητής χρησιμοποιεί αναληθή επιχειρήματα, λογικούς φαινομενικά συλλογισμούς που παραποιούν την πραγματικότητα, τότε μιλάμε για σοφίσματα. Σόφισμα είναι κάθε σκόπιμα αναληθής συλλογισμός, που παραβιάζει την ειλικρίνεια της επικοινωνίας. Το ίδιο γίνεται και με τους δικολαβισμούς, τις προχειρολογίες και τα δήθεν επιχειρήματα που συσκοτίζουν την αλήθεια. Γενικά, στην επικοινωνία, κάθε στρεψοδικία, κάθε διαστροφή δηλαδή της αλήθειας των λεγόμενων ώστε να παραποιηθεί η πραγματική κατάσταση προς όφελος του στρεψοδίκου, αποτελεί στρέβλωση της επικοινωνίας».