ΕΡΓΑΤΕΣ πετιούνται, κατά εκατοντάδες, καθημερινά στην ανεργία, ζουν στη φτώχεια, ωθούνται στην εξαθλίωση. Εργοστάσια κι άλλες επιχειρήσεις κλείνουν, η χώρα χάνει, συνεχώς, βιομηχανικά στηρίγματα, μετατρέπεται σε έρμαιο των πολυεθνικών, παραδουλεύτρα των ξένων, εύκολο θύμα των επικυριάρχων της.

ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ χρεοκοπούν, επαγγελματίες ζουν με πενταροδεκάρες, μικρέμποροι βάζουν «λουκέτο» στα μαγαζιά. Ο ντόπιος παραγωγικός πλούτος συρρικνώνεται, χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται, ο τόπος μαραζώνει.

ΑΓΡΟΤΕΣ ξεκληρίζονται μαζικά, σπρώχνονται στο κοινωνικό περιθώριο, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους. Η ύπαιθρος ερημώνει, η ακριτική Ελλάδα αποδυναμώνεται.

ΠΑΙΔΕΙΑ, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμός, Αθλητισμός γίνονται προνόμιο των λίγων και εχόντων. Η αμορφωσιά επεκτείνεται, ο προσδόκιμος μέσος όρος ζωής κατεβαίνει, η υποκουλτούρα μεσουρανεί, η εμπορευματοποίηση ξεπουλάει.

ΚΑΛΑ κρατεί η υπανάπτυξη. Περιφέρειες και νομοί απομονωμένοι, πόλεις προβληματικές, επαρχίες και χωριά εγκαταλειμμένα. Μικρά παιδιά σκοτώνονται σε εθνικούς δρόμους-καρμανιόλες. Γέροντες τυραννιούνται στη μοναξιά και στην ανημπόρια.

ΚΙ αυτοί αρμενίζουν στα πέλαγα. Υπουργοί της κυβέρνησης διοργανώνουν άτυπες συνόδους της ΕΕ και, παρέα με Ευρωπαίους συναδέλφους τους, κάνουν κρουαζιέρες στις ελληνικές θάλασσες. «Χουβαρντάδες» και «φιλόξενοι» κερνούν στους μουσαφίρηδες ό,τι γουστάρουν, ξοδεύοντας λεφτά του ελληνικού κράτους.

ΛΕΦΤΑ που παρακρατούν από το μισθό, την ασφάλιση, τη σύνταξη, που κλέβουν από το λαό μας, μέσω των τραπεζών και του Χρηματιστηρίου, της φορολογίας και των τελών.

ΠΟΤΕ, επιτέλους, θ' απολογηθούν για τις κλεψιές τους; Πότε θα πληρώσουν το «λογαριασμό» για τις κραιπάλες τους; Θα 'ρθει η ώρα της «μεγάλης κρίσης». Και τότε κανείς ένοχος δε θ' αθωωθεί...