«Ορισμένοι, ίσως, θέλουν να αλλάξουν την ατζέντα, να είναι άλλα θέματα η πρώτη προτεραιότητα της χώρας: η σκανδαλολογία, η πολιτικολογία. Αλλά η εντολή που έχουμε πάρει από τον ελληνικό λαό είναι να αναδείξουμε τη χώρα μας και αυτή την εντολή θα εκτελέσουμε» (Κ. Σημίτης). Τον ανήξερο επιμένει να προσποιείται ο πρωθυπουργός για τους στόχους του τελευταίου γύρου της σκανδαλολογίας, παρ' όλο που από χίλιες πλευρές προκύπτει ότι πρόκειται για κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη, κυρίως, από το κυβερνών κόμμα, με στόχο να αξιοποιήσει την «τεχνητή κρίση», για να πετύχει την «αντιστροφή του αρνητικού κλίματος».

Στο γενικότερο στόχο του «εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος» που εξήγγειλε ο Κ. Σημίτης, εντάσσεται, βέβαια, και η αλλαγή του εκλογικού νόμου, με στόχο τη μακροημέρευση και την παντοδυναμία του δικομματισμού. Η συντήρηση της σκανδαλολογίας, εκτός των άλλων, «δικαιολογεί» τις τροποποιήσεις (επί το ληστρικότερον), που έχει έτοιμες η κυβέρνηση. Στη «σκιά» της σκανδαλολογίας, όμως, επιχειρείται να περάσουν πιο ανώδυνα και σκληρά αντεργατικά μέτρα, όπως η μερική απασχόληση στο Δημόσιο, η αποσύνδεση των συντάξεων από τους μισθούς και στους δημόσιους υπάλληλους, κ.ο.κ. Ο Γκαργκάνας σιγά σιγά δικαιώνεται... Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι σε πλήρη εξέλιξη, παρότι έχει άτυπα ξεκινήσει η παρατεταμένη (;) προεκλογική περίοδος...

Το πρόβλημα είναι αυτό ακριβώς: Οτι την «ατζέντα» δεν έχουν καταφέρει να την αλλάξουν και να τη διαμορφώνουν οι εργαζόμενοι. Δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής, με τους ταξικούς αγώνες τους, να θέσουν επί τάπητος τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και να υποχρεώσουν τους πάντες να πάρουν ξεκάθαρη θέση, ρίχνοντας τις μάσκες των «φίλων του λαού». Μπορούν, λοιπόν, να συγκαλύπτουν την εγγενή ανικανότητα του καπιταλισμού να δώσει λύση στα προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος κ.ο.κ...