«Η συνθήκη του Σένγκεν, που άρχισε να ισχύει το 1995, θέσπισε ως γνωστόν, την ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που την υπέγραψαν. Η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα, καθώς και η εφαρμογή ενισχυμένης επιτήρησης στα εξωτερικά σύνορα, επιτρέπουν στους πλουσίους να βολτάρουν στις περιοχές των πλουσίων, στο "μεταξύ μας" και με όλη τους την άνεση, ανοίγοντας πλατύτερη την αγκαλιά τους για να την κλείσουν περισσότερο στους φτωχούς, οι οποίοι σε κατάσταση πλήρους εξανδραποδισμού, απλώς συνειδητοποιούν περισσότερο τη δυστυχία τους...», γράφει ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Εσενόζ στο μελαγχολικό αλλά ευρηματικό μυθιστόρημά του «Φεύγω» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η στήλη ασχολείται με τον Ζαν Εσενόζ, κι αυτό συμβαίνει από την αρχή, από τη στιγμή δηλαδή που πήρε στα χέρια της το βιβλίο του «Οι ψηλές ξανθιές», μετά το πρώτο ευχάριστο ξάφνιασμα που ένιωσε από τη διαφορετική και καινοτόμα γραφή του, διέκρινε το λεπτό χιούμορ, την ειρωνεία, το σαρκασμό που διακρίνει το συγγραφέα αλλά και την εξουσία. Ναι, καλά διαβάσατε. Ο Ζαν Εσενόζ εξουσιάζει τη γλώσσα. Τη σέβεται όμως και δεν την κακομεταχειρίζεται. Αντιθέτως, τη χρησιμοποιεί έτσι ώστε να αναδείξει τη δική της δύναμη, τη δική της εξουσία.

Ο κριτικός της εφημερίδας «Le monde», Pierr Lepape, έγραψε για το βιβλίο:

«Το "Φεύγω" αποχαιρετά έναν αιώνα ανίκανο να καταλάβει προς τα πού πηγαίνει και που μάλιστα δεν κάνει τον κόπο να αναρωτηθεί γι' αυτό. Αλλοι, με το υλικό αυτό, θα έγραφαν δράματα. Για λόγους λογοτεχνικής ηθικής ο Εσενόζ επιλέγει το παιχνίδι και το γέλιο. Οσο περισσότερο η καθημερινότητά μας είναι ανήθικη, προκαθορισμένη, υποταγμένη στη δικτατορία της εμπορευματοποίησης, του ψεύδους, τόσο ο λόγος υπερθεματίζει σε ηθική ελευθερία, αλήθεια, ομορφιά». Και ο Γάλλος κριτικός τελειώνει το κριτικό του σημείωμα έτσι: «Το πιο προφανές από τα ταλέντα του Εσενόζ, είναι η δεξιοτεχνία του. Ας μην έχουμε όμως, ψευδαισθήσεις. Οι μορφολογικές ακροβασίες του έχουν συγκεκριμένο στόχο, να αισθανθούμε την εγγύτητα του κενού».

Είναι ποτέ δυνατόν να διαφωνήσουμε μ' αυτήν την εξαιρετικά οξυδερκή κριτική; Οχι δεν είναι.