Πρόσφατα παρακολουθήσαμε με πόση «αποφασιστικότητα» μία κυβέρνηση «αλλαγής» προώθησε «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου» (διαδικασία έκτακτης ανάγκης), για να αναχαιτίσει το επικίνδυνο φαινόμενο των «καταλήψεων». Αρθρο μόνο: «Οποιος... παρεμποδίζει, διαταράσσει ή διακόπτει την ομαλή λειτουργία των δημοσίων σχολείων... τιμωρείται με φυλάκιση...

Η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως» (*)

Τυχαίος συνειρμός ανακαλεί άλλο περιώνυμο νομοθέτημα, το «ιδιώνυμο» (ν.3229/1929), άρθρο 1: «Οστις εμφορείται υπό ιδεών... τιμωρείται...».

Η ίδια πολιτική ηγεσία που κατέφυγε σήμερα σε «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου» κατά μαθητών πώς είχε αντιμετωπίσει ως αντιπολίτευση τότε (1991) το ίδιο φαινόμενο των «καταλήψεων», όταν αυτό πρωτοεμφανίστηκε; (με άρθρο που υπέγραφε κάποιος σημερινός ειδικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας).

β) Πρόσφατα είδαμε να προσχωρεί στο σημερινό κυβερνητικό κόμμα τον υπουργό Παιδείας του 1991, με το αιτιολογικό ότι οι πολιτικές ιδέες του βρίσκουν ανετότερη στέγη κοντά σ' αυτούς που τότε τον επέκριναν. Αραγε, ποια πλευρά έχει ιδεολογικά προσεγγίσει την άλλη; Δυσδιάκριτο για μένα. Απλά διατυπώνω την απορία, την οποία εικάζω ότι συμμερίζεται τουλάχιστον μία υποψήφια του κόμματος που δέχτηκε τον «μετανάστη». Η κυρία αυτή δήλωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα: «Δυσκολεύομαι να εμφανιστώ στο μπαλκόνι με τον κ. («μετανάστη»).

γ) Αλλος βέβηλος συνειρμός με φέρνει σε εκπαιδευτικά δρώμενα του 1979-'81. Τότε ήταν υφυπουργός Παιδείας ο σημερινός «μετανάστης» (από τη «συντήρηση» στην «αλλαγή»). Με εκείνη την ιδιότητα είχε στείλει εγκύκλιο προς τους εκπαιδευτικούς (αριθ. Γ/1146/19-2-1979), με την οποία απαγόρευε στους εκπαιδευτικούς οποιαδήποτε επιμορφωτική δραστηριότητα, «που δε γίνεται με την ευθύνη ή την έγκριση του υπουργείου».

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Αρκαδίας δεν πείστηκε για την ορθότητα των απόψεων του υφυπουργού και:

-Αποφάσισε να πραγματοποιήσει επιμορφωτικό σεμινάριο (με κίνητρα και κριτήρια παιδαγωγικά)(**)

-Επέκρινε την υπηρεσιακή εγκύκλιο (στο «Δελτίο» που κυκλοφορούσαν τότε εκεί, στα μέρη του ανυπόταχτου Κολοκοτρώνη).

Και παραπέμφθηκαν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο οι παραβάτες.(***) Και φαίνεται ότι απαλλάχτηκαν ύστερα, με την επελθούσα «αλλαγή» (μετά τις εκλογές του Οκτώβρη 1981).

Τώρα η «αλλαγή» δέχεται στους κόλπους της (****) τον τότε υφυπουργό ως «μετανάστη». Κι εγώ με τη σειρά μου αναρωτιέμαι: Ο συντηρητικός μετακινήθηκε προς την «αλλαγή» ή η «αλλαγή» μετακόμισε απροσχημάτιστα προς το δοκιμασμένο στέγαστρο της συντήρησης; Κυρίως, όμως, αναλογίζομαι πώς νιώθουν οι φίλοι μου που κατά καιρούς συντάχθηκαν ειλικρινά και ολόψυχα με τους εκφραστές της συντήρησης ή της αλλαγής. Με ποια ενδόμυχη δικαιολογία;

Με κατανόηση και ευλάβεια

για τα αισθήματα όλων

* «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου» (της 4.12.1999)

** Τότε προσκλήθηκε η ταπεινότητά μου για δυο εισηγήσεις: Διδακτική της Ιστορίας και της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας (αν θυμάμαι καλά).

*** Φραγκούλης Διον. Πρόεδρος

Δάκου Γεωργία

Ασπρογέρακας

Σπίνος

Αθανασόπουλος

**** Προσωπικά είχα νιώσει την αλλαγή της «αλλαγής» πολύ νωρίς λόγω της υπηρεσιακής μου θέσης (όταν, λ.χ., έμαθα ότι υπουργός της «αλλαγής» έσπρωχνε τα δικά του «ανίψια» σε σχολείο της μαύρης Δεξιάς, που ο λαός δεν την ξεχνά. Λεπτομέρειες άλλη φορά.

Και είχα γράψει άρθρο στην «Πρώτη»: «Αλλαγή ή Παραλλαγή;»