Εκπληκτοι οι στρατιωτικοί και πολιτικοί αναλυτές. Δεν το περίμεναν. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως ήταν ποτέ δυνατόν, «τούτοι οι υπανάπτυκτοι Αραβες, οι πεινασμένοι Ασιάτες», να εμποδίσουν την προέλαση των πανίσχυρων «πολιτισμένων». Η καρδιά τους σχίζεται σα βλέπουν τα «καμάρια» του αμερικανικού στρατού, αιχμάλωτους στα χέρια των εχθρών. Ντρέπονται που βλέπουν τους τρομερούς και ανίκητους «Ράμπο» να τρέμουν σαν τα ψάρια έξω από το νερό. Δεν το χωρούσε ο νους τους ότι μπορεί το θρυλικό κι ακατάβλητο «Απάτσι», να πέσει σαν μπεκάτσα, χτυπημένο από καριοφίλι χωρικού. Δεν μπορούν να το «χωνέψουν» πως υπάρχει περίπτωση ν' αργήσουν οι δικοί τους να μπουν νικητές στη Βαγδάτη. Μοιάζουν ξαφνιασμένοι, αλλά αν τους κοιτάξεις με προσοχή, θ' αντιληφθείς πως είναι «σκασμένοι».

Αμερικανοτραφείς, αμερικανοσπουδαγμένοι κι αμερικανοεκπαιδευμένοι οι περισσότεροι από δαύτους, βλέπουν τα πάντα από τη σκοπιά των ισχυρών. Κάνουν μεγάλο λάθος, γιατί μετρούν τα πάντα με αριθμούς. Είναι εκτός πραγματικότητας, γιατί σχεδιάζουν ψυχρά επί χάρτου. Γιατί, είναι πολλά που δε μετριούνται αλλιώς, παρά με της καρδιάς το αίμα. Είναι πολλά που δε φαίνονται στους στρατιωτικούς χάρτες, γιατί είναι κρυμμένα στην ανθρώπινη ψυχή. Οι αναίσθητοι αλαζόνες δεν κατάλαβαν ότι πολλές φορές η δύναμη των αισθημάτων είναι ανίκητη. Οι υπηρέτες του άδικου, δεν αποδέχτηκαν ποτέ την ισχύ του δίκιου. Οι διάκονοι της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης, δεν ένιωσαν την ανταία δύναμη που παίρνει ο στρατιώτης σαν ακουμπά στη γη της πατρίδας του.

Οι ανιστόρητοι και οι ριψάσπιδες ποτέ δεν πίστεψαν ότι ο Λεωνίδας και οι τρακόσιοι του ήξεραν πως, φωνάζοντας «μολών λαβέ», θα τέλειωνε η ζωή τους μπροστά στις λόγχες των Περσών. Οι υποτακτικοί και οι βολεμένοι ποτέ δεν κατάλαβαν, γιατί μια χούφτα Γραικοί ξεσηκώθηκαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταφέρνοντας να κερδίσουν τη λευτεριά τους. Οι δειλοί και οι προδότες ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τι και πώς έσπρωξε τον αγράμματο αγρότη και τον φτωχό εργάτη να μπουν στην Εθνική Αντίσταση και, πολεμώντας σκληρά, να διώξουν τους Γερμανούς κατακτητές. Οι φιλοαμερικανοί και οι ξενόδουλοι ποτέ δεν αποδέχτηκαν την πρώτη μεγάλη ήττα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών στο Βιετνάμ. Αλλά, αυτά διδάσκει η Ιστορία, προς πείσμα των αρνητών της και των προφητών του τέλους της.

Ομως, ήδη οι εισβολείς διάβηκαν τον Ευφράτη και πλησιάζουν τη Βαγδάτη. Μπορεί, σε λίγο, τα τανκς να μπουν στην πόλη, γκρεμίζοντας τα ερείπια και συντρίβοντας τα πτώματα των βομβαρδισμών. Σε λίγο, μπορεί ν' ακούμε τους εκπορθητές να ουρλιάζουν σαν τους λύκους σε μια πόλη - φάντασμα. Εστω και κάπως αργότερα από το αναμενόμενο, μπορεί να επιβεβαιωθεί η τρομακτική στρατιωτική ισχύς των ιμπεριαλιστών στο δρόμο για την εμπέδωση της «νέας τάξης». Μα, δεν αμφισβητήσαμε την ισχύ των βαρβάρων, αλλά την τελική νίκη τους. Η κατάκτηση των εδαφών δεν υποδουλώνει τους λαούς, εκτός κι αν το θελήσουν οι ίδιοι. Η αντίσταση δεν τελειώνει στη Βαγδάτη, αλλά αρχίζει από εκεί...