Στην ενίσχυση - και θεσμικά - του «κοινωνικού διαλόγου» ως μέσου επιβολής των αντεργατικών ανατροπών προχωρά η κυβέρνηση με τη συγκρότηση δύο Εθνικών Επιτροπών, που περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο-«σκούπα» του υπουργείου Εργασίας το οποίο κατατέθηκε χτες στη Βουλή. Με το ίδιο νομοσχέδιο αντιμετωπίζονται γενικότερα ζητήματα λειτουργίας του υπουργείου και των οργανισμών που επιβλέπει (π.χ., ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ), υπό το πρίσμα διεύρυνσης της ευελιξίας της αγοράς και προώθησης του μοντέλου του «απασχολήσιμου».

Με τα άρθρα 1 και 2 του νομοσχεδίου προβλέπεται η συγκρότηση της Εθνικής Επιτροπής Απασχόλησης και της Εθνικής Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας, όπου οι εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και διάφορες «μη κυβερνητικές» θα έχουν αποφασιστικό λόγο. Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται στην εισηγητική έκθεση, «οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να έχουν ουσιαστική συμβολή στην κοινωνική αποδοχή των αποφάσεων και των μέτρων που λαμβάνονται». Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει και θεσμική υπόσταση στην πολιτική ενσωμάτωσης και εξαπάτησης των εργαζομένων με τους κατά καιρούς «διαλόγους» που στήνει και για να αποφεύγει τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Σημειώνεται ότι μια σειρά από σοβαρά θέματα, όπως η περαιτέρω χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων ή η αλλαγή του ωραρίου εργασίας, η κυβέρνηση σκοπεύει να τα «περάσει» μέσα από την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, ότι η αναδιοργάνωση υπηρεσιών και οργανισμών έρχεται να υπηρετήσει ακριβώς αυτό το «νέο τοπίο» στην αγορά εργασίας. Ετσι, ιδρύονται τμήματα όπως «Ισότητας ευκαιριών» και «Τμήμα προσωρινής απασχόλησης». Αντί λοιπόν για ίσα δικαιώματα στην εργασία και στην κοινωνική προστασία, θα έχουμε ίσες ευκαιρίες, και αντί για σταθερή εργασία, την προσωρινή απασχόληση..!

Την ίδια στρατηγική εξυπηρετούν και μια σειρά από άλλα άρθρα, όπως το άρθρο 5, με το οποίο δήθεν μπαίνουν «κανόνες» στη λειτουργία των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων. Αντί για την κατάργηση των Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης δίνεται η δυνατότητα στους δουλέμπορους να αναπτύσσουν νόμιμα την κερδοσκοπική δράση τους, επινοικιάζοντας εργαζόμενους σε άλλες εταιρίες.

Με την παράγραφο 7 του άρθρου 18 καταργείται η Κυριακή Αργία για τους εργαζόμενους στα πλυντήρια αυτοκινήτων καθώς και στις οικείες εργασίες πλυσίματος-λιπάνσεως των πρατηρίων υγρών καυσίμων. Ως πρόσχημα για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε αυτή την κατηγορία εργαζομένων η κυβέρνηση προβάλλει την αξίωση των εργοδοτών ότι τη μέρα αυτή υπάρχει επί το «πλείστον ζήτηση υπηρεσιών πλυσίματος...». Με τον τρόπο αυτό δίνεται ακόμα ένα χτύπημα στην κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας που γενικότερα επιζητούν οι μεγαλοεργοδότες σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων.

Με άλλα άρθρα του νομοσχεδίου ρυθμίζονται μια σειρά από θέματα της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 2002 και ασφαλιστικών οργανισμών.

Στην παραπέρα υποβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και του ρόλου των Τεχνικών Ασφαλείας (ΤΑ) στις επιχειρήσεις οδηγούν τα σχετικά άρθρα του νομοσχεδίου. Η υποβάθμιση αυτή «ελαστικοποιεί» την υφιστάμενη λειψή νομοθεσία, με αποτέλεσμα την ένταση της εργοδοτικής ασυδοσίας και την αύξηση του επαγγελματικού κινδύνου, που απειλεί τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των εργαζομένων.

Ο διπλασιασμός των Διευθύνσεων που υπάγονται στο ΣΕΠΕ δε συνοδεύεται από ενίσχυση του προσωπικού και της υλικοτεχνικής υποδομής, τη στιγμή που ήδη παρουσιάζονται τεράστιες ελλείψεις στη σημερινή οργανωτική δομή. Ακόμα, η κυβέρνηση προχωρά στην ενοποίηση των υπηρεσιών του ΣΕΠΕ, του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ σε νησιά με πληθυσμό έως τρεις χιλιάδες κατοίκους, όπου όλοι θα κάνουν τα πάντα. Παράλληλα, αφήνει παραθυράκι για να μπορεί ο εκάστοτε υπουργός να αναπροσαρμόζει το πληθυσμιακό κριτήριο. Με τι γνώσεις και εφόδια ο υπάλληλος του ΙΚΑ θα μπορεί να ασκεί τις αρμοδιότητες του τεχνικού και υγειονομικού επιθεωρητή ή το αντίθετο;

Τέλος, δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό να συστήνει κατά βούληση υπηρεσίες και να αναδιοργανώνει τις υπάρχουσες οργανικές θέσεις, με απλές υπουργικές αποφάσεις, όποτε και όπου επιθυμεί (σήμερα η διάρθρωση των υπηρεσιών του ΣΕΠΕ καθορίζεται με Προεδρικά Διατάγματα). Αυτό θα οδηγήσει στην άμεση εξάρτηση των επιθεωρητών από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Μια άλλη σημαντική πτυχή του νομοσχεδίου είναι ότι επιτρέπει στους εργοδότες με επιχειρήσεις Β΄ κατηγορίας να ασκούν οι ίδιοι τα καθήκοντα του τεχνικού ασφαλείας, κάτι που όχι μόνον υποβαθμίζει το ρόλο του τεχνικού ασφαλείας αλλά αυξάνει και τον επαγγελματικό κίνδυνο στις επιχειρήσεις αυτές. Μάλιστα, όσο πιο μικρός είναι ο αριθμός των εργαζομένων στις επιχειρήσεις αυτές, τόσο μειώνονται τα προσόντα που πρέπει να έχει για να ασκήσει τα καθήκοντα του τεχνικού ασφαλείας.