Σε καθεστώς ασφυκτικών πιέσεων και με το πιστόλι στον κρόταφο καλούνται Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να αποφασίσουν για την «επίλυση» του Κυπριακού προβλήματος στη βάση του τρίτου, αναθεωρημένου, «σχεδίου Ανάν». Ενα σχέδιο που στη φιλοσοφία του παραμένει ίδιο με το προηγούμενο διχοτομικό «σχέδιο Ανάν», ενώ κρίνεται δυσμενέστερο για την ελληνοκυπριακή πλευρά, καθώς η περιοχή της Καρπασίας αφαιρείται από την ελληνοκυπριακή διοίκηση, δε λαμβάνονται υπόψη οι θέσεις της Λευκωσίας για τους εποίκους και την επιστροφή των προσφύγων και δε διασφαλίζει τη λειτουργικότητα του νέου κράτους που ευαγγελίζεται να δημιουργήσει. Η άσκηση πολύμορφων πιέσεων για το οριστικό «κλείσιμο» του Κυπριακού, κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων για την ευρύτερη περιοχή, ήταν εξαρχής, κοινό μυστικό για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Χτες, ωστόσο, διατυπώθηκαν με τον πλέον κατηγορηματικό όσο και κυνικό τρόπο από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν. Το τελεσίγραφό του ήταν σαφέστατο, μη επιδεχόμενο παρερμηνειών. Αναχωρώντας από τη Λευκωσία, δήλωσε ότι στην περίπτωση που η μία ή η άλλη πλευρά πει «όχι», δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό θα είναι το τέλος του δρόμου!

Ετσι, λοιπόν οι δύο πλευρές καλούνται ως τις 10 Μάρτη να έχουν μελετήσει ένα πολύπλοκο νομικό εξαιρετικά ογκώδες κείμενο και τότε να μεταβούν στη Χάγη και να δώσουν την οριστική τους απάντηση για το αν δέχονται ή όχι να διεξαχθούν ξεχωριστά δημοψηφίσματα στις 30 Μάρτη για την έγκριση ή όχι του «σχεδίου Ανάν». Διαφορετικά ο ΟΗΕ «βγάζει την ουρά του απέξω» και παγιώνεται η διχοτόμηση του νησιού. Βεβαίως, πιέσεις δεν ασκούνται μόνο από το γραμματέα του ΟΗΕ. Πώς αλλιώς να εκληφθεί, παρά ως άσκηση πίεσης στο Ρ. Ντενκτάς, η παρουσία του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για το Κυπριακό και του Αμερικανού πρεσβευτή στην Κύπρο, σε διαδήλωση στα Κατεχόμενα που στρεφόταν εναντίον της στάσης του κατοχικού ηγέτη;

Αλλωστε παρόμοια στόχευση φαίνεται να είχε και η προ ημερών δήλωση του προέδρου της Κομισιόν Ρ. Πρόντι, πως καλό θα ήταν η συμφωνία ένταξης στην ΕΕ να υπογραφεί από μια «επανενωμένη Κύπρο». Ολα αυτά βέβαια στο προσκήνιο, γιατί άγνωστο παραμένει, αν και μάλλον αυτονόητο με βάση και τα παραπάνω, το τι συμβαίνει στα παρασκήνια αυτής της υπόθεσης. Για την εξέλιξη της κατάστασης δεν είναι φυσικά άμοιρη ευθυνών η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και όσες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, έσπευσαν εξαρχής, χωρίς να διατηρήσουν καμία επιφύλαξη, να χειροκροτήσουν τις πρωτοβουλίες και τις «εμπνεύσεις» του Κ. Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού, κάνοντας λόγο για ιστορικές ευκαιρίες και αποδεχόμενες τη λογική του «μικρότερου κακού». Είναι όμως ακριβώς αυτή η εξέλιξη που επιβεβαιώνει όσους απέρριψαν το σχέδιο ως διχοτομικό και που επαναφέρει στο προσκήνιο την ανάγκη η δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στη βάση παλιότερων ψηφισμάτων του ΟΗΕ, να γίνει υπόθεση της λαϊκής πάλης.