Υποτίθεται πως κήρυξαν πόλεμο ενάντια σε οτιδήποτε απειλεί τη «δημοκρατία», τις «αξίες της ελευθερίας», του «διεθνούς δικαίου» και τον «αμερικάνικο τρόπο...». Οπου σταθεί και όπου βρεθεί οποιοσδήποτε εκπρόσωπος της διοίκησης των ΗΠΑ, επαναλαμβάνει αυτά τα στερεότυπα λες και το άκουσμά τους από μόνο του, είναι δυνατόν να πείσει. Μόλις προχτές ο Τ. Μίλερ σε τηλεοπτική του εμφάνιση επανέλαβε και αυτός με τη σειρά του για άλλη μια φορά το ίδιο κατεβατό... Λες και δεν έχουν αυτοί οι όροι συγκεκριμένο περιεχόμενο, που εξαρτάται από την καθημερινή πρακτική εκείνων που τα διακηρύσσουν.

Το ότι κανέναν από αυτούς τους όρους δεν παίρνουν στα σοβαρά και μόνο τους χρησιμοποιούν σαν άλλοθι, για να κάνουν τα ιμπεριαλιστικά τους εγκλήματα, το ξέρουν τόσο αυτοί όσο και όλοι εμείς που τους ακούμε. Ομως τα εγκλήματα που έχει ανάγκη το σύστημα για να επιβιώσει, είναι τόσο πολλά σε μέγεθος και σε ποσότητα, που ούτε τα προσχήματα πλέον δεν ενδιαφέρονται να κρατήσουν προκειμένου να «τελειώνουν τη δουλιά...».

Αυτοί οι προστάτες της «δημοκρατίας, της ελευθερίας και του διεθνούς δικαίου» συλλαμβάνουν, για παράδειγμα, έναν Ελληνα καθηγητή, που επισκέπτεται τη χώρα τους για να κάνει διάλεξη, του περνάνε χειροπέδες σε χέρια και σε πόδια, τον ανακρίνουν με το χειρότερο τρόπο για ώρες, τον διατηρούν στους χώρους του αεροδρομίου, για να μην έχει δικαίωμα, τυπικό, νομικής προστασίας, σύμφωνα με τη λογική τους τουλάχιστον, επιχειρούν με όλα τα αθέμιτα μέσα να τον μετατρέψουν σε καταδότη... Φυσικά, από μια χώρα που στη νομοθεσία της έχει περάσει ιδέες μέχρι και απαγωγής ή και δολοφονίας, ακόμα πολιτών ξένων χωρών και σε ξένο έδαφος, όταν απειλούνται τάχα τα συμφέροντά της, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς...

Το ανησυχητικό όμως είναι, επειδή ακριβώς για όλα τους έχουμε ικανούς, να αρχίσουμε να θεωρούμε και δεδομένες, ανάλογες συμπεριφορές. Δηλαδή, ότι είναι δυνατόν να συμβαίνουν. Να διευρύνεται, με άλλα λόγια, η κοινωνική ανεκτικότητα τόσο στην ιμπεριαλιστική αυθαιρεσία, όσο και στη δεδομένη υποταγή. Χώρια ότι η διεύρυνση μιας τέτοιας κοινωνικής ανεκτικότητας αντανακλά ταυτόχρονα και άλλου είδους ντόπιους πλέον αυταρχισμούς και αυθαιρεσίες, που είτε περνάνε στο νομικό πλαίσιο, είτε παραμένουν σαν «ατμόσφαιρα» μέχρι να διαμορφωθούν ευνοϊκοί συσχετισμοί, που να τους κατοχυρώσουν...

Πέρα όμως απ' όλα αυτά, υπάρχει πάντα το γεγονός ότι αυτοί σκοτώνουν τους λαούς, δολοφονούν καθημερινά παιδιά, δηλώνουν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα χειρότερα όπλα μαζικής καταστροφής στο όνομα ακριβώς «των αξιών», που στην πράξη αποδείχνεται πως είναι οι πρώτοι που θα καταπατήσουν, προκειμένου να προωθήσουν ακόμα χειρότερα εγκλήματα. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Το απάνθρωπο σύστημά τους δε σηκώνει καμία επιδιόρθωση. Η αντίσταση στην καθημερινή πρακτική του και στην προσπάθεια να προωθήσει τα σχέδιά του διαμορφώνει και τους λαϊκούς εκείνους συσχετισμούς για να το ανατρέψουν οριστικά και να το στείλουν στα αζήτητα μαζί με τις αντιφάσεις του...