Πράγα: ΑντιΝΑΤΟικές κινητοποιήσεις στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ

Το παλιό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έπαιρνε την κυριολεκτική του διάσταση. Μόνον που μερικοί από εκείνους που το φώναζαν τότε, το λησμόνησαν μετά. Και όχι μόνον το ξέχασαν αλλά ο «ρεαλισμός» της «νέας τάξης πραγμάτων» και η γλύκα της εξουσίας, τους οδήγησε στην άλλη όχθη. Εννοούμε τους «εκσυγχρονιστές» του κυβερνώντος κόμματος στη χώρα μας.

Πρώτες χώρες λοιπόν εντάσσονται στο ΝΑΤΟ οι Πολωνία, Τσεχία και Σλοβενία. Εάν προσέξουμε το χάρτη θα δούμε γιατί. Και είναι ακόμα πιο εμφανές με τη δεύτερη φάση ένταξης προ ημερών, στην Πράγα, των επομένων επτά, που αποτελούν μία κάθετη γραμμή από τις Βαλτικές Χώρες μέχρι την Ελλάδα (είναι οι Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρουμανία και Βουλγαρία).

Οι εντάξεις αυτές, κατά ζώνες, μεταθέτουν τα σύνορα του ΝΑΤΟ όλο και ανατολικότερα, όλο και πιο κοντά στην πρόθυμη κατά τα άλλα Ρωσία, αλλά και στην Κίνα. Η Κασπία, επίσης, είναι πλέον πολύ κοντά.

Η διεύρυνση αυτή γίνεται με βάση σχέδιο, που δεν είναι καθόλου κρυφό. Αντίθετα, έχουν δημοσιευτεί οι όροι και προϋποθέσεις, που οφείλουν να πληρούν οι προς ένταξη χώρες. Συγκεκριμένα, πρέπει να έχουν αναμορφώσει το Σύνταγμα και τη νομοθεσία τους, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, τις Ενοπλες Δυνάμεις. Κυρίως αυτές και το οπλοστάσιο που οπωσδήποτε θα είναι συμβατό με του ΝΑΤΟ, δηλαδή αμερικανικό και καινούριο. Και λίγο αγγλικό, γερμανικό και γαλλικό.

Παράλληλα, ετοιμάζονται και οι υπόλοιπες χώρες (μέχρι τον αριθμό 46) που κάποτε συνιστούσαν τη Σοβιετική Ενωση. Και όπως είπε με χαρούμενο και ευτυχισμένο ύφος ο πρωθυπουργός μας, το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αδελφοποιούνται χωρίς πόλεμο πλέον.

Δεν τους άφησαν να κολυμπήσουν μόνοι τους και χωρίς βοήθεια. Συσκέψεις συνέρχονται συνεχώς σε όλα τα επίπεδα, συγκεκριμένοι στόχοι τίθενται, που πρέπει να επιτευχθούν σε κάθε δραστηριότητα, εκθέσεις συντάσσονται για όλα και υποβάλλονται στους αρμοδίους του ΝΑΤΟ προς έλεγχο. Εκπαιδευτικά προγράμματα (για στελέχη διοίκησης και οργανισμών) μεγάλης έκτασης βρίσκονται σε εξέλιξη. Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας φοιτούν σε σχολές χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Μόνο σε μία από τις πολλές δικές μας στρατιωτικές σχολές επιτελών, τη γνωστή Σχολή Εθνικής Αμυνας, φοιτούν στη φετινή σειρά, μαζί με τους Ελληνες και Κυπρίους, στελέχη από Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Βοσνία, Αίγυπτο αλλά και την Κίνα.

Κυρίως όμως γίνονται κοινές ασκήσεις, όπου δοκιμάζονται οι νέες δομές των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και των επιτελείων των χωρών αυτών. Ασκήσεις για να μαθαίνουν και οι νεοφώτιστοι, πώς θα αντιμετωπίζονται οι καινούριες απειλές. Αφού οι ίδιοι που ήταν μέχρι πρότινος απειλή για τη Δύση τώρα συμμορφώθηκαν. Και μάλιστα, όπως είπε βαθυστόχαστα μόλις προχτές ο Μπους στη Ρουμανία, απευθυνόμενος στους επισήμους της χώρας αυτής με ύφος δασκάλου σε νηπιαγωγείο, «τώρα πλέον θα αντιμετωπίζουμε τους τρομοκράτες, όπως κατατροπώσαμε τους ναζί και τους κομμουνιστές». Και οι παρευρισκόμενοι, δύο ημερών μέλη του ΝΑΤΟ, τον χειροκρότησαν. Και αμέσως μετά ευγνώμων ο Ρουμάνος πρωθυπουργός ευχαρίστησε και τον δικό μας ως ευεργέτη της Ρουμανίας, επειδή είχε μεσολαβήσει για το προξενιό. Σαν να μην τον ήθελε δηλαδή το ΝΑΤΟ και χρειάστηκε να πιέσει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, τρομάρα του. Και ο Βούλγαρος από κοντά να σιγοντάρει και αυτός. Οι άνθρωποι είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένοι. Δυτικοτραφέντες, μεγαλοαστοί, ο ένας μάλιστα με βασιλικό αίμα που μετεξελίχθηκε σε απλό αρχηγό κυβερνώντος κόμματος. Και οι δύο πρωθυπουργοί χωρών πλούσιων σε έδαφος και αγαθά, βιομηχανοποιημένες μέχρι χτες, στα όρια της καταστροφής σήμερα, να εκλιπαρούν να μπουν και στην ΕΕ. Γιατί είναι ορατό πλέον, πως κάθε χώρα πριν μπει στην προνομιούχο, όπως θεωρείται, λέσχη της Ευρώπης, θα πρέπει να περάσει από το ΝΑΤΟ. Για ρετουσάρισμα, ξετίναγμα, αναδιοργάνωση, πειθαρχία, ετοιμασία του στρατού της κλπ. Η Ρουμανία λοιπόν και η Βουλγαρία έχουν κάπως καθυστερήσει. Ενώ οι υπόλοιπες που προαναφέρθηκαν, όπως και κάποιες ακόμα (Κύπρος, Μάλτα) θα γίνουν μέλη της ΕΕ σε λίγους μήνες. Και έτσι ΕΟΚ και ΝΑΤΟ θα είναι ακριβώς το ίδιο συνδικάτο. Με τις ίδιες χώρες (25 η μία 26 το άλλο, αφού ΗΠΑ και Καναδάς δε βρίσκονται στην Ευρώπη και η Τουρκία πολιορκεί τη δύσκολη νύφη, αλλά στο τέλος θα την καταφέρει με προξενητή τον Μπους, πού θα πάει...).

Με ρυθμούς πολύ γρήγορους μετά τις 11 του Σεπτέμβρη, το ΝΑΤΟ σαν την υγρασία επεκτείνεται και άρχισε να καλύπτει την Ασία. Με τις Ουκρανία και Ρωσία λειτουργούν ειδικές συμφωνίες με όλα τα χαρακτηριστικά συμμάχων με προνομιούχο καθεστώς. Οι Ρώσοι ακόμα κρατούν κάτι από το ένδοξο παρελθόν και δε θέλουν να παραδοθούν πλήρως. Σε όλα όμως συμφωνούν στο τέλος. Αφού και εκεί έχει ήδη αναδειχτεί το ξεχωριστό εκείνο σύνολο δραστήριων επιχειρηματιών-ληστών-μαφιόζων κλπ. Που ήδη αποκαλούνται, όπως στις δικές μας πολιτισμένες χώρες, «άρχουσα μεγαλοαστική τάξη». Τα συμφέροντα της οποίας επιβάλλουν τη σύμπλευση με τις ΗΠΑ και το παιγνίδι μέσα στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ κλπ.

Γρήγορα ο Γαργαντούας αυτός θα χωνέψει τις επτά καινούριες λιχουδιές της Πράγας και θα βγει στη ρούγα για καινούριες. Που ήδη ετοιμάζονται στην περιοχή γύρω από την Κασπία. Ακριβώς εκεί όπου υπάρχει το καλό και πλούσιο φαΐ. Ολες οι χώρες με κατάληξη -ιστάν είναι ήδη μέλη και εταίροι της περίφημης και από χρόνια λειτουργούσης «PfP, Partnership for Peace». Δηλαδή «Σύμπραξη για την Ειρήνη». Μέλη αυτού του νέου φρούτου είναι εκτός των χωρών του ΝΑΤΟ και όλες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά και η Κύπρος και η Μάλτα, συνολικά 46 όπως είπαμε (μόνον το Τατζικιστάν δε συμμετέχει στο PfP, άγνωστο σε εμάς γιατί). Οσες και όποιες είναι ακριβώς και οι χώρες της παράλληλης EAPC (European Atlantic Partnership Council), δηλαδή Ευρωατλαντικό Συμβούλιο Σύμπραξης. Η PfP και η EAPC είναι το μελλοντικό ΝΑΤΟ.

Δε θα επεκταθούμε εδώ στις εξελίξεις που αφορούν στον ευρωστρατό, στη Δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, στην Ιδρυτική Πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στο Χάρτη ΝΑΤΟ-Ουκρανίας και στη Μεσογειακή Ομάδα Συνεργασίας. Να επισημάνουμε μόνον πως στη Μεσογειακή Ομάδα Συνεργασίας περιλαμβάνονται χώρες της Βόρειας Αφρικής (εκτός Λιβύης φυσικά), το Ισραήλ και η Ιορδανία και όλοι συμμετέχουν σε παρόμοια κανάλια, ασκήσεις, σχεδιάσεις, συσκέψεις κλπ. όπως περιγράφτηκαν παραπάνω.

Τέλος, η Ιαπωνία διατηρεί ειδικές σχέσεις με το ΝΑΤΟ και ανά εξάμηνο λειτουργούν διαδικασίες και συνέρχονται όργανα για τα οποία δε γνωρίζουμε προς το παρόν περισσότερα.

Ολα αυτά ακολουθούν κανόνες και βήματα προσεκτικά ενός σχεδίου του οποίου ο συντάκτης είναι κοινός. Ετσι εξηγείται ο συντονισμός, οι ίδιοι στόχοι, η μεθοδολογία, η ίδια φρασεολογία στα κείμενα, οι ίδιοι άνθρωποι / ηγέτες συνεχώς στα όργανα σχεδίασης και ελέγχου των μηχανισμών αυτών των οργανισμών.

Οι παράλληλες συμμαχίες χωρών στις υπόλοιπες περιοχές του κόσμου (με τις ΗΠΑ πάντοτε κοινό παρονομαστή) λειτουργούν και βρίσκονται σε εξέλιξη, ανοιχτά, όπως το ΝΑΤΟ. Τέτοιες συμμαχίες είναι με χώρες της Νότιας Αμερικής, άλλη με κέντρο την περιοχή γύρω από την Αυστραλία και να μην ξεχνάμε τις πρόσκαιρες συμμαχίες που καλύπτουν τις ανάγκες πολέμου κατά χωρών, όπως χτες το Αφγανιστάν και αύριο το Ιράκ.

Λειτουργούν όμως και μηχανισμοί υπερκρατικοί σε τύπο μυστικών εταιριών, με στόχους που δε συμφέρει τους συμμετέχοντες να αποκαλύπτονται. Τέτοια είναι η αποκαλούμενη ECELON. Γνωστό στόχο έχει τη συλλογή πληροφοριών με κάθε τρόπο και κυρίως με παρακολούθηση των επικοινωνιών σε παγκόσμια κλίμακα (όπου περιλαμβάνονται και οι λαοί των εμπλεκομένων μηχανισμών) και προς όφελος των ομάδων κυριαρχίας ΗΠΑ, Αγγλίας, Αυστραλίας και δε γνωρίζουμε ποιων άλλων.

Κορωνίδα όμως και συντονιστής των πάντων είναι το ΝΑΤΟ. Οπως είδαμε διευρύνεται και μετασχηματίζεται σε πολιτικο-στρατιωτικό οργανισμό με θεσμοθετημένο πεδίο δράσης τον πλανήτη ολόκληρο. Κάνοντας υπερήφανο κάθε συνειδητό στρατοκράτη, έμπορο όπλων, ηγέτη χώρας-μέλους. Και γενικότερα όλους εκείνους που κοιμούνται πιο ήσυχοι τώρα με χωροφύλακα και παγκόσμιο προστάτη τους τέτοιον οργανισμό. Που προκειμένου να διαφυλάξει γι' αυτούς την ειρηνική και ασφαλή καταλήστευση των αγαθών της γης, εξαπολύει «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητεί το «δικαίωμα» αυτό που διατηρείται με τα όπλα.