Στις συζητήσεις με τους άνεργους, στον ΟΑΕΔ Γαλατσίου, στο ερώτημα τι φταίει για την ανεργία, μας απάντησαν ότι φταίνε πολλοί παράγοντες. Χαρακτηριστικές, όμως της ψευδούς συνείδησης που δημιουργούν στους άνεργους οι ίδιοι οι θύτες τους, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, είναι οι απαντήσεις που βλέπουν τον εχθρό στο εσωτερικό της ίδιας της εργατικής τάξης. Αρκετοί ανέφεραν ως αιτία του κακού τους μετανάστες, άλλοι τους ίδιους τους άνεργους, γιατί ζητάνε καλύτερες δουλιές και δε θέλουν να δουλεύουν κάτω από άσχημες συνθήκες, άλλοι θεωρούν υπεύθυνους τους άνεργους, γιατί ζητάνε να δουλέψουν στο αντικείμενο της σπουδής τους. Ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης, κύρια των ίδιων των εργατών, με όλα τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης γύρω από το ποιος φταίει για την ανεργία, αφήνει βαριά σημάδια στην ίδια τη συνείδηση των ανέργων.

Ως προς τη διέξοδο, κάποιοι θεωρούν ότι θα καλυτερέψουν τη ζωή τους. Πολλοί, νομίζουν ότι είναι μόνοι τους, ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για την κατάστασή τους και τσουβαλιάζουν σ' αυτό κόμματα, πολιτικούς, ακόμα και τους υπάλληλους του ΟΑΕΔ, που κάθονται πίσω από το γκισέ του ταμείου. Εκεί που το ρουσφέτι έχει διαμορφώσει συνείδηση ακούς πως θέλουν ν' αλλάξει η θέση τους, όμως έχουν πειστεί ότι ένας-ένας μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την ανεργία του.

Για την ψυχολογία του άνεργου ο κλινικός ψυχολόγος Γ. Λεχουρίτης (Κέντρο πρόληψης του Δήμου Αθηναίων) μας είπε ότι ο άνεργος δε βιώνει το πρόβλημά του ως ομάδα ανέργων. Αλλά ατομικά, έτσι βρίσκει «αποδιοπομπαίους τράγους»: οι ξένοι, οι άλλοι εργαζόμενοι, οι άλλοι.

Γίνεται καθαρό πως χρειάζεται η αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος στους φτωχούς και τους άνεργους. Να νιώσουν την αίσθηση της κοινότητας ανάμεσα σε άνεργους και εργαζόμενους, για ν' αντισταθούν συλλογικά.