Πολλές και καθημερινές οι διαδηλώσεις |
Οι φτωχοί είναι σχεδόν αόρατοι, όταν τους προσπερνούν βιαστικοί οι χορτασμένοι. Οταν όμως η πραγματικότητα αντιστρέφεται και οι φτωχοί πια είναι πλειοψηφία και ειδικά όταν βγαίνουν στο δρόμο, στήνουν μπλόκα, σταματούν την κυκλοφορία εξαναγκάζοντας τους ελάχιστους χορτασμένους να τους προσέξουν, όταν ζητούν επιτακτικά να «φύγουν όλοι», τότε τα πάντα αλλάζουν. Ακριβώς ένα χρόνο μετά το «Αργεντινάσο», την αναπάντεχη για τους καιρούς μας λαϊκή εξέγερση των νεόφτωχων, ο αργεντίνικος λαός ονειρεύεται μια ζωή καλύτερη, διαφορετική και εξακολουθεί να παλεύει για να την αποκτήσει.
Για άλλη μια φορά, τη μυριοστή, ο αργεντίνικος λαός βρέθηκε και πάλι στο δρόμο, συμμετέχοντας στη γενική απεργία που είχαν κηρύξει τα συνδικάτα, αλλά και στην τεράστια διαδήλωση που επρόκειτο να λάβει χώρα χτες το βράδυ -πρώτες πρωινές ώρες Ελλάδας - στην Πλάσα δε Μάγιο. Σύνθημα των επετειακών διαδηλώσεων... «Αγώνας για να φύγει ο Ντουάλδε, για ένα ακόμη "Αργεντινάσο", ώστε να φύγουν όλοι. Κυβέρνηση εργατών». Τις διαδηλώσεις, και τις χτεσινές κινητοποιήσεις, τις διοργανώνουν η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CTA) μαζί με άλλα εργατικά συνδικάτα, όλες οι οργανώσεις των ανέργων (Bloque Piquetro, Barrios de Pie, MIJD, CTD en Anibal veron, MTD Resistir y Vencer), τα πολιτικά κόμματα όλου του φάσματος της Αριστεράς, οι εργάτες κατειλημμένων εργοστασίων από όλη τη χώρα (Zanon, Bruckman, Junin, Halac κ.ά.), οι «Μητέρες της Πλατείας Μάη» και οι λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών.
Δύο κόσμοι που συγκρούονται. Η διαδήλωση διακρίνεται μέσα από το τζάμι τράπεζας |
Διαδηλώσεις όμως έγιναν και σε 60 άλλες μεγάλες και μικρές πόλεις της χώρας, όπως στο Ροσάριο και στην Κόρδοβα, με τη συμμετοχή χιλιάδων λαού. Ειδικά το Ροσάριο, η πόλη που γεννήθηκε ο Τσε Γκεβάρα αλλά και μία από τις αστικές περιοχές που έχουν πληγεί σφοδρά από την κρίση, συγκλονίζεται από τις διαδηλώσεις και πολύμορφες κινητοποιήσεις εδώ και μία βδομάδα.
Παράλληλα, η χτεσινή και η σημερινή ορίστηκαν παγκοσμίως ως μέρες αλληλεγγύης στον αργεντίνικο αγώνα. Δεκάδες διαδηλώσεις προγραμματίζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στις ΗΠΑ και στη Λατινική Αμερική. Κύριος στόχος, να καταδείξουν ότι ο αγώνας είναι κοινός σε όλο τον κόσμο, όπως και ο αντίπαλος. Ειδικά στη Λατινική Αμερική οι διαδηλώσεις αλληλεγγύης ξεπερνούν τα όρια που ίσως θέτει η αργεντίνικη εξέγερση καθώς όλη η περιοχή είναι ένα καζάνι που βράζει, ενώ οι πολύ κρίσιμες εξελίξεις στη Βενεζουέλα αποτελούν το άλλο μεγάλο μέτωπο εκδήλωσης της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης αλλά και βαρόμετρο για την πορεία του αιματοβαμμένου ημίσεος της αμερικανικής ηπείρου, που έχει εκδηλώσει πολλά σημάδια «ανυπακοής στα αφεντικά» το τελευταίο διάστημα.
Οπως ακριβώς οι Αργεντίνοι στις διαδηλώσεις τους εξέφρασαν τόσο τη στήριξή τους στον αγώνα της Βενεζουέλας αλλά και της Κολομβίας, έτσι και όλοι οι υπόλοιποι Λατινοαμερικανοί δήλωσαν «Είμαστε όλοι Αργεντίνοι» αλλά και... «Βενεζουελανοί»!
Πολύμορφες εκδηλώσεις, είτε συμβολικά κασερολάσο, είτε τάνγκος, είτε προβολές βίντεο, είτε συσσίτια και κυρίως διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έγιναν στη Βραζιλία, στις πόλεις Σάμπα και Σάο Πάολο, στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας, στο Εκουαδόρ, στο Μεξικό, στο Μόντρεαλ και στη Βικτόρια του Καναδά, αλλά και σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ, με κύριες τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, την Ουάσιγκτον και το Σικάγο.