Οι δυνάμεις που συνιστούν την αντιπολίτευση, αυτές που πρωτοστάτησαν στην αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος τον περασμένο Απρίλη, κροταλίζουν συνεχώς. Η αποκάλυψη της υποκίνησης και απόλυτης στήριξης από τις ΗΠΑ δεν έδειξαν να τους πτόησε. Αντιθέτως, πιο λυσσασμένα από πριν, επιδιώκουν να θέσουν τέρμα στο «proceso», όπως όλοι ονομάζουν τη διαδικασία αλλαγής που προωθεί ένα ολόκληρο κίνημα, αυτό που έφερε τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες στην εξουσία σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν και έχει πια ονομαστεί το Κίνημα της 5ης Δημοκρατίας (MVR).

Τον τελευταίο μήνα ο ταξικός πόλεμος βρίσκεται επί θύραις και ο λόγος - πρέπει να τονιστεί - γίνεται αποκλειστικά για το Καράκας, καθώς στην υπόλοιπη χώρα η εικόνα είναι διαφορετική, αφού η πλειονότητα του πληθυσμού ανήκει στους μέχρι πρότινος καταπιεσμένους και μη έχοντες.

Καθημερινά, οι διαδηλώσεις σείουν το Καράκας. Δεν έλειψαν και οι νεκροί στην πρόσφατη διαδήλωση - με αφορμή την έναρξη των συνομιλιών μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης - σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, οπαδοί της «Μπολιβαριανής Επανάστασης» όπως ονομάζονται οι υποστηρικτές του Ου. Τσάβες. Το γεγονός αυτό, καθώς η αστυνομία του Καράκας είναι υπό τη διοίκηση του δημάρχου Αλφρέντο Πένα, από τα πιο προβεβλημένα στελέχη της αντιπολίτευσης, προκάλεσε την παρέμβαση του Ούγο Τσάβες, και η αρμοδιότητα της τήρησης της τάξης στην πρωτεύουσα είναι δικαιοδοσία πια της εθνοφρουράς.

Νέες αποκαλύψεις για αποσόβηση ενός ακόμη πραξικοπήματος, νέος κύκλος διαδηλώσεων και το Καράκας πνίγεται από τα δακρυγόνα και παραδίδεται στις φλόγες του ταξικού πολέμου. Γιατί για ταξικό πόλεμο πρόκειται, αφού όλοι ομοφώνως διαπιστώνουν ότι οι δυνάμεις που αναμετριούνται είναι από τη μια η άρχουσα και ανώτερη μεσαία τάξη και από την άλλη οι μικρομεσαίοι, η κατώτερη τάξη και οι φτωχοί, που είναι πάρα πολλοί...

Οι λόγοι της αναμέτρησης αναρίθμητοι: Η οικονομία, η πολιτική της κυβέρνησης, τα μέσα ενημέρωσης και ο ταξικός ρατσισμός.

Κατ' αρχήν η οικονομία παραμένει σε διελκυστίνδες, αν και η αύξηση της τιμής του πετρελαίου θα μπορέσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του 2003, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές. Μέσα στο κλίμα παγκόσμιας ύφεσης, το ΔΝΤ να πιέζει και να επιτάσσει, τις τιμές του πετρελαίου να παίζουν πινγκ πονγκ, αποτελώντας συνάμα τον κύριο τροφοδότη της οικονομίας, τους κλυδωνισμούς και καταρρεύσεις όλων σχεδόν των οικονομιών της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Βραζιλία), η Βενεζουέλα δεν μπορούσε - όσο και να προσπαθούσε - να μείνει αλώβητη από το δυσμενές περιβάλλον που την περιστοιχίζει.

Ετσι, το εθνικό νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 50% (σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές κύρια, ίσως και μοναδική, αιτία ήταν η περσινή πτώση της τιμής του πετρελαίου), ο πληθωρισμός έφτασε το 13% και η ανεργία το 16%, αν και ξεπερνούσε το 20% όταν ο Τσάβες ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Ομως, τι παράδοξο... εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη, οι αρνητικές συνέπειες αντί να πλήξουν τους εργαζόμενους έπληξαν τις ανώτερες τάξεις, αφού τα ανώτερα μεσαία στρώματα είναι αυτά που είχαν τη δυνατότητα να αγοράζουν πολυτελή αμάξια, να επενδύουν σε γη και επιχειρήσεις, να ξοδεύουν και να καταναλώνουν εισαγόμενα προϊόντα, η τιμή των οποίων εκτοξεύτηκε. Αναμφιβόλως, δεν πρόκειται για ευμενή συγκυρία -οικονομικά και πολιτικά - για το «proceso», αλλά η κυβέρνηση Τσάβες πρόλαβε να δημιουργήσει έναν κοινωνικό ιστό τέτοιον που απαλύνει τις συνέπειες του αρνητικού οικονομικού περιβάλλοντος στους μη έχοντες.

Εντούτοις δεν είναι η οικονομική ύφεση που έχει προκαλέσει το ξέσπασμα των εχόντων, αλλά η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης Τσάβες, η οποία προώθησε νέο Σύνταγμα (που υπερψηφίστηκε σε δημοψήφισμα), δωρεάν υγεία και παιδεία, αναδιανομή της γης, μεταρρυθμίσεις προς όφελος των μη εχόντων. Για πρώτη φορά στην ιστορία της λατινοαμερικανικής χώρας, κάθε πολίτης της χώρας έχει το δικαίωμα της περίθαλψης, σε κάθε χωριό σε όλη την επικράτεια υπάρχει ένα «μπολιβαριανό σχολείο», που δεν παρέχει μόνο μόρφωση, αλλά και τρία γεύματα ημερησίως για τα παιδιά, κάτι που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί απαραίτητα από το σπίτι τους. Ως αποτέλεσμα, περισσότερα από 1 εκατομμύριο παιδιά εγγράφτηκαν στα σχολεία, που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ποτέ, αφού ήταν εξαναγκασμένα να δουλεύουν για να μπορούν να επιζούν στο καθεστώς εξαθλίωσης που τα είχαν καταδικάσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ενα ακόμη από τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Τσάβες είναι και το νέο Σύνταγμα, που κατόρθωσε να σπάσει το δικομματικό σύστημα, με αποτέλεσμα τη συμμετοχή μεγαλύτερων τμημάτων και την ισότιμη αναγνώριση και συμμετοχή τμημάτων του πληθυσμού που ήταν παραγκωνισμένα, όπως οι γυναίκες, οι ιθαγενείς κ.ά. Επίσης, η δημιουργία του νέου Κοινωνικού Οικονομικού υπουργείου, με την προώθηση προγραμμάτων όπως η στέγαση των αστέγων, αλλά και των κατοίκων στις παραγκουπόλεις, η δημιουργία συνεταιρισμών και η προώθηση της δημοκρατίας στην εργασία, τα προγράμματα κοινωνικής δικαιοσύνης, το πρόγραμμα δανεισμού με πολύ χαμηλό τόκο και κυρίως η μεταρρύθμιση του φορολογικού, σύμφωνα με το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία της Βενεζουέλας η άρχουσα τάξη καλείται να πληρώσει φόρους, αφού προβλέπεται ότι τα εισοδήματα που εμπίπτουν στο ανώτερο 20% υποχρεούνται να πληρώνουν φόρους. Οσο για την αγροτική μεταρρύθμιση που έγινε νόμος το Νοέμβρη του 2001, είναι αυτή που έκανε την αντιπολίτευση πια να θέσει επί τάπητος το σχέδιο ανατροπής, βιαίως φυσικά, αφού δε γίνεται με κανέναν άλλο τρόπο.

Εύλογο λοιπόν, όταν τα προνόμιά τους μειώνονται, να αντιδρούν με κάθε δυνατό μέσο.

Στον αγώνα για τη διατήρηση του πρότερου καθεστώτος της ανισονομίας, διαφθοράς και καταλήστευσης (οι χαρακτηρισμοί ανήκουν ακόμη και σε εκθέσεις του ΔΝΤ που πριν την εκλογή Τσάβες είχε χαρακτηρίσει τη Βενεζουέλα ως το πλέον διεφθαρμένο κράτος του πλανήτη, που κατατρώει τον εθνικό πλούτο της χώρας και την οδηγεί σε ναυάγιο) και τα μέσα ενημέρωσης. Τα πέντε ιδιωτικά τηλεοπτικά δίκτυα που εκπέμπουν στη χώρα - Venevisiσn, Radio Caracas Televisiσn (RCTV), Globovisiσn and CMT - και εννέα από τις 10 εθνικής κυκλοφορίας εφημερίδες, περιλαμβανομένων των «El Universal», «El Nacional», «Tal Cual», «El Impulso», «El Nuevo Pavs» και «El Mundo», αυτόματα ανέλαβαν το ρόλο των παραδοσιακών κομμάτων, τα οποία σχεδόν εξαφανίστηκαν από τις αλλεπάλληλες σαρωτικές νίκες των δυνάμεων της «Μπολιβαριανής Επανάστασης» στις εκλογικές αναμετρήσεις υπό την εποπτεία μάλιστα των Αμερικανών.

Εξάλλου, το μονοπώλιο που κατέχουν στην πληροφόρηση τους δίνει τη δυνατότητα, την οποία εκμεταλλεύονται πλήρως, να ενισχύουν με κάθε τρόπο την αντιπολίτευση: καλούν στα συλλαλητήρια, σπάνια αναφέρουν την κυβέρνηση και το κάνουν μόνο κατασυκοφαντώντας την με αστήρικτα δημοσιεύματα και κυρίως υβριστικά. Πάντα περιγράφουν τις συνοικίες του Καράκας, όπου διαβιούν η εργατική τάξη και οι φτωχοί, ως «κόκκινη ζώνη», που κατοικείται από επικίνδυνες τάξεις ή αγέλες αδαών και εγκληματιών. Ενα εύγλωττο παράδειγμα αυτού του ταξικού ρατσισμού είναι το πρωτοσέλιδο «έγκριτης εφημερίδας» την επομένη (14 Οκτώβρη) της γιγάντιας επίσης διαδήλωσης των οπαδών της «Μπολιβαριανής Επανάστασης»: «Η αντίδραση του προέδρου και των οπαδών του στις ανησυχίες της κοινωνίας της Βενεζουέλας για την κρίση που βιώνουμε (πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, και συνταγματική) συνίσταται στο να μεταφέρει με τα λεωφορεία από την ενδοχώρα τα ίδια λούμπεν στοιχεία, τα κατακάθια της κοινωνίας τα οποία προσηλυτίζει με ένα κομμάτι ψωμί και λίγο ρούμι, προκειμένου να ζητωκραυγάσουν υπέρ του μεγαλύτερου απατεώνα της χώρας»! ΄Η οι πρωτοσέλιδες δηλώσεις του προέδρου του Συνδικάτου CTV, Κάρλος Ορτέγκα, ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να δολοφονήσει 2.000-3.000 αντικυβερνητικούς διαδηλωτές... Μέχρι στιγμής από τον Απρίλη μέχρι σήμερα όσοι έχουν χάσει τη ζωή τους σε διαδηλώσεις ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, φυσικά χάριν της αστυνομίας του αντιπολιτευόμενου δημάρχου του Καράκας. ΄Η η διασύνδεση της κυβέρνησης Τσάβες με την τρομοκρατία «αφού έχει διαθέσει τη νησίδα Μαργακρίτα για την εκπαίδευση των τρομοκρατών της Χεζμπολά, σαν χάρη στο καθεστώς του Ιράν»!

Το αθροιστικό αποτέλεσμα αυτής της επαίσχυντης επίθεσης εκ μέρους των ΜΜΕ, είναι ο ψυχολογικός πόλεμος, η εικόνα μιας Βενεζουέλας στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ότι η κυβέρνηση έχει χάσει το λαϊκό έρεισμα και συνεπώς τη δημοκρατική νομιμότητα. Παράλληλα, η εικόνα αυτή αναπαράγεται από τα διεθνή ΜΜΕ, σχεδόν αναντίρρητα, χωρίς να διασταυρώνονται καν οι πληροφορίες!

Ετσι, ενώ η κοινωνία της Βενεζουέλας ήταν πάντα διαχωρισμένη σε τάξεις, για πρώτη φορά στην ιστορία της οι τάξεις διαχωρίζονται και από σαφείς ιδεολογικές γραμμές. Ο ταξικός πόλεμος μαίνεται, ενώ πολλοί αναλυτές ήδη κάνουν λόγο για εμφύλιο πόλεμο, όπου φυσικά ο κεντρικός ρόλος σε αυτό το σχεδιασμό ανήκει στην Ουάσιγκτον.

Ο μόνος δρόμος που απομένει στο Κίνημα της 5ης Δημοκρατίας είναι να αντισταθεί στην καταστρατήγηση του Μπολιβαριανού Συντάγματος, όπως ανέφερε η τελευταία κοινή ανακοίνωση -έκκληση του ΚΚ και της ΚΝ Βενεζουέλας, όπου τονίζεται ότι «η πραγματική δύναμη του Συντάγματος απορρέει από το λαό της. Αυτή η δύναμη μπορεί να ασκηθεί με την σύγκληση μίας νέας Συνταγματικής Συνέλευσης, που θα έχει ως σκοπό το μετασχηματισμό του Κράτους, τη δημιουργία μιας νέας Δικαστικής Εξουσίας καθώς και την κατάρτιση ενός Νέου Συντάγματος» και καταγγέλλει τη νέα προσπάθεια για τη διενέργεια συνταγματικού αυτήν τη φορά πραξικοπήματος από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις, ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας.

«Καλούμε την κυβέρνηση να προκηρύξει άμεσα εκλογές για να αναδειχτεί μια νέα Εθνοσυνέλευση. Η νέα Εθνοσυνέλευση, ως έκφραση της ανώτατης θέλησης του λαού βάσει του άρθρου 347 του Συντάγματος, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να διαλύσει το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και όλους τους άλλους κρατικούς φορείς» και... «θα μπορέσει με νόμιμη διαδικασία να λύσει το αδιέξοδο, αλλά και να εμβαθύνει την επαναστατική διαδικασία ενάντια στην επιβολή του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας θα συνεχίσει την πορεία της προς την πρόοδο και θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις της προς το λαό της. Θα προχωρήσει ακόμη πιο πέρα τη Λατινοαμερικανική και Καραϊβική Επανάσταση, ενάντια στην αποικιοκρατική ALCA, ενάντια στην "Περιφερειακή Πρωτοβουλία των Ανδεων" και το "Σχέδιο Κολομβία", ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε κάθε μορφή ξένης επέμβασης στη χώρα μας».

Πρακτικά, το Κομμουνιστικό Κόμμα και η Κομμουνιστική Νεολαία της Βενεζουέλας, μαζί με τις άλλες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις που υπερασπίζουν την «Μπολιβαριανή Επανάσταση», ξεκινούν καμπάνια για τη συλλογή δύο εκατομμυρίων υπογραφών υπέρ της ενεργοποίησης του άρθρου 347 του Συντάγματος, δηλώνοντας: «Στόχος μας είναι ο μετασχηματισμός του κράτους και η απαλλαγή του από τα σκουπίδια του προηγούμενου καθεστώτος και η δημιουργία τέτοιων νομικών δομών και μηχανισμών που θα μπορούν να εγγυηθούν τις ελπίδες και το όραμα του λαού μας».