Στη γραμμή της περαιτέρω σκλήρυνσης της δημοσιονομικής πολιτικής κινούνται οι Βρυξέλλες, αν και υποτίθεται πως στους κόλπους της ΕΕ έχει αναπτυχτεί έντονη φιλολογία για την ανάγκη ελαστικοποίησης της ερμηνείας του Προγράμματος Σταθερότητας. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, η αυστηρή εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης, βραχυκυκλώνει κάθε προσπάθεια για οικονομική ανάκαμψη στην ευρωζώνη και από αυτή τη σκοπιά θεωρείται πως σε τούτη τη φάση δε χρειάζονται επιπρόσθετα μέτρα. Πάντως, στην πράξη, η πολιτική που ασκείται στοχεύει στην επιβολή σκληρότερων κανόνων ειδικά σε ό,τι αφορά τις βασικές κατηγορίες κρατικών δαπανών. Σ' αυτά τα πλαίσια, και προφανώς με βάση σχετικές πολιτικές οδηγίες, η Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ (Γιούροστατ), έχει αποστείλει επιστολή στις κυβερνήσεις των 15 χωρών - μελών, όπου και κάνει γνωστό ότι προτίθεται να συστήσει 5 ομάδες εργασίας, με σκοπό την «ορθή αποτύπωση» στους κρατικούς προϋπολογισμούς των ακόλουθων δαπανών:

α) Των αυξήσεων κεφαλαίου στις ΔΕΚΟ μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Κάθε χρόνο μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, η κυβέρνηση επιχορηγεί τις ΔΕΚΟ, αλλά αυτή η επιχορήγηση εμφανίζεται σαν «συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου».

β) Της ταξινόμησης κατά τομέα των συνταξιοδοτικών Ταμείων. Οπως ανέφεραν αρμόδιοι παράγοντες, με την ταξινόμηση αυτή ελλοχεύει ο κίνδυνος, τα επικουρικά ταμεία στην Ελλάδα, να χαρακτηριστούν σαν «ιδιωτικά επαγγελματικά» και κατά συνέπεια να μη δικαιολογείται η συμμετοχή τους στον προϋπολογισμό της λεγόμενης «Γενικής Κυβέρνησης». Αμεση συνέπεια αυτού θα ήταν να μην αναγνωριστεί η περιβόητη «άσπρη τρύπα», η οποία προέρχεται από τα πλεονάσματα των Ταμείων αυτών.

γ) Των δαπανών των λεγόμενων «αυτοχρηματοδοτούμενων έργων», έργα δηλαδή που κατασκευάζονται με κεφάλαια του Δημοσίου, αλλά παραδίδονται, μέσω αποικιοκρατικών συμβάσεων σε ιδιώτες. Η Γιούροστατ διατυπώνει σαφείς υπόνοιες, ότι οι δαπάνες των έργων αυτών, δεν αποτυπώνονται στο δημόσιο χρέος και στο έλλειμμα.

δ) Των δαπανών για έργα που γίνονται με κοινοτική χρηματοδότηση (κοινοτικά πλαίσια), όπου επίσης διατυπώνονται ερωτήματα κατά πόσο οι συγκεκριμένες δαπάνες αποτυπώνονται στους συγκεκριμένους εθνικούς λογαριασμούς στο σωστό χρόνο.

ε) Τέλος, οι στρατιωτικές δαπάνες, για τις οποίες, στην περίπτωση της Ελλάδας, υπάρχει καθεστώς αδιαφάνειας με την επίκληση λόγων «εθνικού συμφέροντος». Σε περίπτωση που εφαρμοστούν οι νέοι αυτοί κανόνες, τότε, για την περίπτωση της Ελλάδας, θα έχουμε νέα εκτόξευση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, τουλάχιστον από το 1995 και μετά.