Κυριακή 27 Οχτώβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
28η ΟΧΤΩΒΡΗ
Μια διπλή επέτειος για το λαϊκό κίνημα

«Διαδήλωση Κατοχής», έργο του Βάλια Σεμερτζίδη
«Διαδήλωση Κατοχής», έργο του Βάλια Σεμερτζίδη
Εθνική επέτειος καθιερώθηκε η 28η Οχτώβρη 1940, μέρα έναρξης της ιταλοφασιστικής επίθεσης στην Ελλάδα. Μέρα του «ΟΧΙ», στην εισβολή, της αντίστασης στον επίδοξο κατακτητή. Μέρα που η άρχουσα τάξη, τη γιορτάζει με περιεχόμενο τους δικούς της σκοπούς. Που δεν είναι άλλοι από την υποταγή του λαού στη διαιώνιση της ταξικής της κυριαρχίας σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Και στις τότε συνθήκες ανάλογο ταξικό περιεχόμενο έδινε στο «ΟΧΙ» που είπε ο Μεταξάς. Γιατί το διατράνωσε πρώτα σύσσωμος ο ελληνικός λαός, αλλά και γιατί αυτό επέβαλαν τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Τόσο γιατί το κεφάλαιο στην Ελλάδα είχε δεσμούς άρρηκτης διαπλοκής κυρίως με το βρετανικό, όσο και γιατί το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει αυτή τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό.

Στις αρχές του Μάη του 1940, ο Μεταξάς, μιλώντας με τον Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον έλεγε: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης». («Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις «Πάπυρος», σελ. 76). Τα ταξικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης ήταν πάνω απ' όλα και αυτό φάνηκε σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου.

Μετά την εισβολή των Γερμανών το τμήμα της αστικής τάξης, που είχε οικονομικοπολιτικές σχέσεις με τους Αγγλογάλλους φρόντισε να φύγει από την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή, το δε τμήμα της που είχε ανάλογες σχέσεις με τους Γερμανούς, να μείνει στην Ελλάδα και να εγκαθιδρύσει το κατοχικό καθεστώς με διάφορα πολιτικά σχήματα και πρόσωπα και έναν κρατικό μηχανισμό, που θα αποτελέσει, όπως αποδείχτηκε μετά την απελευθέρωση έναν από τους πιο καλούς μηχανισμούς εξασφάλισης της εξουσίας του κεφαλαίου στο σύνολό του, με τη χρησιμοποίησή του από το φιλοβρετανικό τμήμα της άρχουσας τάξης και του αστικού πολιτικού κόσμου, που υποτίθεται ότι έκανε αντίσταση στη γερμανική κατοχή από το εξωτερικό, αλλά και τους Βρετανούς.

Σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, αυτό που απασχολούσε την άρχουσα τάξη της Ελλάδας ήταν το μεταπελευθερωτικό καθεστώς. Γιατί την απασχολούσε; Μα γιατί στην Ελλάδα άρχισε να οργανώνεται μια νέα λαϊκή εξουσία. Το Επος του ΕΑΜ δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία των φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα, με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, αλλά και την Κυβέρνηση του Βουνού, όπως τη «βάφτισε» ο λαός, την ΠΕΕΑ. Είχε ακόμη το δικό της λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού συσπειρωμένη στο ΕΑΜ.

Ετσι, η ιστορική αυτή περίοδος είχε, από την άποψη των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, ως βασικό χαρακτηριστικό της την εθνικοαπελευθερωτική πάλη του λαού μας κατά της ξενικής χιτλεροφασιστικής κατοχής και υποδούλωσης. Αλλά μόνο μ' αυτό το χαρακτηριστικό δεν αποτυπώνεται ολόκληρη η ιστορική αλήθεια της εξελισσόμενης στη συγκεκριμένη περίοδο πραγματικότητας. Γιατί η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας από τη μια πλευρά και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη, διεξαγόταν ασίγαστα ακόμη και σ' αυτή την περίοδο. Αλλωστε, ο λαός μας την απελευθέρωσή του από τους Γερμανούς κατακτητές δεν πρόλαβε να τη χαρεί και να τη διατηρήσει για πολύ, αφού οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν στην Ελλάδα ως κατακτητές, επιβάλλοντας ουσιαστικά μια δεύτερη κατοχή. Κάτω από άλλες συνθήκες βεβαίως και με διαφορετικούς πολιτικούς σκοπούς, αλλά η ουσία της νέας κατάκτησης παραμένει. Η επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα έρχεται ως συνέχεια της οικονομικοπολιτικής σύνδεσης του κεφαλαίου στην Ελλάδα, με την αστική τάξη της Αγγλίας, και ήταν χρειαζούμενη, στην αστική τάξη, γιατί στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο δεν ηγήθηκε η ίδια. Και δεν μπορούσε να ηγηθεί στις μεταπελευθερωτικές κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Σ' αυτό τον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Στην πρωτοπορία βρισκόταν το ΚΚΕ και ο συνασπισμός του ΕΑΜ.Το «Ανοιχτό γράμμα» του τότε ΓΓ της ΚΕ Ν. Ζαχαριάδη ήταν και η βάση της πολιτικής του γραμμής που καθόρισε και την πορεία και την έκβαση του αγώνα. Στη μεταπελευθερωτική πορεία της Ελλάδας, αυτό το γεγονός έβαζε τη σφραγίδα του. Και αποδείχτηκε με τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, στον οποίο έσπρωξαν οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές και η ντόπια άρχουσα τάξη, προκειμένου να επιβάλουν την αστική εξουσία.

Για το λαϊκό κίνημα όμως η 28η Οχτώβρη, είναι διπλή επέτειος. Η μία είναι το «ΟΧΙ του λαού». Η δεύτερη είναι η επέτειος ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις 28 Οχτώβρη 1946.

Γι' αυτή τη διπλή επέτειο ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα ένα, άγνωστο στο πλατύ κοινό, άρθρο του Ν. Ζαχαριάδη που γράφτηκε στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας και αναλύει τη θέση του ΚΚΕ στον πόλεμο, όπως διατυπώθηκε συνεκτικά στο «Ανοιχτό γράμμα» του και αναδημοσιεύτηκε στο «Ρ» της 28ης Οχτώβρη 1945, όπου αναφέρονται και τα εξής: «Το πιο κάτω άρθρο του σ. Ζαχαριάδη γράφτηκε στις 22/11/40 στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας. Δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη" της 5/12/40 που έβγαζε η "προσωρινή διοίκηση". Η δημοσίευση του άρθρου οφείλεται στην ίδια προσπάθεια που έκανε ο σ. Ζαχαριάδης να χρησιμοποιήσει εν γνώσει του το όργανο της χαφιέδικης Προσωρινής Διοίκησης, για να δίνει στο Κόμμα τη σωστή γραμμή μια και δεν είχε άλλη δυνατότητα».

Επίσης, ένα μικρό αφιέρωμα στην επέτειο ίδρυσης του ΔΣΕ.


Λ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ