Ενας διακεκριμένος μουσικός και αγωνιστής, ο Γεώργιος Πουμπουρίδης, «έφυγε» από τη ζωή προχτές, σε ηλικία 81 χρόνων. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη, στις 4 μ.μ, στο Νεκροταφείο Νέας Σμύρνης.

Παλαίμαχος κομμουνιστής, με σημαντική δράση στην Εθνική Αντίσταση, υπήρξε διακεκριμένος εκτελεστής βιόλας και από τους σημαντικότερους στυλοβάτες της μεταπολεμικής αθηναϊκής μουσικής ζωής. Γεννημένος στο Σοχούμι του Καυκάσου το 1921, πήρε τα πρώτα μουσικά μαθήματα στο Ωδείο της γενέτειράς του, ενώ το 1939 ήρθε στην Ελλάδα. Πτυχιούχος Ωδείου Μουσικού Λυκείου και διπλωματούχος βιόλας του Ωδείου Αθηνών, προσλαμβάνεται ως βιολίστας στην τότε Συμφωνική Ορχήστρα Διοικήσεως Πρωτευούσης, η οποία διαλύθηκε με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στην Κατοχή παρέμεινε στην Κατερίνη, όπου δίδαξε βιολί, δίνοντας παράλληλα ρεσιτάλ υπέρ του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα. Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών. Είναι ο πρώτος που ειδικεύτηκε στη βιόλα, μελετώντας σχετική βιβλιογραφία και αντίστοιχη δισκογραφία. Ομως οι κακουχίες της κατοχής και η βιοπάλη (αρρώστησε δύο φορές σοβαρά από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο Σισμανόγλειο συνολικά επί τριετία) κατακερμάτισαν τις σπουδές του, με αποτέλεσμα να πάρει δίπλωμα μόλις το 1959. Χρημάτισε επί δεκαετίες πρώτη βιόλα της Συμφωνικής Ορχήστρας του ΕΙΡ, της ΚΟΑ και της ΕΛΣ. Πραγματοποίησε αμέτρητες εμφανίσεις με σύνολα μουσικής δωματίου, υπηρετώντας με πάθος την τέχνη του και αγωνιζόμενος με συνέπεια και αφιλοκερδώς για τη διάδοσή της και τη μορφωτική και πολιτισμική χειραφέτηση των συμπατριωτών του.

Είχε έντονη συνδικαλιστική δράση σ' όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του. Αναμφίβολα του οφείλονται πολλά, κυρίως η ευγνωμοσύνη των νεοτέρων, στους οποίους ουδέποτε αρνήθηκε την ολόψυχη συνδρομή του. Η καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά του δείχνει την πίστη του στα ιδανικά των αγώνων του λαού μας και του κομμουνισμού, στα οποία έμεινε πιστός μέχρι την τελευταία στιγμή του.