Με την παρουσία εκατοντάδων ιδιωτικών υπαλλήλων, έγινε προχτές η τακτική εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, η οποία ενέκρινε κατά πλειοψηφία τον απολογισμό της απερχόμενης διοίκησης.

Ο πρόεδρος του σωματείου Γ. Κομνηνός, κάλεσε όλους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να πάρουν μέρος στην ψηφοφορία για την ανάδειξη της νέας διοίκησης, που θα γίνει από τις 5 μέχρι τις 8 του Μάρτη.

Αναφερόμενος στη δράση του σωματείου, τόνισε ότι έδωσε μικρές και μεγάλες μάχες με στόχους τη σταθερή δουλιά, την υπεράσπιση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο με αύξηση των αποδοχών, δημόσια κοινωνική ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους.

«Η ανασφάλεια, ο φόβος της απόλυσης, η τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, η καταστρατήγηση του 8ωρου, τα δελτία παροχής υπηρεσιών, τα ατομικά συμφωνητικά, είναι αυτά που συναντήσαμε στα δύο χρόνια της θητείας μας», υπογράμμισε ο Γ. Κομνηνός και συνέχισε: «Συμμετείχαμε στην κοινή δράση των σωματείων και της ΕΔΔΥΕ, ενάντια στον πόλεμο της Γουγκοσλαβίας. Στηρίξαμε τις προτάσεις του ΠΑΜΕ, μετά από συζήτηση στο ΔΣ και στη Γενική Συνέλευση του σωματείου».

Καταγγέλλοντας την κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα, υπογράμμισε ότι σήμερα υπάρχουν δύο γραμμές. Η μία ακολουθείται από τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΕΚΑ και Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, που βασικό τους όπλο έχουν την υπονόμευση του αγώνα των εργαζομένων και χρησιμοποιούνται σαν μοχλοί περάσματος της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Η άλλη, εκφράζεται με την ίδρυση του ΠΑΜΕ και του Πανελλαδικού Συντονιστικού Σωματείων, που εκπροσωπούν τα πραγματικά τους συμφέροντα.

Καταλήγοντας, κάλεσε τους εργαζόμενους, μέσα από τη διαδικασία ανάδειξης της νέας διοίκησης, αλλά και αντιπροσώπων για το ΕΚΑ και την Ομοσπονδία, να συμβάλουν «πιο αποφασιστικά στην αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε αυτά τα όργανα». Επιπλέον, τους κάλεσε - μπροστά στις βουλευτικές εκλογές - να καταδικάσουν αυτούς που συμφωνούν στη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, αυτούς που θέλουν τους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, μισοαμειβόμενους, μισοαπασχολούμενους, μισοασφαλισμένους.