Τετάρτη 2 Οχτώβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Γόνιμο πείραμα οι «12 Θεατρικοί μονόλογοι»

Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο «Μανώλη..!»
Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο «Μανώλη..!»
Πληρότητα θεατών 102% κατά μέσον όρο, ήτοι 150 θεατές σε κάθε παράσταση (στο διπλάσιο υπολογίζονται τα τηλεφωνήματα θεατών για κράτηση θέσεων), είχαν οι 22 παραστάσεις του κύκλου «12 Θεατρικοί μονόλογοι - Ο ηθοποιός και ο σκηνικός του λόγος», που διοργανώθηκε από την «Πολιτιστική Ολυμπιάδα», σε τρία θέατρα της περιοχής Μεταξουργείου, στο διάστημα 22-27/9. Οι 12 μονόλογοι , Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, ερμηνεύτηκαν με εκ περιτροπής παραστάσεις που έδιναν και στα τρία θέατρα («Από μηχανής θέατρο», «Θέατρο της Ανοιξης», «Μεταξουργείο») έντεκα γνωστοί ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Αννα Βαγενά, Χρήστος Βαλαβανίδης, Πέμυ Ζούνη, Καρυοφιλιά Καραμπέτη, Λάκης Λαζόπουλος, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Θανάσης Παπαγεωργίου, Ρένη Πιττακή, Λήδα Πρωτοψάλτη, Σταμάτης Φασουλής, Μηνάς Χατζησάββας. Δύο ακόμη παραστάσεις περιέλαβε κύκλος με «Θέατρο Δρόμου» από τον Νίκο Χατζηπαππά και δύο υπαίθριες συναυλίες της Τάνιας Τσανακλίδου και του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Οπως φημολογείται, κάθε παράσταση χρηματοδοτήθηκε με 7-8 εκατομμύρια (από 3 εκατ. ο ηθοποιός και ο σκηνοθέτης και τα υπόλοιπα η παραγωγή, η οποία συνήθως ταυτίζεται με το θίασο - θέατρο).

Η μεγάλη, πράγματι, επιτυχία αυτής της πιλοτικής διοργάνωσης, ενθάρρυνε την «Πολιτιστική Ολυμπιάδα» τόσο, ώστε να ανακοινώσει ότι στο πρόγραμμά του για το 2003 ο κύκλος μονολόγων θα είναι ευρύτερος και με συμμετοχή και διεθνών θεατρικών ονομάτων.

Με την ευκαιρία θα επιχειρήσουμε μια συνοπτική αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του γόνιμου εγχειρήματος, γόνιμου για τους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, αλλά και για το κοινό. Κοινό, φανατικών κυρίως θεατρόφιλων, αλλά και θαυμαστών καθενός από τους έντεκα ηθοποιούς.

Μεγάλοι δημιουργοί

Η Ρένη Πιττακή στο «Οχι εγώ»
Η Ρένη Πιττακή στο «Οχι εγώ»
Πρώτο σημαντικό στοιχείο: Ο κύκλος περιέλαβε κείμενα τριών μεγάλων δημιουργών: Τον ποιητικό «Αγαμέμνονα» από την «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, τον οποίο με αγάπη, σεβασμό και αισθαντικότητα αντιμετώπισαν ο Θέμις Μουμουλίδης (σκηνοθεσία), ο Μηνάς Χατζησάββας (ερμηνεία) και η Γιάννα Παπαγεωργίου (βουβό πρόσωπο). Τον αριστουργηματικό - με τέλεια αφαιρετικότητα - μονόλογο του Σάμουελ Μπέκετ «Οχι Εγώ», που αλληγορεί για τη ζωή και το θάνατο, για την «είσοδο» του ανθρώπου στη ζωή και τον αγώνα του να αποκτήσει γλώσσα, λόγο επικοινωνίας και την απώλεια του λόγου στα γηρατειά και την «έξοδο» του ανθρώπου από τη ζωή. Ο μονόλογος σημαδεύτηκε από την έξοχη ερμηνεία (φωνής και άρθρωσης) της Ρένης Πιττακή, τη μετάφραση ακριβείας (Ελπίδα Σκούφαλου - Ρένη Πιττακή) και την πρωτότυπη, πειθαρχική απέναντι στις σημειώσεις και προθέσεις του Μπέκετ, σκηνοθεσία της Ελπίδας Σκούφαλου, η οποία χρωστά ευγνωμοσύνη στους φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου. Δύο εκσυγχρονιστικά, «αιρετικά» απέναντι στους παραδομένους αρχαίους μύθους, ψυχογραφικά κείμενα της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Το ένα τιτλοφορείται «Εμμα Μπ - Χήρα Ιοκάστη» και με πικρό χιούμορ πλάθει μια «αλλοπαρμένη» από τη μοναξιά και τη νοσταλγία Ιοκάστη. Το δεύτερο, πράγματι σπουδαίο κείμενο της Γιουρσενάρ, με τίτλο «Κλυταιμνήστρα ή το Εγκλημα» αποτελεί μια γυναικεία ματιά για τα αίτια της συζυγοκτονίας της Κλυταιμνήστρας. Ενα ψυχογραφικό δοκίμιο, μια «απαλλακτική» ετυμηγορία για το έγκλημα της προδομένης ερωτικά, της παραμελημένης, χωρίς δικαιώματα γυναίκας. Η Καρυοφιλιά Καραμπέτη, καθοδηγούμενη από την πείρα, την πνευματικότητα, την αισθαντικότητα, τη δυναμικότητα της Μάγιας Λυμπεροπούλου (σκηνοθεσία, μετάφραση, δραματουργική επεξεργασία) ενέγραψε στο ενεργητικό της δυο εξαιρετικές ερμηνείες, με σημαντικότερη και πιο ταιριαστή στην ιδιοσυγκρασία της την ερμηνεία της στην «Κλυταιμνήστρα».

Ελλήνων κείμενα

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου στο «Επάγγελμα της μητρός μου»
Ο Θανάσης Παπαγεωργίου στο «Επάγγελμα της μητρός μου»
Δεύτερο σημαντικό στοιχείο ήταν τα κείμενα Ελλήνων, καταξιωμένων και νέων: Το μονόλογο «Γράμμα στον Ορέστη» από το «Δείπνο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μονόλογος που μεταπλάθει την Κλυταιμνήστρα σαν μια σημερινή, μοναχική, απολογητική και με αγάπη για το γιο της γυναίκα. Το μονόλογο ερμήνευσε απλά, αληθινά, η σπουδαία πάντα Λήδα Πρωτοψάλτη, ενώ η σκηνοθεσία του Θανάση Παπαγεωργίου, ευφυώς και ειλικρινώς, δεν παρέστησε ότι πρόκειται για μια ολοκληρωμένη παράσταση. Προτίμησε να αποκαλύψει τη διαδικασία της συνεργατικής πρόβας ηθοποιού - σκηνοθέτη για το ανέβασμα του έργου.

Κείμενα του αθάνατου Μποστ, του οιστρηλατημένου σατιρικού, του δαιμόνιου Ελληνα σουρεαλιστή, επέλεξε να ερμηνεύσει, αυτοσκηνοθετούμενος, ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Οποιος δεν είδε την απολαυστική ερμηνεία του στο δράμα «του Παναγιώτου, που πώλησε το γιοτ του» και στο «Επάγγελμα της μητρός μου», έχασε.

Η άλλη σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου μας, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη έδωσε ένα μεγάλο μάθημα της υποκριτικής τέχνης. Ενα ρεσιτάλ ερμηνείας. Ερμηνεία τέλεια, συνταρακτικά δραματική, η οποία ευεργέτησε τα μέγιστα το αξιόλογο κείμενο του Κύπριου Γιώργου Νεοφύτου, με τίτλο «Μανώλη...!». Η ερμηνεία της Μπεμπεδέλη ήταν, ίσως, η κορυφαία όλου του κύκλου.

Το πρωτοερμηνευμένο από τον Θύμιο Καρακατσάνη κείμενο του Κ.Χ. Μύρη «Οι ηλικίες του γελοίου» - ένα εμπνευσμένο οδοιπορικό στην κωμωδία από την αρχαιότητα και εντεύθεν και σε τραγικωμικούς ρόλους - επέλεξαν ο Λάκης Λαζόπουλος (ερμηνεία) και ο Σωτήρης Χατζάκης (σκηνοθεσία). Χρειαζόταν πολλή δουλιά και από τις δύο πλευρές για να καρποφορήσει η προσπάθειά τους.

Ενδιαφέρουσα και χαριτωμένη ήταν η ερμηνευτική παρουσία του νέου ηθοποιού Κώστα Τζανοκωστάκη. Πολύ καλό το σκηνικό και θαυμάσιο το πρωταγωνιστικό κοστούμι της Ερσης Δρίνη. Ακρως ενδιαφέρον ήταν το έργο του πρωτοεμφανιζόμενου Αντώνη Νικολή «Ο κ. Εμμανουήλ και ο Ροΐδης». Αμεση γλώσσα, αληθινή ευαισθησία, καίριο σχολιαστικό χιούμορ για τη σημερινή περιρρέουσα αμορφωσιά, την αδιαφορία για τις μεγάλες λογοτεχνικές αξίες μας, και θέμα η σχέση αγάπης του συγγραφέα με το έργο του Εμ. Ροΐδη και ειδικότερα με την «Πάπισσα Ιωάννα». Ο Σταμάτης Φασουλής, εμπλούτισε το ενδιαφέρον του έργου με τη σκηνοθετική ευφυία του και το πληθωρικό, πικρόγευστο εδώ, χιούμορ του.

Αξιόλογο ήταν και το έργο του Ακη Δήμου «Αιώνες μακριά απ' την Αλάσκα», αρμόζουσα στο θέμα η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή και συμπαθής η ερμηνεία της Πέμυς Ζούνη, σε ένα ρόλο μάλλον μακρινό από την ιδιοσυγκρασία της.

Ξένοι συγγραφείς

Το αβαθές, κυρίως ως γραφή, έργο του Γιοπ Αντμιράλ «Εγώ, η μάνα μου» (με θέμα την εγκαταλειμμένη σε γηροκομείο - νοσοκομείο, λίγο πολύ ανόητη μάνα του ίδιου του συγγραφέα) ερμήνευσε ο Χρήστος Βαλαβανίδης, σε μετρημένη σκηνοθεσία της Ασπασίας Κράλλη. Το κείμενο διασώθηκε χάρη στο κωμικό ταλέντο, αλλά και στην κρυμμένη δραματική ευαισθησία του Χρήστου Βαλαβανίδη. Την αίσθηση του ολότελα αντιθεατρικού, παρά το συγκλονιστικό του γεγονότος αλλά και τον άμετρο μελοδραματισμό του ήταν ο μονόλογος «Τσέρνομπιλ: Ενα χρονικό του μέλλοντος», από το ομώνυμο βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξέγιεβιτς, που επέλεξε να ερμηνεύσει - σε δική της σκηνοθεσία - η Αννα Βαγενά.


Αρ. Ελληνούδη


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ