«Η μικρομεσαία αγροτιά πάει από το κακό στο χειρότερο», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «αυτό πια δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την ύπαιθρο, αλλά και τις πόλεις, τα μικρά και μεγάλα αστικά κέντρα, ολόκληρο το λαό. Θα υπάρξουν δραματικές καθολικές επιπτώσεις. Η ζωή του εργάτη και της εργάτριας επηρεάζεται από τη ζωή του αγρότη, της αγρότισσας. Η οικονομία είναι ενιαία, δεν υπάρχουν στεγανά, τα κοινωνικά προβλήματα επίσης επηρεάζονται από τους ίδιους παράγοντες. Επομένως αυτά που εδώ θα υπογραμμίσουμε είναι προβλήματα της αγροτιάς, ενδιαφέρουν όμως όλους.

Μόνο η κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι υπάρχει βελτίωση στο εισόδημα της αγροτιάς. Η ΝΔ βεβαίως ρίχνει βάρος στην κατάσταση της αγροτιάς, μόνο και μόνο όμως για να λαφυραγωγήσει τη δυσαρέσκεια. Η υποκρισία της είναι στο τετράγωνο, κάνει το άσπρο μαύρο. Η ΝΔ λόγου χάρη ισχυρίζεται ότι δε φταίει η ΚΑΠ, αλλά φταίει τάχα η διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης, ενώ ξέρει ότι το ζήτημα αυτό δεν κρίνεται στη διαπραγμάτευση, αλλά στο ποιο χαρακτήρα, τι κατεύθυνση έχει η αγροτική πολιτική της ΕΕ.

Οι βαμβακοπαραγωγοί βλέπουν το προϊόν τους να πουλιέται σε τιμές που χρόνο με το χρόνο μειώνονται και ένα μέρος της παραγωγής τους να μένει στα αζήτητα. Οι ελαιοπαραγωγοί, αμπελουργοί, ροδακινοπαραγωγοί, κτηνοτρόφοι και όλοι όσοι έπαθαν ζημιές από την κακοκαιρία, τέλος του 2001 - αρχές του 2002, περιμένουν ακόμα να εκτιμηθούν οι ζημιές στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο. Και αν επιτρέψει η ΕΕ, θα πάρουν κάποια ψίχουλα κάποτε.

Για την παραγωγή τους αποζημιώνονται με ψίχουλα από τον ΕΛΓΑ, 10, 15 και 5 ευρώ πήραν για το ελαιόκαρπο που έχασαν.

Τα χρέη τους καθημερινά μεγαλώνουν και σήμερα ξεπερνούν το 1 τρισ. δρχ. ή 3 δισ. ευρώ. Δηλαδή χρωστούν πάνω από το 30% της αξίας της συνολικής παραγωγής.

Οι καπνοπαραγωγοί μπήκαν στην προκρούστεια κλίνη της περικοπής των επιδοτήσεων οριστικά μετά το 2004.

Οι ροδακινοπαραγωγοί, ρυζοπαραγωγοί, ντοματοπαραγωγοί, πορτοκαλοπαραγωγοί, με την κατάργηση των τιμών στήριξης, έμειναν στο έλεος των εμπόρων και βιομηχάνων, όπως έχουν μείνει οι ελαιοπαραγωγοί, καπνοπαραγωγοί, σταφιδοπαραγωγοί από τότε που καταργήθηκαν οι τιμές παρέμβασης και η συγκέντρωση.

Οι κτηνοτρόφοι όχι μόνο βρίσκονται στο έλεος των ΦΑΓΕ, ΔΕΛΤΑ, ΜΕΒΓΑΛ, ΝΕΣΤΛΕ, αλλά και των προστίμων της ΕΕ, γιατί οι αγελάδες τους έκαναν περισσότερο γάλα από ό,τι επέτρεπε η ΕΕ.

Οι συνεταιρισμοί έχουν καταντήσει μεσάζοντες και στις πιο πολλές περιπτώσεις κακοί μεσάζοντες στην υπηρεσία αυτών που εμπορεύονται ή μεταποιούν την αγροτική παραγωγή και έχουν μετατραπεί σε πλασιέ των μέσων και εφοδίων των πολυεθνικών.

Πάνω από 200.000 στην πλειοψηφία τους γυναίκες έχουν μείνει ανασφάλιστες και δε θα πάρουν ούτε το προνοιακό επίδομα που η κυβέρνηση ονομάζει σύνταξη. Ενώ πολλοί καταφεύγουν στα χαρτιά απορίας για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Είκοσι χρόνια γίνεται η εκτροπή του Αχελώου και του αρδευτικού του Σμοκόβου και ακόμα είμαστε στην αρχή, και μάλιστα όλα δείχνουν ότι έχει μπει στοπ».

«Το θέμα σήμερα», σημείωσε η ομιλήτρια, «κρίνεται στο ξεκαθάρισμα για το ρόλο και το χαρακτήρα της ΕΕ, της ΚΑΠ. Το κάθε κόμμα κρίνεται από τη στάση του στο ζήτημα αυτό. Οι αγρότες και οι αγρότισσες πρέπει να πάψουν να ανέχονται τα ψέματα, την υποκρισία, τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό των κομμάτων που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ και την ίδια την ΕΕ.

Εμείς το λέμε ξεκάθαρα και δε φοβόμαστε να πάμε κόντρα στο ρεύμα, γιατί και η πραγματικότητα μας επιβεβαιώνει ότι η ΚΑΠ, η "Ατζέντα 2000", γενικότερα η πολιτική της ΕΕ, ο ΠΟΕ, ενδιαφέρονται μόνο και μόνο για τη συγκεντροποίηση κεφαλαίου και τα κέρδη των λίγων σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Το 20%, που είναι δηλαδή τα μεγάλα αγροτικά νοικοκυριά, παίρνουν το 80% των επιδοτήσεων. Αυτό αρκεί.

Οι δήθεν νέες πολιτικές που προωθούν υπηρετούν τον παραπάνω στόχο. Γι' αυτό και οι μικρομεσαίοι αγρότες, όσοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, να το καταλάβουν ότι η συμμόρφωση με την ΚΑΠ, η συμμόρφωση με τις αναθεωρήσεις τους δεν μπορεί να είναι η δική τους γραμμή δράσης, δεν μπορεί να γίνει ούτε καν ανεκτή. Δεν πρέπει να τη δεχτούν στη συνείδησή τους.

Από τα αγροτοτουριστικά και φιλοπεριβαλλοντικά προγράμματα θα ωφεληθεί μια χούφτα αγροτών και μάλιστα ενδεχομένως και άλλοι που δεν είναι καν αγρότες και θα μπουν στα προγράμματα αυτά. Για τη μεγάλη πλειοψηφία τα προγράμματα αυτά θα γίνουν άλλοθι για την εκτόπιση από την παραγωγή, για την αρπαγή της γης τους. Αυτό να το θυμάστε. Αρκεί όμως να μη χάνεται χρόνος μέχρι να επιβεβαιωθούν όλα αυτά. Γιατί τότε θα είναι αργά.

Οταν η κυβέρνηση και η ΝΔ, καθώς και ο ΣΥΝ αναγορεύουν την πολιτική της ΕΕ γενικά και στην προκειμένη περίπτωση την ΚΑΠ ως μονόδρομο, όπως και τις συμφωνίες του ΠΟΕ, επικαλούνται το επιχείρημα του εκσυγχρονισμού, των νέων αναγκών της αγροτικής παραγωγής. Επικαλούνται το επιχείρημα ότι πρέπει να περάσουμε σε μεγάλης κλίμακας παραγωγή, ότι η μικρή παραγωγή έχει ξεπεραστεί, ότι πρέπει επίσης να συμμετέχει η Ελλάδα σε ένα διεθνή καταμερισμό εργασίας που καθορίζει τι θα παράγεται, τι θα μπαίνει στο εμπόριο, ποιες εισαγωγές και ποιες εξαγωγές θα γίνονται.

Αναγορεύουν όλα αυτά σε μια αντικειμενική ανάγκη και διαδικασία.

Βεβαίως και η μικρή παραγωγή έχει μειονεκτήματα, βεβαίως και ο μικρός παραγωγός δεν μπορεί να τα βγάλει μόνος του πέρα στις ανάγκες τεχνολογικού εκσυγχρονισμού και βεβαίως ο μικρός παραγωγός δεν μπορεί να έχει σφαιρική εικόνα των αναγκών διατροφής και εμπορίου γενικότερα».

«Το θέμα είναι», συνέχισε η ομιλήτρια, «αν τα ζητήματα αυτά θα αντιμετωπιστούν με την εκτόπιση του μικρού παραγωγού και την περιθωριοποίησή του ή θα λυθούν προς όφελός του και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, όλων δηλαδή των εργαζομένων.

Κρύβουν, βλέπετε, το κύριο ζήτημα, ποιος ηγείται, ποιος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι σ' αυτήν την αντικειμενική διαδικασία. Το θέμα είναι ποιος κάνει κουμάντο σ' αυτήν τη διαδικασία. Κουμάντο κάνει το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματά του, οι δυνάμεις που συμβιβάζονται μπροστά στη δύναμη του μεγάλου κεφαλαίου. Μπορεί σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη και να ξεπεραστούν τα προβλήματα της μικρής παραγωγής και να μη στραφεί η διαδικασία αυτή εναντίον του μικρού παραγωγού.

Μονόδρομοι δεν υπάρχουν, υπάρχει ο δρόμος που ωφελεί τους εργαζόμενους και ο δρόμος που ωφελεί την πλουτοκρατία.

Ρίχνουν στην πιάτσα, πιστεύοντας στην καλοπιστία, αλλά και στην άγνοια, ποντάροντας στο φόβο και τη σύγχυση, τα προγράμματα για την προστασία της υπαίθρου, τα προγράμματα του αγροτο-τουρισμού, τα προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Να έχετε υπόψη σας, όταν όλα αυτά τα στόματα μιλούν για το περιβάλλον, υποκρίνονται. Από την περιβαλλοντική προστασία πάνε να βγάλουν νέο πακτωλό χρημάτων. Αρκεί να πληροφορηθεί η αγροτιά τι έγινε σ' αυτήν την περίφημη διάσκεψη για το περιβάλλον στο Γιοχάνεσμπουργκ.

Εκεί προσπάθησαν να ξύσουν, να οξύνουν τις αντιθέσεις ανάμεσα στην πάμπτωχη αγροτιά της Αφρικής και τους μικρομεσαίους αγρότες της Νότιας Ευρώπης. Οτι για τη φτώχεια της Αφρικής φταίνε οι μικρομεσαίοι αγρότες που παίρνουν επιδοτήσεις και έχουν πιο ανταγωνιστικά προϊόντα σε σχέση με τα προϊόντα της καθυστερημένης παραγωγής στην ήπειρο αυτή. Και οι Ευρωπαίοι εταίροι δήλωσαν πρόθυμοι να κόψουν τις αγροτικές επιδοτήσεις για να βοηθήσουν τάχα τους αγρότες της Αφρικής. Για τα προβλήματα και της Ευρώπης και της Αφρικής ευθύνη έχει ο καπιταλισμός, ο διεθνής και ο εγχώριος, αυτή είναι η αλήθεια που κρύβεται».