Το μιούζικαλ είναι ίσως το μόνο γηγενές θεατρικό είδος που καλλιεργήθηκε και μεγαλούργησε στις ΗΠΑ επί σκηνής και επί οθόνης. Εκφραση κι αυτό της αμερικανικής, δηλαδή μιας πολυεθνικής, μουσικής κουλτούρας, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι «γέννησε» πολλούς μεγάλους δημιουργούς: συνθέτες, μουσικούς, χορογράφους, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, τραγουδιστές και χορευτές, αλλά και ηθοποιούς, που διέθεταν και σπουδαίες τραγουδιστικές και χορευτικές ικανότητες. Και βέβαια το αμερικανικό μιούζικαλ δε θα είχε ανθίσει τόσο, αν δεν είχε αναπτύξει μια σπουδαία, πλατιά μάλιστα διαδεδομένη, μουσική και χορευτική παιδεία, παιδεία που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του είδους.

Χαρακτηριστική «γεύση» αυτής της παιδείας, κυρίως της τραγουδιστικής, δίνει η παράσταση «Η μαγεία του μιούζικαλ», που φιλοξενεί το, κατάλληλο για το θέαμα αυτό, θέατρο «Χώρα». Μια παράσταση «σχεδιασμένη» από τον Αμερικανό Ντομ Ρουτζέρο, που «ανθολογεί» τραγούδια από διάσημα θεατρικά και κινηματογραφικά μιούζικαλ, αλλά και όμορφα, υψηλών ερμηνευτικών απαιτήσεων, τραγούδια από άγνωστα στο ελληνικό κοινό μιούζικαλ.

Δέκα Αμερικανοί, μη επώνυμοι, καλλιτέχνες (πέντε γυναίκες και πέντε άνδρες) επί της σκηνής του «Χώρα», σκηνογραφημένης με ένα αφαιρετικό, ουδέτερο φόντο και με λιτά, επίσης, μη φαντασμαγορικά κοστούμια, δίνουν - κυρίως με το τραγούδι τους - μια ακόμα απόδειξη για την εκτεταμένη, όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις, αλλά και και σε όλη την αμερικανική επαρχία, της μεγάλης εκπαιδευτικής μουσικοχορευτικής παράδοσης, που δημιούργησε το μιούζικαλ.

Σεμνό το θέαμα στο «Χώρα», μπορεί να μην είναι χολιγουντιανά φαντασμαγορικό, αλλά διαθέτει ποιότητα και προσφέρει στο θεατή όμορφα τραγούδια, πολύ καλά τραγουδισμένα, παράλληλα με το σκηνικό κέφι και τις υποκριτικές ικανότητες (με καλύτερη τη Σέρι Τζόνσον) των δέκα καλλιτεχνών, που τιμούν το ελληνικό κοινό και με ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι.

Α.Ε.