Eurokinissi

Ευρήματα της Αστυνομίας από τις δύο γιάφκες της «17 Ν»

Οι πρόσφατες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, αλλά και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, περιγράφουν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα επιχειρηθεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως η επιχείρηση εξάρθρωσης της «17 Ν», η οποία, ήδη, έχει ενταχθεί στην εξυπηρέτηση ενός στρατηγικού στόχου: «Ισχυρότερη δημοκρατία». Ισχυροποίηση, δηλαδή, του σημερινού καθεστώτος και, ταυτόχρονα, καθυπόταξη της ριζοσπαστικής αμφισβήτησης και των λαϊκών αγώνων.

Οσο ξετυλίγεται η αντιτρομοκρατική εκστρατεία, η οποία, μάλιστα, δε θα σταματήσει με τις συλλήψεις των μελών της «17 Ν», αλλά θα κρατήσει για τα επόμενα χρόνια, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο πως η άρχουσα τάξη αρπάζει την ευκαιρία, για να δικαιολογήσει το αντιδραστικό πισωγύρισμα και «νομιμοποιήσει» τα σκληρά αυταρχικά μέτρα («τρομονόμος»), που λαμβάνονται και στο πλαίσιο της «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» της «νέας τάξης». Ταυτόχρονα, συκοφαντούν και ενοχοποιούν τους λαϊκούς αγώνες και στιγματίζουν το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα.

Ωστόσο, η ιδεολογική επίθεση είναι ολομέτωπη και ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα σε πολλές πλευρές. Αξίζει να επισημανθούν ορισμένες:

- Περισσεύουν τα εγκώμια και οι ύμνοι για τη σημερινή δημοκρατία: Είναι «η καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος», διακήρυξε ο Κ. Σημίτης, στέλνοντας, ταυτόχρονα, απαγορευτικό σήμα για κάθε αμφισβήτησή της. Μπορεί, παραδέχονται, παίρνοντας τη σκυτάλη, οι απολογητές της αστικής δημοκρατίας (διάβαζε, δικτατορίας των μονοπωλίων) να έχει «ατέλειες»(!) αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ή, μάλλον, η όποια εναλλακτική λύση θα είναι χειρότερη. Πάντα βέβαια αυτό έπρατταν, αλλά αυτή τη φορά η επιχείρηση (υπο)στήριξης του συστήματος γίνεται πιο επιθετικά, στάση που απορρέει και επιβάλλεται από τη γενικότερη επιθετική στάση του ιμπεριαλισμού κατά των λαών.

- Προωθείται η «ενιαία σκέψη» και εξοβελίζεται η αντίθετη άποψη, αναβιώνοντας μια νέα εποχή μακαρθισμού. Αυτό φαίνεται καθαρά στην επιχείρηση εξάρθρωσης της «17 Ν», όπου απροκάλυπτα επιχειρείται ο κολασμός και στιγματισμός των επαναστατικών ιδεών και οραμάτων, με τα οποία συστηματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν συνδέσει και «ταυτίσει»(!) την προβοκατόρικη και δολοφονική οργάνωση. Οι «ρίζες» της τρομοκρατίας βρίσκονται στη συλλογική οργανωμένη δράση και την πάλη για την ανατροπή του συστήματος, είναι η άποψη που διακινείται ολοένα και πιο δυνατά.

Από την άποψη αυτή, μάλλον ως άλλοθι στην κατάσταση που διαμορφώνεται πρόβαλε η τοποθέτηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης: «Οι τρομοκράτες επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον κριτικό λόγο, ενοχοποιώντας τον με τις πρακτικές τους. Επιχείρησαν να δολοφονήσουν τη διαφορετική άποψη, την αμφισβήτηση, το θεμέλιο της Δημοκρατίας, που είναι το δικαίωμα στη διαφωνία». Η πραγματικότητα είναι πως το κράτος αξιοποίησε τη δράση της «17 Ν», για να θωρακίσει τη «δημοκρατία» απέναντι στη διαφορετική άποψη, αυτή, δηλαδή, που πρόβαλλαν στις δίκαιες διεκδικήσεις τους οι εργαζόμενοι για «ένα καλύτερο αύριο». Η πραγματικότητα είναι ότι το δικαίωμα στη διαφωνία και η αμφισβήτηση είναι στο στόχαστρο αυτήν την περίοδο, στο όνομα της εξάρθρωσης της «17 Ν».

- Ζητείται η αποκήρυξη της βίας, όχι, βέβαια, της υπάρχουσας και διαρκώς ενισχυόμενης κρατικής βίας, αλλά αυτής που έρχεται «από τα κάτω». Ακούστηκε τουλάχιστον ειρωνικά, όταν ο πολιτικός προϊστάμενος των μηχανισμών βίας και καταστολής, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, ξόρκιζε στο διάγγελμά του τη βία: «Ολοι όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους, σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα, για να πάρει τέλος ο αυταρχισμός και η βία, πιστεύω ότι ζουν σήμερα ημέρες δικαίωσης», διακήρυξε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, «ξεχνώντας» ότι ο αυταρχισμός και η επίδειξη ωμής βίας έχει καταστεί συνώνυμο της κυβέρνησης Σημίτη. «Η βία δεν μπορεί να είναι μέσο επίλυσης πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών», συνέχισε το κήρυγμα ο υπουργός, «ξεχνώντας» πόσες εντολές έχουν δοθεί μόνον επί θητείας του για ΜΑΤοκύλισμα κινητοποιήσεων λαϊκών στρωμάτων, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική πολιτική.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Κ. Σημίτης («ο ελληνικός λαός καταδικάζει τη βία, την αυτοδικία, την αναίρεση του κράτους δικαίου»), αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Η δημοκρατία δεν ανέχεται ούτε την αυθαιρεσία ούτε την αναρχία και οφείλει να αντιδρά στην παραβίαση των κανόνων», δήλωσε στη δεξίωση ο Κ. Στεφανόπουλος, προσφέροντας την ευλογία του στην επιχείρηση «τάξις και ασφάλεια».

- Προέκταση των παραπάνω είναι η ανοιχτή απαίτηση για αποδοχή και στήριξη των αντιδημοκρατικού οπλοστασίου (π.χ., «τρομονόμος») υπεράσπισης της «Δημοκρατίας» απέναντι στους εχθρούς της, δηλαδή σε εκείνους που «δε βολεύονται» και θέλουν να την αλλάξουν. Ουσιαστικά, απαιτούνται δηλώσεις νομιμοφροσύνης και υποταγής και, επιπλέον, ζητούνται «θυσίες», όπως η εθελούσια αναστολή ή εκχώρηση δικαιωμάτων, στο όνομα της περιφρούρησης της υπέρτατου αγαθού της «ασφάλειας».

Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι ο «θάνατος» της «17 Ν» σηματοδοτεί μια νέα φάση ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Στόχος, να πάει ακόμα πιο πίσω το λαϊκό κίνημα, να «ψαλιδιστούν» αποφασιστικά οι δυνατότητες αντεπίθεσής του, να περιπέσει σε κατάσταση αδράνειας. Αν θα τα καταφέρουν, δεν περνά, μόνον, από το χέρι τους...