Για τον Αύγουστο αναβλήθηκε τελικά η συνάντηση των προέδρων Βλαντίμιρ Πούτιν και Αλεξάντρ Λουκασένκο. Αν και αυτό ανακοινώθηκε μόλις λίγες ώρες πριν τη συνάντησή τους, δεν ξάφνιασε, μιας και τις τελευταίες μέρες έχει οξυνθεί η αντιπαλότητα ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο χωρών, σχετικά με το μέλλον της Ενωσης Ρωσίας - Λευκορωσίας. Αποκορύφωση αυτής της έντασης ήταν η υπόθεση των αγωγών, που διασχίζουν τη Λευκορωσία και που, όπως φαίνεται, η Λευκορωσία δεν τους αναγνωρίζει πλέον ως ρωσική ιδιοκτησία. Ετσι, ένα ακόμα ζήτημα μπήκε στην ατζέντα της προσεχούς συνάντησης των δύο Προέδρων. Στις 25/7/2002 η ρωσική εφημερίδα «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα», κάνει λόγο για προσπάθεια του Μινσκ να «τιμωρήσει» τη Μόσχα και «κρούει τον κώδωνα κινδύνου» για τα ρωσικά ιδιωτικά συμφέροντα στη Λευκορωσία, σημειώνοντας ότι «η ρωσική ιδιοκτησία στη Λευκορωσία κινδυνεύει από ολοκληρωτική απαλλοτρίωση». Είναι φανερό πως από ορισμένα ρωσικά ΜΜΕ γίνεται προσπάθεια μεγιστοποίησης του προβλήματος. Από την άλλη, όμως, και τα προβλήματα που έχουν προκύψει είναι ιδιαίτερα σοβαρά και έχουν βέβαια ως βάση τους τα οικονομικά συμφέροντα. Ετσι είναι χαρακτηριστικό ότι ο Λουκασένκο δήλωσε πως αιτία της αναβολής της συνάντησης δεν ήταν μόνο το γεγονός της συγκομιδής των σιτηρών (!) στη Λευκορωσία, αλλά και η αδυναμία της Μόσχας να τηρήσει τη συμφωνία και να δεχτεί ενιαίες τιμές για το πετρέλαιο και τα παράγωγά του στο έδαφος της Ενωσης (δηλαδή και στη Λευκορωσία). Από την άλλη, οι διάφοροι Ρώσοι «μεγαλοκαπιταλιστές», και τα ΜΜΕ που αυτοί ελέγχουν, κατηγορούν τον Λουκασένκο ότι δεν έχει τηρήσει τις προφορικές υποσχέσεις που έχει δώσει σχετικά με την ιδιωτικοποίηση (την αγορά από ρωσικά κεφάλαια) μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων της Λευκορωσίας, όπως είναι τα διυλιστήρια «ΜΠΕΛΝΕΦΤΧΙΜ» (για τα οποία ενδιαφέρονται οι ρωσικές «ΛΟΥΚΟΪΛ», «ΓΙΟΥΚΟΣ», «ΣΟΡΓΚΟΥΤΝΕΦΤ»), άλλοι τομείς, όπως το μεγάλο εργοστάσιο μπίρας «ΚΡΙΝΙΤΣΑ» (ενδιαφέρεται η ρωσική «ΜΠΑΛΤΙΚΑ»), καθώς και η κινητή τηλεφωνία (η ρωσική MTC) κ.ά.

Μπορεί βέβαια στην «πρώτη γραμμή» να μένουν τα οικονομικά προβλήματα, αλλά και τα πολιτικά που προκύπτουν είναι εξίσου σημαντικά. Πέρα από τη δομή του μελλοντικού Ενωσιακού κράτους, μεγάλη πίεση ασκείται σήμερα στη Λευκορωσία και από τη μεριά της Ρωσίας, για να αποδεχτεί τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, να κάνει και αυτή προσπάθειες ενσωμάτωσης στις λεγόμενες «ευρωατλαντικές δομές». Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε, η Δανία, που προεδρεύει στην ΕΕ έχει επεξεργαστεί από κοινού με τη Ρωσία ένα σχέδιο «συνεργασίας» με τη Ρωσία. Ανάμεσα στα άλλα που εκεί προβλέπονται, είναι και η ενεργότερη «προσέλκυση» των «δυνάμεων» της Ρωσίας από την ΕΕ, για την επίλυση συγκρούσεων στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ. Αναφέρονται η Μολδαβία, οι χώρες της Υπερκαυκασίας και η Λευκορωσία (!) Για την τελευταία διευκρινίζεται πως λόγος γίνεται για τη σύγκρουσή της με τις «διεθνείς οργανώσεις»! Πάντως, στη σύσκεψη στις 24/7/2002 με στελέχη των υπουργείων Εξωτερικών, Οικονομίας και Εμπόριο, ο Λουκασένκο σημείωσε ότι «θα πρέπει να σταματήσουμε να υποκλινόμαστε μπροστά σε διάφορες ευρωπαϊκές δομές, και ιδιαίτερα απέναντι σε τέτοιες όπως είναι ο ΟΑΣΕ». Αγνωστο όμως είναι αν η ρωσική οικονομική «πίεση», που αναμένεται έντονα να ασκηθεί τους αμέσως επόμενους μήνες, κάνει τον Λουκασένκο να αλλάξει γνώμη. Εκείνο που ορισμένοι όμως αναλυτές τονίζουν, είναι πως η Λευκορωσία είναι από πολλές απόψεις (εδαφική, πολιτισμική, πολιτική, οικονομική κ.ά.) πιο κοντά στη Ρωσία, απ' ό,τι ήταν, για παράδειγμα, η Γιουγκοσλαβία. Ετσι, μια πιθανή προσπάθεια αποσταθεροποίησής της, περικλείει για τους κυρίαρχους κύκλους της Ρωσίας τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης της κατάστασης και στην ίδια τη Ρωσία.