Καταλυτικός, αναντικατάστατος ο ρόλος των ΜΜΕ στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», όπως και σε κάθε «εκστρατεία» εξάλλου. Οι «διωκτικές αρχές» το γνωρίζουν άριστα και φροντίζουν εκ των προτέρων να έχουν εξασφαλισμένη τη «θετική» στάση τους. Ειδικά σε τέτοιες σκοτεινές και «λεπτές» ιστορίες όπως η «τρομοκρατία», όπου το μείζον ζήτημα είναι η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση.

Στην αποστολή των ΜΜΕ περιλαμβάνονται: Πρώτον, το κυνήγι των «τρομοκρατών» πάνω στα ίχνη, τον «ντορό», που δίνουν οι ίδιες οι διωκτικές αρχές, οι οποίες φροντίζουν να κλείνουν τη στρόφιγγα της επίσημης και υπεύθυνης ενημέρωσης και να ανοίγουν διάπλατα τα κανάλια της «ανεπίσημης» και κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Μια προσεκτική ματιά στα καθημερινά ρεπορτάζ των εφημερίδων δείχνει την ύπαρξη «κέντρου» (παρα)πληροφόρησης, παρά την «πληθώρα» των πληροφοριών.

Δεύτερον, η αναπαραγωγή και καταξίωση νέων «μύθων» (π.χ. η «υπευθυνότητα» των διωκτικών αρχών) ή το γκρέμισμα παλιών που πλέον δεν είναι χρήσιμοι και δεν εξυπηρετούν τους επιδιωκόμενους στόχους (π.χ. ότι είχε «υπερτιμηθεί» η «17Ν»!).

Τρίτον, σημαντικότατη είναι η συνεισφορά τους στην κατασκευή μιας «αντιτρομοκρατικής» συναίνεσης της «κοινής γνώμης», η οποία «πρέπει» να δείχνει τουλάχιστον ανοχή στις αμφιλεγόμενες (κομψή έκφραση) μεθόδους της αστυνομίας, αλλά και στη δικαιολόγηση λήψης «αντιτρομοκρατικών μέτρων» (τρομονόμος).

Υπάρχει όμως ταυτόχρονα και ο ανταγωνισμός και εμπορικός πόλεμος των καναλιών, που ορισμένες φορές κινδυνεύει να τινάξει στο αέρα τα σχέδια. Γι' αυτό, υπάρχει ο υπουργός Τύπου και ΜΜΕ και το ΕΣΡ, να διορθώνουν τα πράγματα και να αποκαθιστούν την τάξη.

Τα «ξεσπάσματα» του Χρ. Πρωτόπαππα δεν είναι απλώς υποκριτικά, είναι το άλλοθι στην παρεχόμενη (παρα)πληροφόρηση. Ευτυχώς η αξιοπιστία τους, λόγω και του βεβαρημένου παρελθόντος τους, είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα και «ο κόσμος δεν τους πιστεύει». Εξαιρετικά δύσκολο όμως να αρνηθεί την «αλήθεια» των ΜΜΕ.