Μια γενιά που καλείται να περιορίσει τη ζωή και τα όνειρά της στα περιθώρια που αφήνουν οι στρατηγικές κερδοφορίας των επιχειρήσεων σε βάρος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών - «Μια μορφωμένη αλλά επισφαλή γενιά, που εργάζεται με χαμηλούς μισθούς και περιορισμένες προοπτικές» - περιγράφει η πανελλαδική έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, σε συνεργασία με την «Alco», με θέμα «Νέοι και Εργασία 2025».

Σε αυτήν καταγράφονται οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής στους εργαζόμενους, η εξουθένωση και το γεγονός ότι ο μισθός δεν επαρκεί για να βγει ο μήνας, ενώ παράλληλα αποτυπώνεται σε έναν βαθμό η αντίληψη των νέων εργαζομένων για τις συνθήκες όπου ζουν και εργάζονται, μεταξύ άλλων το ότι τα εφόδια και οι δεξιότητες που διαθέτουν δεν τους εξασφαλίζουν καλύτερη ζωή και προοπτική (είναι ωστόσο δεδομένο ότι αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρήσεων που τους απασχολούν). Την ίδια στιγμή καταγράφεται η μη εμπιστοσύνη στους κρατικούς θεσμούς, αλλά και η πίστη τους στη συλλογική δράση.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2025, σε πανελλαδικό δείγμα 1.500 εργαζόμενων νέων, της «Gen Z», της γενιάς που βρίσκεται ακριβώς στο μεταίχμιο της μετάβασης από την Εκπαίδευση στην εργασία (γεννηθέντες μεταξύ 1997 και 2012). Οπως προκύπτει από τις απαντήσεις τους, μόλις το 20% των νέων εργαζομένων ζουν μόνοι τους. Το 45% εξακολουθούν να ζουν με τις οικογένειές του (ποσοστό που ανεβαίνει στο 65% για όσους εργάζονται με μερική απασχόληση) και το 30% με φίλους ή συντρόφους. Μόλις το 30% συμβάλλουν οικονομικά στο ενοίκιο ή στα έξοδα στέγασης.

Το 70% δηλώνουν ότι τα εισοδήματά τους δεν επαρκούν για τις βασικές ανάγκες, και το 52% αναγνωρίζουν οικονομική εξάρτηση από τους γονείς, κάτι που χαρακτηρίζεται αναγκαιότητα η οποία προκύπτει από τους χαμηλούς μισθούς και την ακριβή στέγαση.

Από τα ερωτήματα που αφορούν την εργασιακή καθημερινότητα, προκύπτει πως το 62% δηλώνουν ότι η εργασία επηρεάζει αρνητικά την προσωπική τους ζωή, με την πίεση της απόδοσης και τα διευρυμένα ωράρια να αφήνουν το αποτύπωμά τους. Το 60% δηλώνουν ότι βιώνουν εξουθένωση στην εργασία, ενώ το 46% αισθάνονται ότι η δουλειά τους επιβαρύνει την υγεία ή τον ύπνο του, η δε θετική ισορροπία ζωής - εργασίας καταγράφεται ιδιαίτερα χαμηλά για το 21%. Η συνολική ικανοποίηση από την εργασία κυμαίνεται στο 35%, ενώ άγχος - στρες δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν το 53%, με το 79% να πιστεύουν ότι η γενιά των γονιών τους έζησε καλύτερες εργασιακές και κοινωνικές συνθήκες, και το 65% να δηλώνουν ότι πιστεύουν πως δεν είναι εφικτό να δημιουργήσουν οικογένεια με τις παρούσες συνθήκες εργασίας τους - κόντρα στην κάλπικη εικόνα που επιχειρεί να εμφανίσει η κυβέρνηση, περί τάχα στήριξης των νέων...

Το 38% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι η εργασία τους δεν σχετίζεται με τις σπουδές ή την κατάρτισή τους, ενώ το 65% αισθάνονται μεγάλη επάρκεια σε ό,τι αφορά τις αναγκαίες ψηφιακές δεξιότητες για την εργασία τους. Η εμπιστοσύνη στους κρατικούς θεσμούς προστασίας της εργασίας είναι εξαιρετικά χαμηλή, με το 65% να δηλώνουν ότι δεν τους εμπιστεύονται. Την ίδια στιγμή το 36% έχουν συμμετάσχει σε απεργία ή άλλη συλλογική κινητοποίηση και το 67% απαντούν θετικά στην ερώτηση αν «θα συμμετείχα σε απεργία αν θεωρούσα δίκαιο το αίτημα», ενώ το ίδιο υψηλό ποσοστό, 67% θεωρούν ότι η συλλογική δράση μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας.