Κατανοητή η αγωνία τους, γιατί πολλοί εργαζόμενοι τούς έχουν γυρίσει εδώ και χρόνια την πλάτη, ακριβώς επειδή τους γνωρίζουν, και μάλιστα πολύ καλά: Δεν έχουν ξεχάσει τους σοσιαλδημοκράτες δημοτικούς συμβούλους της πόλης, όταν μαζί με άλλους «κόκκινους» της Linke και με τους «μαύρους» του CDU ξεπουλούσαν τη δημοτική περιουσία των 48.000 κατοικιών, κληρονομιά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, σε στεγαστικά μονοπώλια.

Γνωρίζουν και θυμούνται τη διαβόητη «Ατζέντα 2010» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, που έθαψε εργατικά δικαιώματα. Θυμούνται τις ομοσπονδιακές και τοπικές κυβερνήσεις, όπου οι σοσιαλδημοκράτες αυτοδύναμα ή σε «μεγάλο συνασπισμό» με τους χριστιανοδημοκράτες τσάκισαν και τσακίζουν κοινωνικά δικαιώματα.

Ηταν οι Σοσιαλδημοκράτες του Σολτς, που το 2022 κηρύσσοντας «αλλαγή εποχής» διέθεταν 100 δισ. για επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία και μαζί με τους Χριστιανοδημοκράτες που συγκυβερνούν σήμερα χτίζουν «μια ετοιμοπόλεμη Γερμανία», που συμμετέχει με τα μπούνια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση και έγκλημα όπου Γης, είτε στην Ουκρανία, είτε στην Παλαιστίνη, με το σύμμαχο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Η ιστορία είναι αμείλικτη: Η μόνη σχέση που έχει το SPD με τον Κόκκινο Νοέμβρη του 1918, είναι ότι ανέλαβε την πολιτική διαχείριση της αστικής εξουσίας μετά την εξέγερση των εργατών και στρατιωτών και τις εβδομάδες που ακολούθησαν έπνιξε στο αίμα την επανάσταση, με αποκορύφωμα τη στυγνή δολοφονία των ηγετών του γερμανικού προλεταριάτου, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ τον Γενάρη του 1919 στο Βερολίνο. Αυτό δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ!