Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ.

Δρούμε με επαναστατικό Πρόγραμμα σε συνθήκες μη επαναστατικές, στις οποίες η αντεπανάσταση έχει βάλει τη σφραγίδα της και όλα σε πιέζουν να κάνεις πίσω ή τουλάχιστον να μην πας τόσο μπροστά όσο απαιτείται. Είναι μία αντικειμενική αντίφαση, που όμως δεν αποτελεί παραλυτική διαπίστωση. Στο ίδιο το κείμενο των Θέσεων αναδεικνύονται τα θετικά αποτελέσματα που μετράει το Κόμμα.

Οι απαιτήσεις, όμως, ανεβάζουν τον πήχη και μας επιβάλλουν να πετύχουμε μια ανώτερου τύπου συγκρότηση, λειτουργία και δράση των οργάνων της ΚΝΕ για να αντιστοιχηθούμε με το επαναστατικό μας Πρόγραμμα. Καταπολεμώντας σε κάποιες περιπτώσεις τη ρουτινιάρικη δουλειά και τη συνήθεια που, όπως αναφέρει ο Ενγκελς στο «Αντι-Ντύρινγκ», είναι «μια μεγάλη συντηρητική δύναμη».

Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να σκεφτούμε ως στελέχη του Κόμματος χρεωμένα στην ΚΝΕ την αναβάθμιση της λειτουργίας των καθοδηγητικών οργάνων, ξεκινώντας από τα Γραφεία Περιοχής, δυναμώνοντας τα στοιχεία της συλλογικότητας, της κριτικής και αυτοκριτικής, και όχι λειτουργώντας με όρους «μασημένης τροφής» και εμπειρικής συζήτησης στα τρέχοντα. Κάτι που οδηγεί σε αποστέωση της συζήτησης και στο να αποκτούν απλά «εκτελεστικό» χαρακτήρα.

Οταν παίρνουμε τα απαραίτητα μέτρα πρώτα και κύρια στο περιεχόμενο της συνεδρίασης, όπως να γίνεται ουσιαστική ιδεολογική - πολιτική δουλειά για να ετοιμάσει ένας σύντροφος κάποιο θέμα που ξεφεύγει από τα τρέχοντα, να διευρύνεται η θεματολογία του οργάνου, ξεφεύγοντας από τη ρουτίνα των «τρεχόντων θεμάτων», ακόμα και να μοιράζονται από νωρίς οι εισηγήσεις και να εξασφαλίζεται χρόνος μελέτης, τότε αντιμετωπίζουμε το όργανο με βάση τις απαιτήσεις: Καλλιεργείται μέσα από την ουσιαστική συζήτηση η πρωτοβουλία και ευθύνη του κάθε στελέχους, αναπτύσσεται η γνώμη μέσα από την άνοδο του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου και άρα πιο αποτελεσματικά ανεβαίνει η ικανότητα καθοδήγησης στην ΟΒ.

Σε αυτόν τον δρόμο ανεβαίνει και η πρωτοβουλία και ευθύνη του κάθε καθοδηγητικού κρίκου, με κρίσιμο τον ρόλο του Γραμματέα του Τομέα και της ΟΒ.

Ετσι, κάθε στέλεχος προετοιμάζεται πολύπλευρα. Πρώτα και κύρια στην ιδεολογική - πολιτική του επάρκεια, στην πολιτική δράση, στα ζητήματα που επισημαίνουν οι Θέσεις, για να είναι ο καθένας μας έτοιμος να ανταποκριθεί σε όλες τις συνθήκες, με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματος και το Καταστατικό μας.

Είναι χαρακτηριστικό το ότι όταν διαταράσσεται μία «κανονικότητα», όταν οι ίδιες εξελίξεις ανεβάζουν την ευθύνη του κάθε καθοδηγητικού κρίκου, εκφράζεται πιο έντονα μια θετική προσπάθεια.

Το ζήτημα όμως είναι αυτές οι εξαιρέσεις να είναι ο κανόνας στη δουλειά μας. Και αυτό θα γίνεται στον βαθμό που δεν θα την τροφοδοτούν μόνο τα ξεσπάσματα στην ταξική πάλη, αλλά η καθημερινή σκέψη ότι ζούμε σε συνθήκες που συσσωρεύεται υλικό το οποίο θα οδηγήσει σε απότομες αλλαγές, ακόμα και επαναστατική κατάσταση ή πισωγύρισμα, που απαιτούν ενεργητική ετοιμότητα.

Ετσι θα αντιμετωπίσουμε και μια «κούραση» που εμφανίζεται και δεν είναι σωματική μόνο. Αφορά ζητήματα ιδεολογικής πίεσης που ασκεί το σύστημα, ότι «δεν αλλάζουν τα πράγματα», και αναζήτησης άμεσου αποτελέσματος στη δουλειά μας. Καταλήγει πολλές φορές στην αναζήτηση της ικανοποίησης σε στιγμές ξεκούρασης στην «προσωπική ζωή», αντιπαραθετικά με την κομματική ζωή και δράση.

Υπάρχει όμως το εξής ερώτημα: Τι είναι αυτό που δίνει ικανοποίηση και κίνητρο στον άνθρωπο που έχει αποφασίσει να ζει επαναστατικά; Πράγματι τα καθήκοντα είναι πολλά, η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στενεύει τα περιθώρια χρόνου και σε αυτόν τον χρόνο προστίθενται καθήκοντα για κάθε στέλεχος και μέλος της ΚΝΕ.

Ομως η ζωή είναι μία και είναι κομματική. Τελικά αυτό που σου δίνει ικανοποίηση είναι το αποτέλεσμα που δημιουργείται από τη συνειδητή δράση, την αυτοθυσία του κάθε συντρόφου, η γενική πολιτική δράση του Κόμματος που δημιουργείται με τη συνένωση των προσπαθειών όλων μας.

Το αποτέλεσμα αυτής της δράσης μετριέται στα κριτήρια που θέτουν οι Θέσεις. Και όχι μόνο στο πόσοι μας ψηφίζουν, που μπορεί να μην εκφράζεται με αυτά τα λόγια αλλά έτσι εννοείται κάπου. Λέμε ότι η ψήφος έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα σήμερα, όμως πολλές φορές εν τέλει αυτό που μένει όταν σχεδιάζουμε είναι το «να βρούμε τους ψηφοφόρους μας». Και αφήνουμε εκτός παιδιά με εργατική καταγωγή, διάθεση να ακούσουν τι λέει το Κόμμα, αγωνιστική διάθεση, που δεν έχουν ψηφίσει ΚΚΕ.

Παίρνοντας υπόψη ότι σε ορισμένες Οργανώσεις της επαρχίας προστίθενται κι άλλες δυσκολίες. Σε μεγάλες πόλεις ένα μέλος της ΚΝΕ θα πάρει δύναμη από το Φεστιβάλ στο οποίο θα περάσουν δεκάδες χιλιάδες, ακόμα κι αν ο ίδιος «δεν κάνει τίποτα», θα υπάρχει συμμετοχή, κάτι που σε μικρές πόλεις δεν είναι έτσι.

Αυτή η δυσκολία όμως περιέχει και μία θετική πλευρά: Την ανάγκη ανάληψης της προσωπικής ευθύνης στον σχεδιασμό και στη δράση της ΚΝΕ, κάτι που διαπαιδαγωγεί, επιτάσσει την ενεργή δράση για να πετύχουμε τους στόχους μας. Οτι απαιτείται μεγαλύτερη ιδεολογική - πολιτική διείσδυση, άρα όλοι να ανεβάσουμε την ικανότητά μας και να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας και στον περίγυρο κάθε Οργάνωσης, που αυξάνεται και προσβλέπει όλο και περισσότερο στο Κόμμα μας.

Αυτά μας δίνουν κίνητρο και ικανοποίηση. Είναι συγκλονιστικά τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται όταν παλεύεις με στόχο να διευρύνεται ο πυρήνας των ανθρώπων σε κάθε χώρο που παλεύει το Πρόγραμμα του Κόμματος, όταν παλεύεις για τη συγκέντρωση δυνάμεων στην υπόθεση της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας. Και είμαστε περήφανοι που σαν μέλη της ΚΝΕ έχουμε το προνόμιο να ζούμε τα συναισθήματα που δημιουργεί η δράση μας, οι θυσίες και κόποι μας, την ώρα που άλλοι ψάχνουν τη φυγή στις εξαρτήσεις, στην πρόσκαιρη εκτόνωση με καταναλωτικά κριτήρια, ή στην προσωπική επιτυχία με όρους ατομισμού και αυταπατών.

Βεβαίως στη ζωή του κομμουνιστή υπάρχουν και στιγμές ξεκούρασης, αλλά έχουν και συγκεκριμένο περιεχόμενο, δεν μπορεί να είναι μόνο «σκότωμα χρόνου».

Ξεκούραση απαραίτητη είναι και το να δεις ένα θέατρο, να πας σε μια συναυλία, να δεις μια ποιοτική ταινία, να αθληθείς, να εξασφαλίσεις χρόνο με τους φίλους και την ερωτική σου σχέση. Ομως αυτή η διαδικασία σού προσφέρει γνώση, δύναμη, ανεβάζει την ποιότητα στη σκέψη σου, ουσιαστική επικοινωνία, πράγματα που θα έχουν αντανάκλαση και στην καθοδηγητική δουλειά και αποτελούν στοιχεία προετοιμασίας και σε πιο δύσκολες συνθήκες, αν τα αντιμετωπίζεις με αυτήν τη στάση ζωής.