3η ενότητα: Η πείρα του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα για τον Αθλητισμό ως στάση ζωής | ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)

Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)

3η ενότητα: Η πείρα του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα για τον Αθλητισμό ως στάση ζωής

Ο Αλ. Ματής

«Ο αθλητισμός ως στάση ζωής: Η πείρα του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα» ήταν το θέμα της τρίτης ενότητας στην ημερίδα του ΚΣ της ΚΝΕ για τον Αθλητισμό, και μετέφερε πλούσια πείρα από ένα σύστημα που βλέπει τον Αθλητισμό με εντελώς διαφορετική ματιά.

«Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της αστικής τάξης προσπαθούν να υποδουλώσουν τις φυσικές και τεχνικές ικανότητες του αθλητή, που θεωρούν ότι τον διαθέτουν ως περιουσιακό τους στοιχείο, και να τον μετατρέψουν σε αλλοτριωμένο, υπάκουο, φοβισμένο και χωρίς άποψη άτομο. Ο Αθλητισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί προς όφελος του ανθρώπου όσο την εξουσία διατηρούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου, επειδή κυριαρχεί το κέρδος σε κάθε έκφανσή του. Σε αντιδιαστολή με αυτό, στον σοσιαλισμό η κατεύθυνση είναι "όλα στο όνομα του ανθρώπου, για το καλό του ανθρώπου"», είπε χαρακτηριστικά στην εισήγησή του ο Κώστας Μπουντόλος, ομότιμος καθηγητής της ΣΕΦΑΑ του ΕΚΠΑ, ανοίγοντας την τρίτη ενότητα.

Και, μιλώντας ακριβώς για την εκ διαμέτρου διαφορετική αντίληψη του σοσιαλισμού σε ό,τι αφορά τον Αθλητισμό, τόνισε μεταξύ άλλων: «Ο παιδαγωγικός ρόλος του Αθλητισμού και της Φυσικής Αγωγής στον σοσιαλισμό εκπληρώνεται ακολουθώντας διπλή κατεύθυνση. Η πρώτη αφορά την παιδαγωγική παρέμβαση στον ίδιο τον ασκούμενο και τον αθλητή και κατ' επέκταση στις αντίστοιχες ομάδες αυτών, ενώ η δεύτερη στους ειδικούς προπονητές, επιστημονικούς συνεργάτες (γιατροί, φυσιοθεραπευτές, υπεύθυνοι οργάνωσης κ.ά.), αλλά και στις κοινωνικές μάζες που παρακολουθούν το αθλητικό θέαμα. Αυτή η σχέση είναι αλληλένδετη και βασίζεται σε κοινωνικο-παιδαγωγικά κριτήρια, όπως είναι η αρμονική ανάπτυξη της νεολαίας, η διά βίου άσκηση, η απόκτηση συνηθειών για την προσωπική υγεία και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Μια μεγάλη, μαζικής κλίμακας αθλητική εκδήλωση για τον λαό θεωρείται μια υγιής αναψυχή με το θέαμα που παρακολουθούν, εκφράζει τον πατριωτισμό του, τον σοσιαλιστικό διεθνισμό και το χρέος απέναντι στην πατρίδα. Ο σοσιαλιστικός τρόπος ζωής και τα επιτεύγματα του λαού μπορούν να αποτελέσουν και μια μορφή ανάδειξης ή και προπαγάνδας στους ξένους θεατές. Η αθλητική δραστηριότητα στον σοσιαλισμό είναι μορφή κοινωνικής δράσης. Οι αθλητές με τη συμπεριφορά τους, τη συναδελφική στάση απέναντι στον συναγωνιζόμενο, τη φιλία, την ανιδιοτέλεια, αναδεικνύουν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς.

Κάθε αθλητική δραστηριότητα αποτελεί μια μορφή κοινωνικά ωφέλιμης ενεργοποίησης για όλους τους συμμετέχοντες. Τόσο οι συστηματικές και οργανωμένες προπονήσεις όσο και η διεξαγωγή των αγώνων καλλιεργούν την εργατικότητα, συμβάλλουν στη διαμόρφωση των συνηθειών της σοσιαλιστικής εργασίας και συμβίωσης, της ειλικρινούς επικοινωνίας στην ομαδική προσπάθεια. Οι αθλητές και ο κάθε αθλούμενος προσπαθούν να ανεβάσουν το επίπεδο βελτίωσης των φυσικών ικανοτήτων και της απόδοσης, αλλά ταυτόχρονα να θωρακίσουν την υγεία τους, να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά τους σε ένα περιβάλλον συνεργασίας μέσα στην κοινωνία. Οι αθλητικές επιδόσεις εξυψώνουν τον άνθρωπο και ειδικά τον νέο και την νέα, αλλά ταυτόχρονα δίνουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης της προσωπικότητας, που θα έχει αντίκτυπο στην κοινωνία».

Προβάλλοντας πολλές εικόνες από την ΕΣΣΔ, ο Κ. Μπουντόλος μίλησε για τον μαζικό αθλητισμό στα συνδικάτα, στη νεολαία, και για τον σταθερό προσανατολισμό της Κομσομόλ. Επίσης για τις κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού στη Φυσική Αγωγή και στον Αθλητισμό, που ήταν κατοχυρωμένο κοινωνικό δικαίωμα και συνδυαζόταν με το δικαίωμα στην ανάπαυση - ρυθμιζόταν εξάλλου η εργάσιμη μέρα, ορίζονταν οι ετήσιες άδειες, εξασφαλιζόταν η εξυπηρέτηση σε σπίτια αναψυχής, λέσχες, θεραπευτήρια κ.ά. Οι δε κοινωνικές κατακτήσεις του σοσιαλισμού στον τομέα του Αθλητισμού, συνέχισε, «βρήκαν ανταπόκριση στις επιτυχίες των αθλητών της Σοβιετικής Ενωσης, με την κατάκτηση 1.000 και πλέον Ολυμπιακών μεταλλίων από το έτος 1952, που άρχισαν να λαμβάνουν μέρος στους Αγώνες, έως τα μέσα του 1980». Μίλησε ακόμα για τις «Σπαρτακιάδες», για αθλητικούς διαγωνισμούς που διοργανώνονταν μεταξύ πόλεων, προγράμματα που καταρτίζονταν για την ανάπτυξη της Φυσικής Αγωγής και οδηγούσαν σε ολόπλευρη ανάπτυξη παιδιών και εφήβων, καταδεικνύοντας ότι «ο Αθλητισμός ως στάση ζωής δίδαξε στον σοσιαλισμό του 20ού αιώνα ότι σκοπός του είναι να υπηρετεί την εδραίωση της ειρήνης, την αλληλοκατανόηση των λαών, την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων».

***Ακολούθως ο Γρηγόρης Μαλουσάρης, πρώην αθλητής βόλεϊ και επίκουρος καθηγητής στη ΣΕΦΑΑ Αθήνας, στην παρέμβασή του με θέμα «Διαμορφώνοντας πρωταθλητές μέσα από τον μαζικό αθλητισμό - Ο Αθλητισμός στη σοσιαλιστική Ρουμανία» αναφέρθηκε στην εμπειρία του εκεί, ως αθλητής σε τμήματα υποδομής και σε σχολικές ομάδες. Μίλησε για τον ρόλο και τη συμβολή του κράτους στον Αθλητισμό, με δομές όπως αυτή του Ινστιτούτου Φυσικής Αγωγής και με τις βάσεις για όλο αυτό να ξεκινούν από το σχολείο. Η Φυσική Αγωγή αποτελούσε βάση για το χτίσιμο της νέας κοινωνίας, είπε, προσθέτοντας ότι η ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών συμβάδιζε με την εκβιομηχάνιση, ενώ παρουσίασε πώς λειτουργούσε ολόκληρο το σύστημα της ανάπτυξης του Αθλητισμού σε όλα τα επίπεδά του (μαζικός, υψηλός κ.λπ.), κάτι που οδήγησε επίσης σε σημαντικότατες διακρίσεις και μετάλλια.Ο Αλέξης Ματής, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον Σοσιαλισμό», στην παρέμβασή του με θέμα «Υποδομές στην ΕΣΣΔ» τόνισε ότι «ο Αθλητισμός και η Φυσική Αγωγή ενσωματώθηκαν στη σοβιετική κοινωνία, και αργότερα στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, χάρη στον σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής και στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό». Επεσήμανε τον πρωτεύοντα ρόλο που είχαν η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός στη Σοβιετική Ενωση, όπου αναπτύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον πρώτο καιρό κιόλας της Επανάστασης και της επικράτησης των μπολσεβίκων. Μίλησε για τον ρόλο του κράτους στον Αθλητισμό και τη συμβολή της νεολαίας (Κομσομόλ) στην άσκηση σε καθημερινό επίπεδο, και στάθηκε στην ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών, στις ομάδες που δημιουργήθηκαν στον στρατό, σε σωματεία, εργοστάσια, σχολεία, επαρχίες, γειτονιές κ.λπ., ενώ μίλησε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, τους μόνους που δεν είχαν χορηγούς, και εντυπωσίασε με τα αριθμητικά στοιχεία που έδωσε για όλο το τεράστιο δίκτυο ανάπτυξης του Αθλητισμού στην ΕΣΣΔ.

Ο Γρ. Μαλουσάρης

Ο Κ. Μπουντόλος