Η πραγματικότητα στην Ιταλία - ισχυρή καπιταλιστική δύναμη της Ευρώπης και μέλος του G7 - προσφέρει πολλά παραδείγματα «για το πόσο ψευδής είναι η αφήγηση γύρω από το ευρωπαϊκό "κράτος δικαίου"», τονίστηκε στην παρέμβαση του Markol Malocaj.

«Η Ιταλία βιώνει φάση σοβαρής περιστολής των συνταγματικών ελευθεριών, των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κλιμάκωσης της πολιτικής καταστολής. Ολα αυτά ξεκίνησαν πολύ πριν την άνοδο της εθνικιστικής κυβέρνησης της Τζόρτζια Μελόνι».

«Τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκαν στην Ιταλία εργατικοί αγώνες και απεργίες στον κλάδο της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics). Το ιταλικό κράτος συνέπραξε άμεσα με τα μονοπώλια. Ισχυρές πολυεθνικές, όπως η "FedEx", οργάνωσαν επιθέσεις ενάντια σε απεργούς με ομάδες τραμπούκων - μισθοφόρων, οπλισμένων με ρόπαλα, τούβλα και πέτρες. Σε μία από αυτές ένας εργάτης έπεσε σε κώμα.

Σε απεργία τον Ιούνη 2021, ως απάντηση στις επιθέσεις, ένας συνδικαλιστής δολοφονήθηκε. Αλλος συνδικαλιστής είχε δολοφονηθεί το 2016 επί κεντροαριστερής κυβέρνησης του τότε πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι».

Ωστόσο, τα συνδικάτα είναι αυτά που διώκονται ως «εγκληματικές οργανώσεις», «με τον εισαγγελέα να ισχυρίζεται ότι η απεργία για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις συνιστά... "εκβιασμό" σε βάρος της επιχείρησης».

Ιδιαίτερα στάθηκε στον αγώνα των λιμενεργατών στην Ιταλία σε πόλεις όπως Γένοβα, Σαλέρνο, Λιβόρνο, Νάπολη. Στη Γένοβα, «η Αυτόνομη Συλλογικότητα Λιμενεργατών έχει πραγματοποιήσει δεκάδες απεργίες που εμπόδισαν τη φόρτωση όπλων προς χώρες που διεξάγουν πολέμους, όπως το Ισραήλ».

«Τους τελευταίους μήνες, η κυβέρνηση Μελόνι προώθησε έναν νέο κατασταλτικό νόμο», που «υπονομεύει συνταγματικές ελευθερίες, θεσπίζει 14 νέα αδικήματα και αυξάνει τις ποινές για ήδη υπάρχοντα», με στόχο τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. «Ολα αυτά θεωρούνται απολύτως "συμβατά" με τις "αρχές και αξίες" της ΕΕ».