Αρση της διαπίστευσης μπορεί να γίνει ακόμα και για «προσπάθεια συλλογής μη εγκεκριμένης πληροφορίας», που σημαίνει ότι ποινικοποιείται μέχρι και η πρόθεση του δημοσιογράφου να ερευνήσει κάτι που δεν είναι «εγκεκριμένο»! Η φίμωση αυτή δεν είναι βέβαια τυχαία, ούτε αφορά μόνο τις ΗΠΑ, αφού και στην ΕΕ ενισχύεται το πλαίσιο της λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας των δημοσιογράφων, ειδικά για ζητήματα που αφορούν τη διαχείριση «κρίσεων» από το κράτος και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ακόμα και ο αντιρατσιστικός νόμος, με τις κατηγορίες περί «αντισημιτισμού», λειτουργεί ως λογοκριτής σε όποιον υπερασπίζεται τον Παλαιστινιακό λαό. Η κρατική λογοκρισία σε όλες τις εκδοχές εντείνεται στη σκιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της πολεμικής προετοιμασίας, κάνοντας φύλλο και φτερό τις κάλπικες αστικές διακηρύξεις περί «αντικειμενικότητας», «ανεξαρτησίας» και «ελευθερίας» στην ενημέρωση, η οποία φτάνει μέχρι εκεί που δεν θίγονται και δεν αμφισβητούνται τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της. Κραυγαλέο παράδειγμα είναι το Ισραήλ: Ο,τι βγαίνει προς τα έξω είναι ελεγχόμενο από το κράτος και τον στρατό, κι ό,τι ενοχλεί φιμώνεται για πάντα με μια σφαίρα στο κεφάλι.