Το βιβλίο - λίβελος «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη (Νίκολας Γκαίητζ) ανέσυραν από τη ναφθαλίνη οι αντικομμουνιστές του ...κονσερβοκουτιού, με τον υπουργό εμπορευματοποίησης της Υγείας, Αδ. Γεωργιάδη, να σέρνει τον χορό: Μετά από συνάντηση που είχε με τον συγγραφέα και γιο της Ελένης Γκατζογιάννη (το βιβλίο υποτίθεται πως περιγράφει την ιστορία της και τη δολοφονία της από μαχητές του ΔΣΕ), έκανε μια εμετική ανάρτηση, στην οποία εκθείαζε τα παραμύθια του αμερικανοθρεμμένου αντικομμουνιστή και πρότεινε με link την ομώνυμη ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο.

Θυμίζουμε ότι το βιβλίο γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κατ' εντολή της αμερικανικής κυβέρνησης, με στόχο να αθωώσει την αγγλοαμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα το 1944-'49 και να συκοφαντήσει τον μεγάλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, όπως και του ΔΣΕ. Μάλιστα, το αντικομμουνιστικό αυτό μυθιστόρημα (μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί) είχε προλογίσει ο Κων. Μητσοτάκης.

Το βιβλίο υποτίθεται ότι αναφέρεται στην ιστορία της Ελένης Γκατζογιάννη, που «δολοφονήθηκε στην Ηπειρο από αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού, επειδή προσπάθησε να σώσει τα παιδιά της στέλνοντάς τα στη "λευτεριά"», όπως γράφει ο Γεωργιάδης στην ανάρτησή του. Η πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς διαφορετική...

Από την ιστορική έρευνα προκύπτει ότι η Γκατζογιάννη, με καταγωγή από το χωριό Λια της Ηπείρου, συνελήφθη το 1948 από την Πολιτοφυλακή του Δημοκρατικού Στρατού στην περιοχή Μουργκάνα επειδή πιάστηκε να καταδίδει τους μαχητές του ΔΣΕ, μεταφέροντας σημειώσεις στον αντίπαλο για τις θέσεις τους και την αριθμητική τους δύναμη! Για αυτόν ακριβώς τον λόγο πέρασε από Λαϊκό Δικαστήριο, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε.

Σύμφωνα με όσα περιγράφουν αυτόπτες μάρτυρες, ανάμεσά τους ο Κωνσταντίνος Σλίκας, λοχαγός του ΔΣΕ, όπως καταγράφεται στο βιβλίο «Οι ήρωες γεννιούνται στη θύελλα. Η ζωή και η δράση του μαχητή του ΔΣΕ» (Νίκος Μότσιος, εκδόσεις «ΕΝΕΚΕΝ», Θεσσαλονίκη 2008), η Γκατζογιάννη και ακόμη μια γυναίκα, προφασιζόμενες πως θα επισκεφθούν ηλικιωμένους συγγενείς σε παρακείμενο χωριό, ζήτησαν άδεια για να περάσουν από την αντάρτικη ομάδα του Σλίκα, όπως και έγινε. Μετά από λίγο, όμως, πιάστηκαν επ' αυτοφόρω από αντάρτες της Πολιτοφυλακής να μεταφέρουν σημείωμα με κατασκοπευτικό περιεχόμενο και τις γύρισαν πίσω, προκειμένου να οδηγηθούν σε δίκη.

Τη μαρτυρία του Σλίκα επιβεβαιώνει στο βιβλίο και ο Γιάννης Πόρτικας, πολιτοφύλακας στην περιοχή, ο οποίος μαζί με ακόμα έναν αντάρτη ήταν αυτοί που την συνέλαβαν. Μάλιστα, η Γκατζογιάννη είχε συλληφθεί ακόμα μια φορά να μεταφέρει τέτοιο σημείωμα, της έγινε σύσταση να σταματήσει να κατασκοπεύει τους αντάρτες και είχε αφεθεί ελεύθερη!

Ο Δ. Γκαστής από τον ΕΛΑΣ διηγείται επίσης για την Γκατζογιάννη αυτολεξεί πως «ήταν πληροφοριοδότης του εχθρού. Τα στοιχεία που έδινε ήταν ακριβή. Μας εντοπίζανε και μας βομβαρδίζανε, χωρίς να ξεφεύγουν ρούπι από τον στόχο τους. Με αυτές τις πληροφορίες χάθηκαν εκατοντάδες αγωνιστές». Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, η Γκατζογιάννη έγραφε ή της έδιναν σημειώματα, τα οποία πήγαινε σε ένα χωράφι που υποτίθεται καλλιεργούσε, ανάμεσα στα μέτωπα του ΔΣΕ και του κυβερνητικού στρατού. Τα τοποθετούσε κάτω από μια πέτρα και με αυτόν τον τρόπο έφταναν οι πληροφορίες στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Χαρακτηριστική για το μέγεθος του ψέματος που έχει κατασκευάσει ο γιος της Γκατζογιάννη στο βιβλίο του - όπου δεν διστάζει να ρίξει λάσπη ακόμα και σε αγωνιστές του ΔΣΕ όπως οι αδερφοί Σκεύη - είναι η μαρτυρία του Γ. Μπόκα, χωριανού και συγγενούς του «συγγραφέα». Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, σε μια πλάκα στην εκκλησία του χωριού, ο Γκατζογιάννης γράφει τα ονόματα συγγενών του που υποτίθεται ότι «σφαγιάστηκαν από τους κομμουνιστοσυμμορίτες» και ανάμεσα σε αυτούς έχει βάλει και την Χρυσούλα Γκατζογιάννη, η οποία ήταν τιμημένη αντάρτισσα του ΔΣΕ που έπεσε ηρωικά μαχόμενη!

Ακόμη, για το βιβλίο «Ελένη» ο Γερμανός δημοσιογράφος Αρμιν Κέρκερ, ο οποίος διεξήγαγε ενδελεχή έρευνα, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Frankfurter Rundschau» με τίτλο «Κλασική περίπτωση πλαστογράφησης της ελληνικής Ιστορίας». Κι αυτό τα λέει όλα...

Τα ψέματα του Γκατζογιάννη έχουν γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος από την ιστορική έρευνα. Αυτό που μένει είναι ότι ο αντικομμουνισμός, χυδαίος και εκλεπτυσμένος, δυναμώνει σε μια περίοδο που «τρέχουν» σοβαρές εξελίξεις και διεργασίες σε βάρος των εργαζομένων και του λαού: Η πολεμική προπαρασκευή κλιμακώνεται μαζί με την εμπλοκή της χώρας στα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, η κυβέρνηση φέρνει νόμους όπως αυτόν για το 13ωρο και οι δυσκολίες στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος ανησυχούν τα επιτελεία, όσο η λαϊκή δυσαρέσκεια μεγαλώνει, χωρίς να έχει διαμορφωθεί ακόμα πόλος κυβερνητικής εναλλακτικής.

Σε αυτά τα σχέδια της αστικής τάξης και των κομμάτων της, το ΚΚΕ τους χαλάει τη σούπα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στη σύγκρουση με όλες τις εκδοχές της αστικής πολιτικής, η πρωτοπόρα δράση του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή είναι καρφί στο μάτι τους. Γι' αυτό σε τέτοιες περιόδους βρίσκουν απάγκιο στο γνωστό λιμάνι του αντικομμουνισμού, επιβεβαιώνοντας ότι αυτός πάει χέρι χέρι με την επίθεση στον λαό, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.

Ματαιοπονούν και το ξέρουν. Οσους αντικομμουνιστικούς σκελετούς κι αν βγάλουν από την αραχνιασμένη ντουλάπα του βάρβαρου συστήματος που υπηρετούν, θα βρίσκουν πάντα μπροστά τους τον απροσπέλαστο τοίχο των ακατάλυτων δεσμών που σφυρηλατεί το ΚΚΕ με τον λαό στους καθημερινούς αγώνες για την ανατροπή του.