Με πανηγυρισμούς για τα ψίχουλα που δίνει στην Εκπαίδευση σε σχέση με τις ανάγκες των σχολείων. και με φιέστες για ...δευτερότριτα ζητήματα, όταν δεν έχουν εξασφαλιστεί τα βασικά, οδεύει η κυβέρνηση για άλλη μια χρονιά στο άνοιγμα των σχολείων αύριο Πέμπτη, ανοίγοντας ταυτόχρονα την ατζέντα για πιο βαθιά ταξικές και αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις.

Πρωθυπουργός και υπουργός Παιδείας διαφημίζουν τους 10.000 μόνιμους διορισμούς και την ανακαίνιση 431 σχολείων μέσω του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου». Μόνο που αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών. Κάθε χρόνο προσλαμβάνονται πάνω από 40.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, ενώ συνταξιοδοτούνται 4.000 - 7.000. Οι μόνιμες προσλήψεις είναι ολοφάνερο ότι δεν επαρκούν. Γι' αυτό εξάλλου η πρόσληψη των αναπληρωτών γίνεται σε πολλές φάσεις και πρέπει να φτάσουμε μέχρι τον Νοέμβρη - στην καλύτερη περίπτωση - για να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία.

Μετά και την πρώτη φάση προσλήψεων αναπληρωτών, τα κενά στα σχολεία είναι χιλιάδες και η κάλυψη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση φτάνει μόλις το 40% των πραγματικών αναγκών. Την ίδια ώρα, οι εκπαιδευτικοί σφίγγουν το ζωνάρι για να τα βγάλουν πέρα με τους πενιχρούς μισθούς και την απουσία οποιασδήποτε μέριμνας και στήριξης από το κράτος ενώ γυρνούν ανά την Ελλάδα να μορφώσουν τα παιδιά μας, προσπαθώντας να διαχειριστούν και τις δικές τους υποχρεώσεις και οικογένειες.

Τα ανακαινισμένα σχολεία του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου», από την άλλη, αντιστοιχούν μόλις στο 3% του συνόλου των σχολικών μονάδων. Ψίχουλα σε σχέση με τις ανάγκες δηλαδή, όταν το 65% των σχολείων της χώρας είναι άνω των 40 ετών και δεν έχει γίνει καν προσεισμικός έλεγχος σε όλα. Η κυβέρνηση «ευχαριστεί» τις τράπεζες που θα συνεχίσουν να δίνουν από 100 εκατ. τον χρόνο στο «Μαριέττα Γιαννάκου» για την ανακαίνιση σχολείων, ποσό που φτάνει μόνο για μερεμέτια. Την ίδια ώρα, στα κεφάλια μαθητών και εκπαιδευτικών ...«βρέχει» σοβάδες, ένα σημαντικό ποσοστό νηπιαγωγείων συνεχίζουν να στεγάζονται σε κοντέινερ κ.ο.κ.

Σε μαρτύριο διαρκείας για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς εξελίσσονται και τα υψηλά ανώτατα όρια μαθητών ανά τμήματα, με βάση τα οποία προωθούνται συγχωνεύσεις και κλεισίματα τμημάτων και στοιβάζονται οι μαθητές, χωρίς να μπορεί ο εκπαιδευτικός να σκύψει αποτελεσματικά στις ανάγκες του καθενός και χωρίς να έχουν όλοι οι μαθητές - και κυρίως οι πιο αδύναμοι - τη στήριξη που πρέπει.

Η «απάντηση» της κυβέρνησης σε αυτό είναι η νομιμοποίηση και η διεύρυνση της διαφοροποίησης, με διαχωρισμό της ύλης σε υποχρεωτική και προαιρετική - δηλαδή μόνο υποχρεωτική, μόνο τα στοιχειώδη για τα τμήματα που «δεν τραβάνε». Ετσι, πέρα από τους ύμνους στην «πολυτυπία» των σχολείων, πέρα από τον πολλαπλασιασμό των Πρότυπων Σχολείων, τη λειτουργία των καινούργιων Ωνάσειων κ.λπ., τώρα ο διαχωρισμός της γνώσης περνάει οριζόντια και στο σύνολο της Εκπαίδευσης... Καλά σχολεία για κάποιους, όχι για όλους, ολόκληρη η ύλη για κάποιους, όχι για όλους, κ.ο.κ.

Απ' όλα αυτά που «καίνε» τη λαϊκή οικογένεια προσπαθεί να αποπροσανατολίσει η κυβέρνηση τον λαό, κάνοντας σημαία την πιλοτική εισαγωγή εφαρμογών Τεχνητής Νοημοσύνης σε σχολεία, το πιλοτικό πρόγραμμα εκπαίδευσης στην αναγνώριση των fake news στο διαδίκτυο, τα σετ ρομποτικής και τους διαδραστικούς πίνακες, που τους κρεμάει εδώ και πέντε χρόνια στα σχολεία, ταΐζοντας μονοπώλια και πολυεθνικές. Οπως έκανε πέρυσι με το ...«κινητό στην τσάντα», αντί να απολογείται για τις ελλείψεις προσωπικού, τις προβληματικές υποδομές κ.λπ.

Μαζί με τα παραπάνω, η κυβέρνηση ανοίγει τη συζήτηση για το «Εθνικό Απολυτήριο», στο όνομα της ενίσχυσης του αυτόνομου παιδαγωγικού ρόλου του Λυκείου, αυτού του Λυκείου όμως που όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις - μαζί και η σημερινή - το έχουν υποτάξει πλήρως στις εξετάσεις και στη διαδικασία πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Τι λένε τώρα για το «Εθνικό Απολυτήριο»; Οτι θα πολλαπλασιάσουν τις εξετάσεις, ότι θα μετρούν οι βαθμοί όλων των τάξεων του Λυκείου - και όχι μόνο αυτοί των πανελλαδικών - για την πρόσβαση στα ΑΕΙ. Δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση του Λυκείου στην πρόσβαση στα ΑΕΙ, ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη φροντιστηρίων, αύξηση του ανταγωνισμού, του άγχους και της οικονομικής αιμορραγίας για τους μαθητές και τις οικογένειές τους.

Μία ακόμα χρονιά που ξεκινάει με τα ίδια προβλήματα υπάρχει κάθε λόγος να μετατραπεί από εκπαιδευτικούς και γονείς σε μια αγωνιστική χρονιά, όπου θα βάλουν εμπόδια στα σχέδια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για την Εκπαίδευση, θα υπερασπιστούν το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση, την ανάγκη για σχολεία σύγχρονα, πλήρως εξοπλισμένα με προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές.

Αυτό είναι το καλύτερο μάθημα που μπορούν να δώσουν με το «καλημέρα» της νέας σχολικής χρονιάς στους μαθητές οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, με τα σωματεία και τους συλλόγους τους, οργανώνοντας από την πρώτη μέρα τον αγώνα για σχολεία και μόρφωση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίησή τους, αν φύγουν από τη μέση το εμπόδιο του κέρδους και το κριτήριο λειτουργίας της Εκπαίδευσης με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του.