«Με βάση τη σχετική Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το συνολικό κόστος της παρέμβασης φτάνει τα 2,1 δισ. ευρώ ενώ αν αφαιρεθεί ο φόρος, οι ασφαλιστικές εισφορές, οι εισφορές για συντάξεις, ο ΦΠΑ, το τελικό κόστος επιβάρυνσης για τα δημόσια ταμεία υπολογίζεται σε 1 δισ. ευρώ. Και αυτός ο χώρος, σύμφωνα και με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που παρουσίασε πρόσφατα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, υπάρχει και για το 2025 και το 2026, έως και το 2028». Αυτά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρότασή του για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο. Τύφλα να 'χουν δηλαδή τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, που δεν θα μπορούσαν να μετρήσουν καλύτερα με το «ζύγι» του κεφαλαίου, μην τύχει και ξεφύγει κανένα γραμμάριο παραπάνω για τις λαϊκές ανάγκες και πέσει έξω το ταμείο του κράτους τους! Σε άλλο σημείο, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τη λαϊκή κατανάλωση ως στήριγμα της οικονομικής ανάπτυξης, λέγοντας πως η επαναφορά των Δώρων «έχει σημαντική επίδραση στην τόνωση της κατανάλωσης και της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας, υποστηρίζοντας έτσι τη λειτουργία της αγοράς». Λες και υπήρχε περίπτωση τα χρήματα αυτά να πάνε στην ...αποταμίευση! Με δυο λόγια μπορεί στη «βιτρίνα» της σοσιαλδημοκρατίας να γράφει «εργατικές διεκδικήσεις», αλλά στη «ζυγαριά» γράφει «κεφάλαιο» και «αστικό κράτος», με τον λαό μόνιμα χαμένο. Αλλού, λοιπόν, και όχι στις χρεοκοπημένες αυταπάτες περί «ανάπτυξης για όλους» πρέπει να ψάξει ο λαός την ικανοποίηση των αναγκών του: Μόνο αν χάσει το κεφάλαιο μπορεί να κερδίσει ο ίδιος.