Υπάρχει μια κατηγορία αναλυτών που τσακώνονται για το αν η ΕΕ «διέσωσε την υπόσταση της Ουκρανίας ως ανεξάρτητου κράτους» στα παζάρια με τον Τραμπ, ή αν είναι «παρακολούθημα των ΗΠΑ», που τους ανακοινώνουν προειλημμένες αποφάσεις για αλλαγές συνόρων στην περιοχή. Μεγάλος ο καημός τους για τη «στρατηγική αυτονομία» ΕΕ, αλλά καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης, ούτε αυτών που σφαγιάζονται μαζικά στα πεδία των μαχών. Ο βρώμικος ρόλος της ΕΕ είναι δεδομένος στην κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ειδικά μετά την ανοιχτή επέμβαση στην Ουκρανία και το πραξικόπημα του 2014, στηρίζοντας την τότε κυβέρνηση να επιτεθεί και στρατιωτικά στον ρωσόφωνο πληθυσμό. Αλλά και μετά, η παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ, που υποτίθεται ότι εγγυόταν η ΕΕ, επιτάχυνε την πολεμική σύγκρουση, που κλιμακώθηκε με τη ρωσική εισβολή. Η ΕΕ, λοιπόν, δίπλα στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, έχει βάλει ανεξίτηλα την υπογραφή της στην αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στο μακελειό και στη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία, όπου η Ρωσία έχει το πάνω χέρι στρατιωτικά. Κάλπικος, επομένως, ο πόνος για το «απαραβίαστο των συνόρων» από εκείνους που θρέφουν στον κόρφο των ανταγωνισμών και των συμφερόντων τους τις αιτίες για το ξαναχάραγμά τους. Οχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τη Μέση Ανατολή κ.α.