Θυμάστε το σλόγκαν της κυβέρνησης για «ποιοτικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας»; Ε λοιπόν, μετά από έξι χρόνια, αυτό που τελικά ήρθε είναι η νομοθέτηση των 13 ωρών εργασίας στον ένα εργοδότη, μετά τη νομοθέτηση του 13ωρου σε δύο ή περισσότερους εργοδότες. Να, «στο πιάτο», ποιες είναι οι «ποιοτικές θέσεις» εργασίας με τη βούλα της ΕΕ: Η δουλειά ήλιο με ήλιο, η απογείωση της εκμετάλλευσης του εργάτη, μέχρι φυσικής εξόντωσης. Οσο για τον προκλητικό ισχυρισμό των κυβερνητικών στελεχών ότι με αυτόν τον τρόπο ο εργαζόμενος βελτιώνει τάχα τον μισθό του, την απάντηση δίνει μια πρόσφατη έρευνα στην οποία το 65% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είτε δεν αμείβονται καθόλου (49%) ή αμείβονται μερικώς (16%) για την υπερεργασία. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά γίνονται σε περίοδο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, με ρυθμούς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και με τα κονδύλια της ΕΕ να ρέουν προς τα μονοπώλια μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης, των κρατικών ενισχύσεων, των προγραμμάτων για την πολεμική οικονομία. Οι εργαζόμενοι όμως συνεχίζουν να μετρούν απώλειες, την ώρα που η κυβέρνηση προλειαίνει το έδαφος για νέες αιματηρές θυσίες, επιβεβαιώνοντας ότι τα καπιταλιστικά κέρδη όχι μόνο δεν συναντιούνται πουθενά με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά προϋποθέτουν και τη διαρκή συντριβή τους.