Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η απαίτηση του καθηγητή καρδιοχειρουργού στο ΠΓΝ Λάρισας να εισπράξει από την οικογένεια ασθενούς 2.500 ευρώ για να χειρουργήσει αποτελεί τον ορισμό της παλιανθρωπιάς, που πριν βάλει το νυστέρι στον ασθενή για να σωθεί η ζωή του το βάζει για να κόψουν τον λαιμό τους οι συγγενείς, προκειμένου να βρουν το χρήμα για να τον πληρώσουν. Βεβαίως, όπως γίνεται συνήθως, τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο προς τα δικαστήρια...

Με βάση αυτό το γεγονός, όμως, προκύπτουν ορισμένα ζητήματα όσον αφορά τις αιτίες, σε ποιο έδαφος δημιουργούνται και κυρίως πώς λύνονται αυτές. Διότι «ο κόσμος το 'χει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι» ότι δίπλα σε αυτό το γεγονός που αποκαλύφθηκε, υπάρχουν πολλά άλλα που «γίνονται αλλά δεν λέγονται», επειδή οι ασθενείς είναι αλήθεια ότι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αφού όταν χρειαστούν π.χ. μια χειρουργική επέμβαση, έρχονται αντιμέτωποι με τις λίστες αναμονής λόγω της υποστελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων, των κλειστών χειρουργικών κρεβατιών, της ανεπάρκειας κλινών ΜΕΘ, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων.

Αυτές οι συνθήκες τροφοδοτούν ένα μέρος των υγειονομικών ώστε να πουλάνε στους ασθενείς τις εργασίες τους προκειμένου να ξεπερνιόνται τα κρατικά εμπόδια. Αλλά ταυτόχρονα να πουλάνε και ορισμένοι την «αυθεντία» της γνώσης και της πείρας, λες και αυτές αποκτήθηκαν από «παρθενογένεση» και όχι ως αποτέλεσμα της συλλογικής επιστημονικής μελέτης και έρευνας πολλών χρόνων πριν, από επιστήμονες και άλλους εργαζόμενους, πολλοί εκ των οποίων δεν έβαλαν «το χέρι στο μέλι».

Σε κάθε περίπτωση, η απανθρωπιά και ο εκβιασμός του καθηγητή είναι καταδικαστέα. Μαζί με την απόλυτη καταδίκη της πράξης του, όμως, πρέπει να καταδικαστεί και το οικονομικό - πολιτικό πλαίσιο το οποίο γεννάει συνεχώς τέτοια φαινόμενα. Αυτό το πλαίσιο δεν πρόκειται κανένα αστικό δικαστήριο να το «ακουμπήσει», ενώ - ως συνήθως - τα αστικά κόμματα μπορεί να βγάλουν κορόνες καταδίκης του καθηγητή, αλλά κουβέντα για το έδαφος πάνω στο οποίο αναπαράγονται αυτές οι καταδικαστέες πράξεις, αφού τα ίδια ευθύνονται άμεσα για τη δημιουργία του. Τι άλλο να σημαίνει, όταν υπηρετούν ένα σύστημα που η βασική του αρχή είναι «Ο θάνατός σου, η ζωή μου»... Αλλωστε είναι πολύ πρόσφατη η στάση τους στο έγκλημα των Τεμπών.

Ο συγκεκριμένος καθηγητής φέρεται να είπε στους συγγενείς ότι «το νοσοκομείο δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα», προκειμένου να δικαιολογήσει την απαίτηση του χρηματισμού του. Λες και ο ασθενής - όπως και όλοι οι εργαζόμενοι - δεν έχει πληρώσει ένα κάρο λεφτά μέσω των ασφαλιστικών εισφορών, της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, των συν-πληρωμών στις εργασίες Υγείας, που με αυτά πληρώνονται οι υποδομές της Υγείας, ο εξοπλισμός τους, τα λειτουργικά έξοδα, μεταξύ των οποίων ο μισθός του καθηγητή και όλα όσα χρειάζονται για να κάνει την έρευνά του, κ.λπ.

Ομως το ίδιο πράγμα δεν ισχυρίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ και όλες οι προηγούμενες χωρίς εξαίρεση, όταν από το πρωί έως το βράδυ διατυμπανίζουν ότι η Υγεία κοστίζει ακριβά και παίρνουν μέτρα δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, ενισχύοντας την άμεση και έμμεση πληρωμή; Μπορεί βέβαια αυτά να λέγονται με διαφορετική φρασεολογία, να προβάλλονται διαφορετικοί τρόποι υλοποίησης των αντίστοιχων μέτρων, αλλά έχουν κοινή αφετηρία και κοινή στόχευση, δηλαδή πρέπει να πληρώσεις «για να έχεις»...

Ως προς τα παραπάνω είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του υπουργού εμπορίας της Υγείας. Είπε λοιπόν, καυτηριάζοντας την πράξη του καθηγητή:

«Λυπούμαι πραγματικά που ενώ έχουμε δώσει ήδη και τη δυνατότητα άσκησης παράλληλου ιδιωτικού έργου και επιπλέον χρήματα με τα απογευματινά χειρουργεία, υπάρχουν ακόμη ασυνείδητοι γιατροί που εκμεταλλεύονται τη δύσκολη στιγμή των ασθενών και των οικογενειών τους». Τι σημαίνουν αυτά που διατύπωσε ο υπουργός; Στην ουσία δεν αμφισβήτησε την πληρωμή από τον ασθενή, αλλά τον τρόπο με τον οποίο αυτή θα γίνει. Δηλαδή να πληρώσει τον καθηγητή είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε στα ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία, διότι αυτά θεωρούνται νόμιμα κρατικά «φακελάκια», που παίρνει το κατιτίς του και το κράτος.

Το ίδιο το κράτος λοιπόν διαμορφώνει τους όρους γδαρσίματος των ασθενών, και το ζητούμενο για τον υπουργό είναι το γδάρσιμο να γίνει με όρους «νομιμότητας». Επομένως, η διαχωριστική γραμμή για τους ασθενείς και συνολικά τον λαό δεν είναι ανάμεσα στην νόμιμη και στην παράνομη πληρωμή για τις ανάγκες της υγείας τους, αλλά ανάμεσα στην κατάργηση κάθε πληρωμής που αποτελεί δικαίωμα και ανάγκη του λαού, και στην πολιτική των πληρωμών την οποία έχουν όλα τα αστικά κόμματα.

Η επιλογή του συγκεκριμένου γιατρού ως καθηγητή με τι κριτήρια έγινε; Τι ακριβώς «δίδασκε» τους φοιτητές της Ιατρικής; Μπορεί μια κατεξοχήν κοινωνική επιστήμη να διδάσκεται από έναν άνθρωπο με έντονο το στοιχείο της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ανεξάρτητα από τις περγαμηνές των άρθρων του, των δημοσιεύσεών του, των συνεδρίων που έχει παρακολουθήσει κ.λπ., όταν όλα αυτά για να φτάσουν σε αυτούς που τους αφορούν, τους ασθενείς, μεσολαβεί το χρήμα, το κέρδος, είτε είναι νόμιμο είτε είναι παράνομο, ακόμα και με τα αστικά κριτήρια που προσδιορίζονται;

Είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο γεγονός του χρηματισμού του καθηγητή αντανακλά τη γενικότερη πορεία σήψης αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, η οποία το διαπερνά σε όλες τις πτυχές του. Το «φακελάκι» είναι το αποκρουστικό μέρος του αποστήματος που διαπερνά τις εργασίες της Υγείας, δηλαδή της εμπορευματοποίησης και των κριτηρίων της επιχειρηματικής λειτουργίας τους. Οσοι «κανόνες» και να τεθούν - και έχουν τεθεί κατά διαστήματα πάρα πολλοί - αυτά δεν βελτιώνονται, αλλά συνεχώς επιδεινώνονται για τις ανάγκες του λαού. Η ενδεχόμενη ποινική δίωξη του καθηγητή, όπως πάντα, θα αξιοποιηθεί για να εκληφθεί από τον λαό η πράξη του ως παράταιρη με το σύστημα Υγείας που οικοδομείται, ενώ στην πραγματικότητα είναι σύμφυτη με αυτό και απόρροιά του.

Αυτό που θα καθαρίσει το απόστημα είναι η απόφαση του λαού να βγάλει από τη μέση τούς παράγοντες που το αναπαράγουν, δηλαδή να καταργηθεί η εργατική δύναμη επομένως και οι εργασίες για την Υγεία ως εμπορεύματα, με όλα όσα απαιτούνται για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση δωρεάν κατοχυρωμένα, με ευθύνη του λαϊκού κράτους. Με τους εκλεγμένους και ανακλητούς υγειονομικούς των επιτροπών σε κάθε υγειονομική μονάδα, που θα φροντίζουν να υλοποιούν και να ελέγχουν στον χώρο τους την εφαρμογή του επιστημονικά διαμορφωμένου κεντρικού σχεδιασμού.

Σε αυτές τις συνθήκες της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κριτηρίου της ανάπτυξης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να διαμορφωθούν και οι λαϊκοί επιστήμονες που θα έχουν από το λαϊκό κράτος όλα όσα απαιτούνται για τη δουλειά τους, την επιστήμη τους, που θα διαθέτουν τις γνώσεις τους προς όφελος του λαού. Αυτό θα ελέγχει η εργατική εξουσία, αντιμετωπίζοντας αποφασιστικά όλους αυτούς που θα θεωρούν «αντιδημοκρατικό» και «καταπιεστικό» ότι δεν θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τις λαϊκές ανάγκες προς ίδιον όφελος. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί κριτήριο στην ανάθεση τομέων ευθύνης, έως και κριτήριο αφαίρεσης της άσκησης της Ιατρικής, σε βαριές διαπιστωμένες παραβιάσεις, από την εξουσία της εργατικής τάξης.

(Αναδημοσιεύεται από το «902.gr»)