Με αφορμή τη μεγάλη συναυλία του ΚΚΕ αύριο στο Καλλιμάρμαρο προς τιμήν των 100 χρόνων από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πραγματοποίησαν εκδηλώσεις σε περίπτερα - σημεία ενημέρωσης του Κόμματος με θέμα «Συζητάμε για τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη».

Πλήθος νεολαίας με παλμό έδωσε το «παρών» το απόγευμα της Παρασκευής στο περίπτερο του ΚΚΕ στο Σύνταγμα και παρακολούθησαν την εκδήλωση των Οργανώσεων ΠΟ ΑΕΙ Αττικής και ΤΟ Α' Αθήνας της ΚΝΕ.

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε η βουλευτής του ΚΚΕ Σεμίνα Διγενή, η οποία στάθηκε τόσο στην προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη στην Τέχνη μέσα από το πλούσιο μουσικό του έργο, όσο και στους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε ιστορικές στιγμές της χώρας, από τους οποίους και εμπνεύστηκε ορισμένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια του. Ειδικότερα, η Σ. Διγενή, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε και σε μια δήλωση που είχε δώσει ο Μ. Θεοδωράκης στον «Ριζοσπάστη» το 2005, «με αφορμή το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και το άθλιο κατασκεύασμα της ΕΕ για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό: "Το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε να αλλάξει την Ιστορία. Να τη διαστρεβλώσει εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Τους εγκληματίες με τους ήρωες. Τους κατακτητές με τους απελευθερωτές και τους ναζιστές με τους κομμουνιστές".

Και σε άλλο σημείο: "Το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει τη μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της Γκεστάπο και οι βασανιστές στη Μακρόνησο". Η δήλωση αυτή είχε κάνει τον γύρο του κόσμου, με ξένες εφημερίδες να αναφέρουν: "Ο Μ. Θεοδωράκης στις επάλξεις". Τελικά δεν κατάφερε ποτέ να μην είναι στις επάλξεις. Είτε αυτές οι επάλξεις λέγονταν ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ, Μακρόνησος, Ικαρία, Αβέρωφ, Μπουμπουλίνας, Ζάτουνα, είτε Βουλή ή Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Δημιουργούσε αδιάκοπα για 70 ολόκληρα χρόνια. Αγωνιζόταν συνεχώς, όπως ανέπνεε».

Η Σ. Διγενή επισήμανε μεταξύ άλλων πως το έργο του Μ. Θεοδωράκη «αντηχεί ακέραιο όλη τη μεγάλη πορεία και τις περιπέτειες του λαϊκού κινήματος του 20ού αιώνα. Ηταν μέλος της γενιάς που ανδρώθηκε στην Αντίσταση, που πάλεψε για να έρθουν καλύτερες μέρες στον τόπο μας και γι' αυτή του την απόφαση διώχτηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, συνέχισε να παλεύει και να δημιουργεί. Για αυτόν, όμως, αυτά ήταν και τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια του. "Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δεν θα είχα γράψει αυτήν τη μουσική. Η μουσική για μένα ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός, είναι κάτι το βιωματικό...", έλεγε».

Παρόμοια εκδήλωση - συζήτηση με την Λιάνα Κανέλλη, βουλευτή Α' Αθήνας του ΚΚΕ, στο περίπτερο του Κόμματος στην πλατεία Πανόρμου πραγματοποίησαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας.

Η Λ. Κανέλλη τόνισε μεταξύ άλλων ότι πρόκειται για «μία από τις μεγαλύτερες πολιτιστικές εκδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να πει κανείς, με το χέρι στην καρδιά, ότι πρόκειται για μία συναυλία ομορφιάς, αυτής που προσφέρει η αντίσταση υπέρ των καταπιεσμένων, διωκόμενων, καθημαγμένων, σφαγμένων λαών της Γης και ταυτόχρονα είναι η αντίσταση της ομορφιάς στην ασχήμια ενός εμπόλεμου καπιταλιστικού δυστυχισμένου κόσμου.

Είναι μία προσφορά του ίδιου του Μίκη, ενός αιώνα ζωής και έργου και προσφορά ενός Κόμματος που είναι πάνω από εκατό ετών στον πολιτισμό αυτού του τόπου. Είναι μία παρακαταθήκη και κυρίως μία εκδήλωση του χρέους τιμής που έχουν οι κομμουνιστές και όλοι οι Ελληνες πολίτες, που το μυαλό τους δεν έχει δηλητηριαστεί από μία θηριώδη προπαγάνδα υπέρ της ασχήμιας του πόνου και της σφαγής, για να διατηρηθεί ο άνθρωπος στο πραγματικό του μπόι».

Στη συνέχεια, αναφερόμενη στη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, τόνισε πως «ο Μίκης δεν είναι ένας απλός τραγουδοποιός, ούτε ήταν ούτε υπήρξε ένας απλός μουσικός. Είναι ένας γίγαντας, χωρίς να έχει κανείς την πρόθεση να βάλει εισαγωγικά, της μουσικής, είναι ένας γίγαντας πραγματικής πολιτικής πορείας, γεμάτης βάσανα, κόπους, με τεράστια έμπνευση αντλημένη από αυτά και σαν τέτοιον θα πρέπει να τον δούμε.

Ο Μίκης ήταν από θέση, από ζωή, από πράξεις και από εναπόθεση της ίδιας του της ζωής αφιερωμένης στο Κομμουνιστικό Κόμμα, πραγματική περιουσία λαϊκή και η λαϊκή περιουσία θέλει υπεράσπιση, γιατί ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός θα δοκιμάσει τον Μίκη Θεοδωράκη, με όλη του την πορεία και όλες του τις αντιφάσεις, τις διαφορετικές τοποθετήσεις κατά καιρούς, να τον συκοφαντήσει με έναν κύριο στόχο: Να μην φανεί το μέγεθος του λαϊκού του έργου. Εχουν συμφέρον να ξεχαστεί και το έργο του και η πορεία του και πάνω από όλα η ψυχή του η κομμουνιστική. Εζησε, μεγάλωσε, άνθισε και μεγαλούργησε ως καλλιτέχνης κομμουνιστής».