Ηδη από τα προπαρασκευαστικά κείμενα της Συνόδου τονιζόταν ότι το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει «έντονο παγκόσμιο ανταγωνισμό», ονομάζοντας ευθέως την Κίνα, που «αυξάνει σημαντικά τις στρατιωτικές της δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων της, χωρίς διαφάνεια ή περιορισμούς. Η εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και η αυξανόμενη αμυντική βιομηχανική συνεργασία τους με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα αποτελούν αιτία βαθιάς ανησυχίας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες και την παραγωγή, ώστε η Συμμαχία να διατηρήσει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα στις τρέχουσες δυνατότητες και τις μελλοντικές τεχνολογίες».

Την ίδια ώρα βέβαια οι αντιθέσεις «ακουμπούν» και το εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και των υπόλοιπων συμμαχιών των Ευρωατλαντικών, όπως δείχνει και το γεγονός ότι εν μέσω πολεμικής κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή λόγω του χτυπήματος των ΗΠΑ η Σύνοδος από τριήμερο έχει γίνει ...μιάμιση μέρα (το βασικό της κομμάτι είναι αύριο), ενώ τελικά δεν θα πραγματοποιηθεί και η συνάντηση με Ιαπωνία και Αυστραλία (βλέπε σχετικό θέμα).

Εν μέσω λοιπόν δύο πολέμων, και με την «επέκταση της Κίνας» και συνολικά του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού στρατοπέδου να θίγει τα συμφέροντά τους, η Σύνοδος βαράει ακόμα πιο δυνατά τα ταμπούρλα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αφού θα αποφασίσει:

- Νέα αύξηση των πολεμικών δαπανών, με «δέσμευση για επένδυση υψηλότερου ποσοστού του ΑΕΠ σε βασικές αμυντικές δαπάνες, καθώς και σε επενδύσεις που σχετίζονται με την άμυνα και την ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της ανθεκτικότητας» - διόλου τυχαία, σήμερα γίνεται στο πλαίσιο της Συνόδου και φόρουμ πολεμικής βιομηχανίας («NATO Summit Defence Industry Forum»).

Στην πράξη, το 2% του ΑΕΠ κάθε κράτους - μέλους που από το 2014 ορίστηκε να πηγαίνει για την «άμυνα» θα υπερδιπλασιαστεί στο 5%! Το ποσοστό επιμερίζεται σε 3,5% για τις «βασικές αμυντικές δαπάνες» (όπλα, πυρομαχικά, συστήματα κ.λπ.) και 1,5% του ΑΕΠ ετησίως στις λεγόμενες επενδύσεις «διττής χρήσης».

- Επικαιροποιημένο σχέδιο πολεμικής ετοιμότητας, για να διασφαλίσουν «την πολεμική ετοιμότητα του ΝΑΤΟ για τα επόμενα χρόνια. Η αποτρεπτική και αμυντική στάση του ΝΑΤΟ βασίζεται σε ένα κατάλληλο μείγμα πυρηνικών, συμβατικών και πυραυλικών αμυντικών δυνατοτήτων, που συμπληρώνονται από διαστημικές και κυβερνοδυναμικές δυνατότητες», προϊδεάζοντας σχετικά για όσα θα επισημοποιηθούν αύριο, ενώ ξεχωριστό κεφάλαιο στο οπλοστάσιό τους αποτελούν πάντα τα πυρηνικά.

- Προβλέπει μέτρα «πολιτικής ετοιμότητας» ως συμπλήρωμα της πολεμικής, μέσω της λεγόμενης ανθεκτικότητας («Resilience»), που ορίζεται ως «η ατομική και συλλογική ικανότητα προετοιμασίας, αντίστασης, αντίδρασης και ταχείας ανάκαμψης από σοκ και διαταραχές, και διασφάλισης της συνέχειας των δραστηριοτήτων της Συμμαχίας». Προσθέτουν ότι «η πολιτική ετοιμότητα αποτελεί κεντρικό πυλώνα της ανθεκτικότητας των Συμμάχων και κρίσιμο παράγοντα για τη συλλογική άμυνα της Συμμαχίας, και το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τους Συμμάχους στην αξιολόγηση και στην ενίσχυση της πολιτικής τους ετοιμότητας».

Σε αυτό το φόντο, τονίζουν ενόψει της Συνόδου ότι «η ανθεκτικότητα απαιτεί επίσης στενή πολιτικοστρατιωτική συνεργασία, καθώς επηρεάζει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να διεξάγει τις αποστολές του και να διατηρεί την κινητικότητα των στρατευμάτων και του εξοπλισμού», δείχνοντας τη στοίχιση σε όλα τα επίπεδα με την πολεμική προπαρασκευή.

- «Ξεχειλώνει» την έννοια της τρομοκρατίας, για να διαμορφώσουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου και καταστολής, κόντρα σε ό,τι ξεφεύγει από το κεντρικό αφήγημα, αλλά και επιστρατεύοντας νέα προσχήματα για επεμβάσεις όπου Γης, από την Αφρική έως τη Μέση Ανατολή: «Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει, να αποτρέπει, να υπερασπίζεται και να ανταποκρίνεται στις απειλές και στις προκλήσεις που θέτουν οι τρομοκράτες και οι τρομοκρατικές οργανώσεις», έχοντας στα σκαριά νέες εκστρατείες ...ειρήνης και ελευθερίας. Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, ενισχύουν - όπως λένε - «τη συνεργασία με τους εταίρους, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ, για την ενίσχυση της ασφάλειας τόσο εντός όσο και εκτός του εδάφους του ΝΑΤΟ, γεγονός που καθιστά το ίδιο το ΝΑΤΟ ασφαλέστερο».

Σε αυτό το πλαίσιο, για σήμερα προγραμματίζεται συνάντηση μεταξύ του γγ του ΝΑΤΟ και μεγαλοστελεχών της ΕΕ και της Ουκρανίας, ενώ αργότερα το βράδυ ακολουθεί «δείπνο εργασίας» του «Συμβουλίου» NATO - Ουκρανίας σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική κυβέρνηση, από το Μαξίμου «κοκορεύονται» για το ότι «η Ελλάδα ξοδεύει παραπάνω από το 3% του ΑΕΠ της για την άμυνα. Ανήκει στον σκληρό πυρήνα των χωρών της Συμμαχίας που έχουν υπερβεί τη ΝΑΤΟική δέσμευση, που είναι σήμερα 2% του ΑΕΠ, ενώ πρόσφατα ο πρωθυπουργός παρουσίασε το 12ετές αμυντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, ύψους 25 δισ. ευρώ». «Η Ελλάδα τηρούσε τις συμμαχικές της δεσμεύσεις και κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της δημοσιονομικής κρίσης, κάτι που αναμένεται να επισημάνει ο Κυρ. Μητσοτάκης», λένε οι ίδιες πηγές, επιβεβαιώνοντας ότι οι πανάκριβοι εξοπλισμοί χρυσοπληρώνονται από τον ελληνικό λαό για να υπηρετηθούν στόχοι και σχέδια του ΝΑΤΟ, σχέδια που έχουν βάλει φωτιά στον πλανήτη.

Προσθέτουν δε ότι ο πρωθυπουργός «είναι από τους πρώτους Ευρωπαίους ηγέτες που υπογράμμισαν την επείγουσα ανάγκη οι Ευρωπαίοι να επενδύσουν περισσότερο και πιο έξυπνα στη συλλογική ευρωπαϊκή άμυνα και να διαμορφώσουν έναν ισχυρό αμυντικό ευρωπαϊκό πυλώνα, συμπληρωματικά στο ΝΑΤΟ».

Σε αυτό το φόντο, άλλωστε, η χώρα μετέχει σε μια σειρά ΝΑΤΟικές αποστολές σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Π.χ. με χερσαία τμήματα στο Κόσοβο, αλλά και στο Battlegroup που έστησε το ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία, στο πλαίσιο της πολεμικής αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, στηρίζει με προσωπικό και πλοία τις ΝΑΤΟικές αρμάδες SNMG2 και SNMCMG2 στη Μεσόγειο, όπως και τις περιπολίες της «Operation Sea Guardian» στην Ανατολική Μεσόγειο, στέλνει ελληνικά μαχητικά ήδη από το 2009 σε αποστολές εναέριας αστυνόμευσης στην Αλβανία, από το 2017 στο Μαυροβούνιο και από το 2020 στη Βόρεια Μακεδονία, και φιλοξενεί στη χώρα μια σειρά ΝΑΤΟικής κοπής στρατιωτικές ασκήσεις υψηλών απαιτήσεων, που ακονίζουν τις ικανότητες των φονιάδων της λυκοσυμμαχίας, στοιχίζοντας κι άλλες χώρες - «εταίρους» στα ζητούμενά τους. Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι βάσεις στη Σούδα, στο Ακτιο, στον Αραξο και στη Λάρισα, που έχουν αναδειχθεί σε προπύργια του ΝΑΤΟ, μαζί με λιμάνια - κόμβους όπως η Αλεξανδρούπολη, η Καβάλα και η Θεσσαλονίκη, που αξιοποιούνται για την προώθηση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, καθώς και για τα βρώμικα σχέδια στη Μέση Ανατολή και την κλιμάκωση του πολέμου, όπως αποδεικνύεται όλες αυτές τις μέρες.