Εκθετη είναι η κυβέρνηση μετά τις ανακοινώσεις του λιβυκού ΥΠΕΞ, που καταγγέλλει τις ελληνικές αρχές για την έναρξη διεθνούς διαγωνισμού για θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης, στέλνοντας στον «κουβά» τα παραμύθια περί «διασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων» από την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια έως και την παρουσία εδώ μονοπωλίων του ευρωατλαντικού άξονα.

«Οι ενέργειες αυτές αποτελούν παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης», τονίζεται στην ανακοίνωση, με το λιβυκό ΥΠΕΞ να εκφράζει «την πλήρη αντίθεσή του σε οποιαδήποτε εργασία ερευνών σε αυτές τις περιοχές χωρίς προηγούμενη συνεννόηση», στηλιτεύοντας τις «μονομερείς λύσεις», οι οποίες «οδηγούν μόνο σε περαιτέρω ένταση» προσθέτει με νόημα.

Παρουσιάζει, δε, τη λεκάνη της Μεσογείου ως «χώρο συνεργασίας, ειρήνης και κοινής ανάπτυξης μεταξύ όλων των παράκτιων κρατών» και ζητά «διάλογο και διαπραγμάτευση» (βλ. παζάρι) «για την επίτευξη δίκαιων λύσεων» που «διαφυλάσσουν τα συμφέροντα όλων των μερών», όπως ισχυρίζεται, αναπαράγοντας βασικά τις κατευθύνσεις της Αγκυρας για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση με ΝΑΤΟική ομπρέλα.

Σημειωτέον πως η ανακοίνωση ήρθε λίγες μέρες πριν από την προγραμματισμένη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη σε Τρίπολη και Βεγγάζη, στις αρχές Ιουλίου, ενώ θυμίζουμε ότι έτοιμη να αναγνωρίσει το ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο φέρεται και η πλευρά που πρόσκειται στον Χαφτάρ, στη λεγόμενη λιβυκή Βουλή.

Ο Γεραπετρίτης, μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα και να σπείρει εφησυχασμό, λέγοντας ότι τα κράτη που βρέχονται από τη Μεσόγειο και έχουν θαλάσσια σύνορα είναι 21 και «όλα προβάλλουν αξιώσεις θαλασσίων ζωνών».

Σε αυτό το πλαίσιο, έκανε σαφές πως όταν η αστική τάξη της Ελλάδας προχωρά σε κινήσεις όπως τα κομπρεμί με «Chevron» και «Exxon» «θα περιμένουμε τις αντιδράσεις. Και σεβόμαστε τις αντιδράσεις» έσπευσε να προσθέσει, κλείνοντας το ματάκι στο καθεστώς της Τρίπολης ότι ίσως καταλήξουν σε κάποιο συμβιβασμό. Πρόσθεσε, άλλωστε, ότι «είμαστε σε διάθεση να συζητήσουμε στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών».

Προοπτική που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία για τα ελληνικά δικαιώματα στην περιοχή, δεδομένων όσων έγιναν π.χ. με την πολυδιαφημισμένη συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας - Αιγύπτου, η οποία αναγνώρισε μειωμένη επήρεια για την Ελλάδα ακόμα και νοτιοανατολικά του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης, και γενικά αφορούσε μερική οριοθέτηση, «γκριζάροντας» όλη την περιοχή από ανατολικά της Ρόδου μέχρι το Καστελόριζο.

Δεν περνάει τέλος απαρατήρητο ότι η ένταση στις σχέσεις με τη Λιβύη για το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών κορυφώνεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση κατέθεσε χάρτες με το θαλάσσιο χωροταξικό, στους οποίους η Τουρκία απάντησε με το μοίρασμα του Αιγαίου στη μέση (!) στους δικούς της χάρτες.

Είναι φανερό δηλαδή ότι στο έδαφος της συνολικότερης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, φουντώνουν στο παρασκήνιο η αντιπαράθεση και το παζάρι για τις θαλάσσιες ζώνες στην περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου, με καταλύτη και τον οδικό χάρτη που έχει χαράξει το ΝΑΤΟ στα Ελληνοτουρκικά.

Σε σχόλιο για την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από το καθεστώς της Λιβύης, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Οι εξελίξεις διαψεύδουν τους πρόσφατους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και άλλων κομμάτων στο παρελθόν, που μιλούσαν για δήθεν διασφάλιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ποντάροντας στην εμπλοκή αμερικανικών μονοπωλίων στις εξορύξεις και αγνοώντας το πλαίσιο των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που ξεδιπλώνονται αυτή την περίοδο στο σύνολό τους.

Αγνοούσαν, επίσης, τις σχέσεις που ανέπτυξε η Τουρκία με το καθεστώς της Τρίπολης και το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο που προέκυψαν μέσα στη χαοτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στη Λιβύη μετά τη ΝΑΤΟική επίθεση του 2011, την οποία στήριξαν όλα τα ελληνικά κόμματα και καταδίκασε το ΚΚΕ.

Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς - και μάλιστα με ρόλο σημαιοφόρου - όπως ακριβώς, δηλαδή, κάνει η κυβέρνηση και σήμερα, στηρίζοντας το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά ευθεία υπονόμευσή τους».